του Νικολάου Δαραδήμου
Τη δεκαετία του 1900, οι Αυστριακοί φυσιολόγοι Beyer & Gering ανακάλυψαν ότι ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο στη Γη το οποίο δεν έχει αναπτύξει το σωστό τρόπο αναπνοής. Στον άνθρωπο αυτή η λειτουργία είναι ημιαυτόνομη (ελέγχεται δηλαδή και ακούσια και εκούσια).
Παραδοσιακά έχουμε εκπαιδευτεί να αναπνέουμε βαθιά για να πάρουμε όσο περισσότερο οξυγόνο μπορούμε γιατί είναι «καλό» για μας. Ταυτόχρονα εκπνέουμε διοξείδιο του άνθρακα που είναι «κακό» για μας.
Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι άτομα που ήσαν στα πρόθυρα του θανάτου, έτειναν να αναπνέουν που βαθύτερα και συχνότερα από άλλα που ήσαν υγιέστερα. Ο καθηγητής Buteyko από τη Ρωσία διαπίστωσε ότι η βαθιά αναπνοή όχι μόνο δεν προάγει την υγεία αλλά τη βλάπτει κιόλας.
Το 1871 ο Ολλανδός γιατρός De Costa διεπίστωσε ότι οι βαθιές αναπνοές σε κατάσταση ηρεμίας προκαλούν ζαλάδες και κάποιες φορές λιποθυμίες. Επίσης οι φυσιολόγοι Verigo & Bohr βρήκαν ότι η έλλειψη διοξειδίου του άνθρακα αναγκάζει το οξυγόνο να παραμένει δεμένο στην αιμοσφαιρίνη του αίματος κάτι που συνεπάγεται έλλειψη οξυγόνου στα κύτταρα.
Πόσο διοξείδιο χρειαζόμαστε; Η βέλτιστη αναλογία CO2/O2 είναι 6.5% CO2 και μόλις 2% O2!!! Αντίθετα στην ατμόσφαιρα το CO2 είναι σε αναλογία 1:200 έναντι του Ο2. Υπάρχει δηλαδή οξυγόνο πολύ περισσότερο από ό,τι διοξείδιο του άνθρακα. Το αναπνευστικό σύστημα του ανθρώπου προβλέπει στους πνεύμονες τη σωστή αναλογία (6.5% CO2 και 2% Ο2).
Οι βαθιές εισπνοές και εκπνοές αυξάνουν το ποσοστό του O2 και μειώνουν το CO2. Ο οργανισμός προσπαθεί να επαναφέρει τις σωστές αναλογίες μέσω αναπνευστικών «διαταραχών» όπως είναι το άσθμα. Στο άσθμα γίνεται βρογχοσπασμοί για να κλείσει η δίοδος του αέρα και να μειωθεί ο όγκος του. Παράλληλα διογκώνεται η εσωτερική μεμβράνη και παράγεται βλέννα.
Συνολικά το φαινόμενο αυτό ονομάζεται «υπεραερισμός» και σε συνδυασμό με τις άσχημες διατροφικές επιλογές (υποθρεψία και τοξίνωση) προκαλεί διάφορα γνωστά σε όλους μας συμπτώματα όπως: άσθμα, υπέρταση, χρόνια κούραση, κρίσεις πανικού, ρινικά ινομυώματα, ροχαλητό, αγοραφοβία κλπ.
Το σύνδρομο του υπεραερισμού οφείλεται όχι μόνο στις κακές πρακτικές αναπνοής (για ψύλλου πήδημα παίρνουμε βαθιές αναπνοές από το στόμα) αλλά και στην κατανάλωση κρέατος, γαλακτοκομικών και προϊόντων γλουτένης και φυσικά επεξεργασμένων βιομηχανοποιημένων τροφών.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι αθλητές οι οποίοι δεν αναπνέουν σωστά, όταν αθλούνται δεν παρατηρούνται συμπτώματα του συνδρόμου επειδή οι μύες όταν λειτουργούν παράγουν CO2. Όταν όμως σταματήσουν το άθλημά τους, αναπτύσσουν συμπτώματα υπεραερισμού.
Ο σωστός τρόπος εισπνοής είναι από τη μύτη «σαν να μυρίζεις ένα λουλούδι» και ο σωστός τρόπος εκπνοής είναι «σαν να σβήνεις ένα κερί».
Πηγή
