Πάει περίπατο βέβαια η περίφημη υψηλή ποιότητα και η “υπεροχή” του ελληνικού ελαιολάδου.
Ελλάδα 2024: δύο ελαιοτριβεία και τρία συσκευαστήρια:
Μου γεννήθηκε πολύ μεγάλη περιέργεια όταν διάβασα ότι ο Υπουργός Οικονομικών κύριος Στουρνάρας πήγε στο τελευταίο Eurogroup πριν από μία εβδομάδα και υπέβαλλε για έγκριση – συζήτηση ένα σχέδιο για το πού και πώς θα αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία τα επόμενα 10 χρόνια.
Η είδηση συνοδευόταν από την πληροφορία ότι το σχέδιο βασίστηκε στην μελέτη “Greece 20/20” της εταιρείας McKinsey (του 2012 με χρηματοδότες τον ΣΕΒ και την Εθνική Τράπεζα) καθώς και σε μελέτη του ΙΟΒΕ.
Λέω τι στο καλό, είναι δυνατόν να στέλνουμε ένα τέτοιο τόσο κρίσιμο σχέδιο στις Βρυξέλλες και εμείς να μην έχουμε πάρει είδηση;
Τέλος πάντων, μετά από ψάξιμο στους ιστιότοπους του Υπ. Οικονομικών και του ΙΟΒΕ δεν βρήκα τίποτα σχετικό και τελικά κατέληξα να βρω στο διαδίκτυο στα αγγλικά μια εκτενή περίληψη της περίφημης μελέτης της McKinsey.
Αμέσως έκανα μέσα στο κείμενο ένα search με τις δύο λέξεις που με ενδιέφεραν “olive oil” και… έμεινα κόκκαλο.
Πήγα και μια παράγραφο παρακάτω στην σελίδα 54 και έμεινα πάλι κόκκαλο!
Δεν θα γράψω πολλά γιατί νομίζω ότι με τα πολλά λόγια κινδυνεύουμε να χάσουμε την ουσία για το σε ποια μορφή αγροτικής παραγωγής θέλουν (δεν θέλουμε – θέλουν) να μας πάνε.
Η πρόταση λοιπόν της McKinsey προβλέπει με δυο λέξεις ότι: πέντε με έξι μεγάλες εταιρείες θα πρέπει να ελέγχουν όλη – ναι όλη – την γεωργική παραγωγή της Ελλάδος.
Διαβάστε :
1. Για το ελαιόλαδο:
Αντί των 1.200 ελαιοτριβείων, που λειτουργούν σήμερα σε όλη τη χώρα, με μια μέση ετήσια παραγωγή περίπου 500 τόνους το καθένα, να δημιουργηθούν μόνο ΔΥΟ mega-ελαιοτριβεία δυναμικότητος 100.000 – 150.000 τόνων το καθένα που θα απορροφούν όλη την παραγωγή ελαιολάδου.
Μάλιστα οι mega-μελετητές της μελέτης αναφέρουν την Κρήτη και την Πελοπόννησο σαν δύο προτεινόμενα μέρη εγκατάστασής τους.
Και ποιος ο λόγος: για να επιτύχουμε “οικονομίες κλίμακος” (!!!) και έτσι να μπορέσουμε να ανταγωνιστούμε με χαμηλές – ισοπεδωτικές τιμές την Ισπανία.
Χάλια τα νεύρα μας.
Πάει περίπατο βέβαια η περίφημη υψηλή ποιότητα και η “υπεροχή” του ελληνικού ελαιολάδου.
Με κάποιο άλλο όραμα εμείς προσπαθούμε να μάθουμε τους νεώτερους: “ποιότητα- ποιότητα – ποιότητα” και αυτοί θέλουν να πάμε εντελώς αντίθετα: “ποσότητα – ποσότητα – ποσότητα”.
