Άλλο Μοναξιά και άλλο Μοναχικότητα
Υπάρχει κάτι που πρέπει να κατανοηθεί σε βάθος. Κάτι πολύ σημαντικό!
Η αγάπη φέρνει πάντα μοναχικότητα και η μοναχικότητα φέρνει πάντα αγάπη.
Ποτέ δεν πάνε χώρια! Οι άνθρωποι όμως νομίζουν ακριβώς το αντίθετο, δεν κάνουν κανέναν διαχωρισμό ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο λέξεις,«ΜΟΝΑΞΙΑ» και «ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ».
Η μοναξιά είναι αρνητική κατάσταση, σημαίνει πως διψάς για τον άλλο, πως είσαι βυθισμένος στα σκοτάδια της απόγνωσης, πως είσαι φοβισμένος, πως αισθάνεσαι παρατημένος, πως δε σε χρειάζεται κανείς.
Η μοναξιά είναι πληγή!
Η μοναχικότητα είναι λουλούδι!
Ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους μονάχους και εξ’ αιτίας της μοναξιάς τους κάνουν ένα σωρό ηλίθια πράγματα για να καλύψουν αυτήν την κενότητα.
Το ρίχνουν στο φαγητό, στο αλκοόλ κάθονται επί ώρες μπροστά στην τηλεόραση καίγοντας τα μάτια τους … για να ξεχάσουν τον εαυτό τους.
Είναι τρομακτικό! Νοιώθουν μόνοι, νοιώθουν ότι δεν έχουν τίποτε να κάνουν, πουθενά να πάνε, κανέναν να επικοινωνήσουν αφού η επικοινωνία έχει σταματήσει.
Έχουν πάψει να μιλάνε μεταξύ τους.
Το πολύ-πολύ να μιλάνε στον άλλον, αλλά ΟΧΙ με τον άλλον γιατί έχουν ξεχάσει πώς να πλησιάσουν τον άλλον.
Οι άνθρωποι έχουν γίνει παράλληλες γραμμές που τρέχουν δίπλα- δίπλα, μα δεν συναντιούνται ποτέ, απλά τρέχουν δίπλα- δίπλα, ελπίζοντας πως κάποτε θα συναντηθούν, μα αυτό είναι απλά μια ελπίδα, μια αυταπάτη που κρατάει κατά κάποιον τρόπο τους ανθρώπους στο να συνεχίζουν.
Είναι σα να πηγαίνεις στις χιλιάδες χιλιόμετρα παράλληλες γραμμές του τρένου να τις βλέπεις από μακριά και να νομίζεις ότι συναντιούνται μα όταν πλησιάζεις στο σημείο που νομίζεις ότι συναντιούνται θα δεις ότι στην πραγματικότητα η απόσταση ποτέ δε μικραίνει.
Ο κόσμος είναι πολύ μόνος!
Η πληγή αιμορραγεί αδιάκοπα.
Κρυβόμαστε με πολλούς τρόπους, με αποκτήματα, σπίτια, χρήματα μα η πληγή συνεχίζει να αιμορραγεί.
Μπορεί να έχεις το μεγαλύτερο σπίτι και πάλι να είσαι τόσο μόνος όσο και στο μικρότερο καλύβι.
Τα αποκτήματα δεν κάνουν τη διαφορά και δε μπορούν να αλλάξουν την εσωτερική μοναξιά σου. Και οι άνθρωποι συνεχίζουν να σχετίζονται ο ένας με τον άλλον, μόνο και μόνο επειδή είναι και δύο μόνοι.
Μα επειδή είναι και οι δύο μόνοι, η σχέση δεν είναι εφικτή.
Γιατί μια σχέση δεν μεγαλώνει μέσα από την ανάγκη.
Όταν και ο ένας και ο άλλος έχουν ανάγκες, τότε θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν ο ένας τον άλλον.
Τότε η σχέση θα βγαίνει μέσα από την εκμετάλλευση και όχι μέσα από την αγάπη. Θα είναι ένα είδος λύπης ζαχαρωμένης.
Και εδώ βρίσκεται η παγίδα. Επιφανειακά μαζί, αλλά βαθιά μόνοι.
Η Μοναχικότητα είναι τελείως διαφορετική.
Είναι θετική, είναι υγεία, είναι η χαρά του να είσαι ο εαυτός σου, του να έχεις το δικό σου χώρο. Μόνο η αγάπη σου δίνει το κουράγιο να είσαι μόνος, μόνο η αγάπη δημιουργεί τις προϋποθέσεις να είσαι μόνος, μόνο η αγάπη σε γεμίζει τόσο βαθιά ώστε να μην έχεις ανάγκη τον άλλον.
Αγάπη και Μοναχικότητα είναι δύο πόλοι της ίδιας ενέργειας και είναι καλό να το καταλάβεις γιατί μερικές φορές συμβαίνει στα ζευγάρια να μη δίνουν ο ένας αρκετό χώρο στον άλλον ώστε να μπορούν να είναι και μόνοι.
Μ’ αυτόν τον τρόπο η αγάπη τους θα έχει μια διαφορετική ποιότητα, θα φθάσει στην αποκορύφωσή της.
Μοναχικότητα σημαίνει πως κινείσαι προς τα μέσα,
Αγάπη σημαίνει πως κινείσαι προς τα έξω.
Μοναχικότητα είναι η εισπνοή, Αγάπη είναι η εκπνοή.
Αν σταματήσεις τη μία από αυτές τις κατευθύνσεις τότε θα πεθάνεις.
Είναι μια συνολική διαδικασία της αναπνοής και μ’ αυτόν τον τρόπο ζει η ψυχή σου.
Γεμίζει με την μοναχικότητα ξεχειλίζει με την αγάπη.
Κινήσου ανάμεσα στο έξω σου και στο μέσα σου.
Το μήνυμά μου είναι πως δεν πρέπει να απαρνηθείς τίποτα. Το Όλο σου ανήκει!
Δε θα ήθελα να γίνετε εσωστρεφείς, γιατί αυτοί αρρωσταίνουν, αδρανούν, πέφτουν σε λήθαργο. Αρχίζουν να ζουν πίσω από κλειστά παράθυρα, μέσα στη μιζέρια.
Ούτε μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει μοναχικότητα.
Το μόνο που ξέρουν είναι η μοναξιά.
Αλλά και εκείνοι που ζουν μόνο με τον έξω κόσμο, οι εξωστρεφείς, και δε σκέφτονται ποτέ τον εσώτερό τους εαυτό, βρίσκονται στο άλλο άκρο.
Ξέρουν κάτι από την αγάπη, μα η αγάπη τους δεν είναι τίποτε άλλο από πόθος ή ανάγκη.
Η αγάπη τους είναι μια όμορφη λέξη.
Χρειάζονται τον άλλον για να τον εκμεταλλευτούν, για να κυριαρχήσουν πάνω του.
Κι όταν κυριαρχείς στον άλλον, τότε κι εκείνος κάνει το ίδιο.
Εκείνος που ζει μόνο προς τα έξω είναι φτωχός γιατί δεν έχει επίγνωση των εσωτερικών του θησαυρών.
Εκείνος που ζει μόνο προς τα μέσα είναι επίσης φτωχός γιατί ποτέ δεν συνειδητοποιεί την ομορφιά της ύπαρξης του ήλιου, των αστεριών της φύσης.
Ποτέ μη δημιουργείς καμία διαμάχη ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο.
Να δημιουργείς μια σύνθεση απ’ αυτά τα δύο και θα έχεις ένα σπάνιο πλούτο.
– OSHO –