Μα καλά, αφού δεν μας μένει απούλητο το ελαιόλαδο γιατί πρέπει να γκρεμίσουμε και άλλο την τιμή του;
Να πάμε ακόμα πιο χαμηλά όπως η Τυνησία και η Συρία;
Τι θα πετύχουμε;
Αυτό που ξέρω είναι τι δεν θα πετύχουμε… καλύτερες μέρες για τον Έλληνα παραγωγό που είναι και το ζητούμενο.
Και αυτό στον χώρο του ελαιολάδου, και όχι μόνο, μπορούμε να το πετύχουμε μόνο με πιο καλής ποιότητος ελαιόλαδα, όχι κατώτερης ποιότητος.
2. Για τα φρούτα και λαχανικά (και αναφέρει μάλιστα πατάτες, ντομάτες, μήλα και ροδάκινα):
Nα γίνουν 2 ή 3 μεγάλες μονάδες συσκευασίας σε Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα και στην Πελοπόννησο.
Και το καλύτερο μας το φυλάνε στην επόμενη παράγραφο:
Να ιδρυθεί μία (μία) εταιρεία διακίνησης όλων αυτών των αγροτικών προϊόντων με προτεινόμενο όνομα “Greek Foods Company” η οποία μπορεί να είναι ιδιωτική (ποιος τυχερός θα την πάρει μέσω… ΤΑΙΠΕΔ ίσως!) ή μια σύμπραξη δημοσίου – ιδιωτών (ΡΡΡ) με σκοπό την καλύτερη προώθηση στις ξένες αγορές και έτσι να επωφεληθούν, λέει, οι μικροί από τις συνέργειες που θα προκύψουν.
Και όμως, οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές μας που στριμώχνονται στα κανάλια και ασχολούνται με την “ευρωπαϊκή προοπτική”, τον Νότο και τον Βορά, την αλληλεγγύη και το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης και το μόνο που τους απασχολεί μερικές φορές είναι το μέγα θέμα της καθιστικής χωροταξίας των ευρωβουλευτών του Ποταμιού, είμαι σίγουρος ότι ούτε ένας τους δεν έχει καν σκεφτεί να ζητήσει από το Υπουργείο Οικονομικών να δει και να μελετήσει τι στο καλό «Σχέδιο Ανάπτυξης” έχουμε στείλει εκεί ακριβώς στις Βρυξέλλες ζητώντας την ευλογία για τη χρηματοδότησή του.
Θα έπρεπε όμως, έτσι, έστω και από μια απλή περιέργεια…
Σημείωση προς τους mega-μελετητές της McKinsey:
Οι παραγωγοί ελαιολάδου στην Τοσκάνη, αφού με τα χρόνια χτίσανε με υπομονή και γνώση την ποιότητα του, το πουλάνε 7 με 10 ευρώ το λίτρο και εσείς θέλετε να μας πάτε στο 1,80 του απλού παρθένου της Ισπανίας;
Aντί, λοιπόν, να βάλουμε στόχο στο αναπτυξιακό μας σχέδιο στον τομέα του ελαιολάδου μέσα από εκπαίδευση και εκσυγχρονισμό να κάνουμε μέσα στην επόμενη δεκαετία την Κρήτη την “Τοσκάνη της Ευρώπης”, εσείς και κάποιοι κρυμμένοι στο σκοτάδι θέλετε να πάμε αλλού.
Καλαματιανός πρωθυπουργός θα υποβαθμίσει το ελαιόλαδο;
Μου φαίνεται τελείως απίθανο επί ημερών πρωθυπουργού που κατάγεται από την ελαιομάνα Καλαμάτα να δοθεί το σύνθημα της υποβάθμισης του ελαιολάδου μας, αλλά είπα να γράψω δυο λόγια προτού μας προλάβουν οι λαίμαργες διαθέσεις των απανταχού παραγωγών σπορελαίων.
Για όσους λοιπόν δεν έχουν ιδέα τι τρέχει με τις περίφημες προτάσεις του ΟΟΣΑ, με τις οποίες ο πάντα ήρεμος και χαμογελαστός υπουργός της Ανάπτυξης, Κώστας Χατζηδάκης, υποστηρίζει ότι θα ρίξει τις τιμές, αφού όπως λέει δεν μπορεί να ανεβάσει τους μισθούς μας (ωραίο ευφυολόγημα, μπράβο κύριε Υπουργέ), τα πράγματα έχουν ως εξής…
Στο άρθρο 1.5.2. της μελέτης του ΟΟΣΑ, (σελ. 67-69) που αναφέρεται ειδικά στο ελαιόλαδο, προτείνονται δύο μέτρα φοβερής έμπνευσης με την εφαρμογή των οποίων ο επί της πτώσης των τιμών αρμόδιος υπουργός θα πραγματοποιήσει το απραγματοποίητο μέχρι τώρα όνειρό του.
Το πρώτο μέτρο για το οποίο ο ΟΟΣΑ γράφει μάλιστα με επιμονή αρκετές γραμμές είναι να επιτραπεί αυτό που όλοι ξέρουμε σήμερα σαν “νοθεία του ελαιολάδου” :η πώληση συσκευασιών στα σούπερ μάρκετ όπου θα υπάρχουν μίγματα ελαιολάδου με σπορέλαια!
Δηλαδή αυτό που κυνηγούσε χρόνια ο ΕΦΕΤ (πάει κι αυτός, τον τελειώνει αύριο-μεθαύριο ο της Ανάπτυξης της Γεωργίας Υπουργός) θα γίνει επίσημο πλέον προϊόν πάνω στα ράφια για να … πέσουν οι τιμές!
Θα τρελαθούμε τελείως με το ελαιόλαδο τελικά.
Από τη μια μιλάμε για «διαφύλαξη και εξύψωση της ποιότητος του μοναδικού αυτού προϊόντος της ελληνικής γης» και από την άλλη κοιτάμε να του βγάλουμε την ψυχή στον βωμό δήθεν των μνημονίων, του χαμηλότερου κόστους, της «μεγαλύτερης ποικιλίας στο ράφι»!
Ναι, αυτό το τελευταίο σημείο (το και βλακώδες, sorry Κωστή) είναι και το βασικό επιχείρημα της έκθεσης του ΟΟΣΑ!
Λέει μάλιστα αγγλιστί «enhancing both the variety of products available and consumer choice».
Αυτό τους μάρανε δηλαδή, το να έχουν οι καταναλωτές μεγαλύτερη γκάμα επιλογών, και όχι η παραπλάνηση τους η το αν θα είναι ανθυγιεινό ένα τέτοιο μίγμα.
Θες σπορέλαιο στο φαγητό;
Βάλε σπορέλαιο. Θες ελαιόλαδο;
Βάλε ελαιόλαδο…
Tο έτοιμο μίγμα προς όφελος ποίου;
Τι στο καλό κίνητρα λέτε ότι έχουν οι ΟΟΣΑάδες, που τα προτείνουν όλα αυτά;
(Ω ! ΝΑΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ [1][2])
Τι πέρα από τη σύγχυση των καταναλωτών με τα δεκάδες μίγματα νοθευμένων ελαιολάδων με διάφορα φυτικά λάδια φτιαγμένα κυρίως στας αλλοδαπάς χώρας της Ανατολής, με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε τι τρώμε;
Απλά, θέλουν να μας πουλήσουν ακόμα περισσότερα σπορέλαια οι κολοσσοί που τα φτιάχνουν όλα αυτά στο εξωτερικό με δόλωμα την μεγαλύτερη (κατά ΟΟΣΑ) ποικιλία προϊόντων στο ράφι!
Και η ασπίδα για τους καταναλωτές από την παραπλάνηση που μας προτείνει ο ΟΟΣΑ ποια θα είναι;
Η ξεκάθαρη αναγραφή τους λέει στην ετικέτα… «φέξε μου και γλίστρησα», που έλεγε και η αείμνηστη Καλλιόπη.
Και το άλλο επιχείρημα που προβάλλουν για να μας πείσουν να το εφαρμόσουμε αυτά ποιο είναι;
Ότι αυτό βέβαια ισχύει και στο εξωτερικό!
Πού;
Στην Ισπανία, όπου τα ελαιόλαδά τους στα ράφια δεν κάνουν ούτε για το καντήλι.
Δηλαδή ότι έχουμε κρατήσει καλό στον τόπο μας, που προστατεύει το ελαιόλαδο, να το χαλάσουμε αφού το «κάνουν και στο εξωτερικό».
Τι διαστροφή είναι αυτή;
Και εμείς βέβαια βγάζουμε τον σκασμό.
Δεν καταλαβαίνω έτσι ούτε τον της ετέρας Ανάπτυξης, της Γεωργίας, Υπουργό που ενώ (πολύ σωστά) “σκίστηκε” με την ημερομηνία στο γάλα, για το ελαιόλαδό μας δεν έχει πάρει περιέργως ποτέ καμία θέση, ούτε για τις προτάσεις του ΟΟΣΑ ούτε για το θέμα των μη επαναγεμιζόμενων συσκευασιών στα τραπέζια των εστιατορίων ούτε για τις προτάσεις των απίθανων τύπων που έγραψαν την έκθεση της Mc Kinsey (χρηματοδοτημένη από τον ΣΕΒ…) για το μέλλον του ελαιολάδου, στην έκθεση Greece 20/20.
Γιατί αυτή η αφωνία με το ελαιόλαδο κύριε Τσαυτάρη;
Θυμάμαι προ διμήνου εδώ, στο bostanistas, το πελώριο άρθρο σας υπέρ των ρεβιθιών και των φασολιών… για το μικροσκοπικό μας προϊόν το ελαιόλαδο δεν έχετε θέσεις;
Το δεύτερο ευφυές “μέτρο” που μας προτείνει ο ΟΟΣΑ, και με το οποίο ο Κωστής ο Χατζηδάκης λέει ότι θα ρίξει τις τιμές στα εστιατόρια, είναι να επιτρέπεται η πώληση ελαιολάδου στα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία, όχι μόνο σε συσκευασίες μέχρι 5 λίτρα αλλά και σε 10 η 20 η 50 λίτρα.
Δεν χρειάζεται να σχολιάσω καν το προτεινόμενο “μέτρο” για το αν θα ρίξει το τελικό κόστος για τον καταναλωτή.
Δεν θα μπω στον πειρασμό.
Αφήνω τους σχετικούς υπολογισμούς στους γραφειοκράτες ΟΟΣάδες να μας πουν πόσα εκατομμυριοστά του ευρώ θα μειωθεί η μερίδα φαγητού.
Έτσι, ας περιμένουμε όλοι λοιπόν λίγο ακόμα τις αποφάσεις, ελπίζοντας ότι δεν θα γίνει αυτό που εύχεται ο ΟΟΣΑ αλλά που απευχόμαστε όλοι εμείς που αγαπάμε πραγματικά αυτό το προϊόν, το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο.
Υ.Γ.
Κύριε της Ανάπτυξης Υπουργέ, κύριε Χατζηδάκη, δεν νομίζετε ότι είναι καιρός να σταματήσουμε τα αστεία και το ροκάνισμα του χρόνου με τις προτάσεις ΟΟΣΑ αξίας δεκάρας της δραχμής και να μας πείτε ευθέως πότε θα ασχοληθείτε αποτελεσματικά με τις τριγωνικές συναλλαγές των πολυεθνικών με αποτέλεσμα τις υψηλές τιμές πολλών προϊόντων και χασούρες δισεκατομμυρίων ευρώ από τις τσέπες μας;
Απαντήστε μας λοιπόν σε κάτι πολύ σοβαρό και μην ασχολήστε άλλο με το ωραίο μας παραδοσιακό ρυζόγαλο.
Aφήστε το να έχει τα 4% λιπαρά του (πρόταση, άρθρο 49 του ΟΟΣΑ περί τρόπων μειώσεως των τιμών…)
Βασίλης Φραντζολάς στο bostanistas
