Μία βουτιά στη θάλασσα του καλοκαιριού
Του Χρήστου Ελμάζη
Αν ρωτούσαμε το σώμα μας, θα μας έλεγε ότι το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη του εποχή. Είναι τότε που έρχεται σε άμεση επαφή με τα στοιχεία της φύσης και υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να ξεκουραστεί και να χαλαρώσει.
Η ζέστη μας κάνει να ιδρώνουμε όλο και πιο συχνά αποβάλλοντας έτσι τις βλαβερές τοξίνες που συσσωρεύονται στον οργανισμό μας.
Η ηλιακή ακτινοβολία (με τις κατάλληλες προφυλάξεις) αναζωογονεί τα κύτταρα του δέρματος γεμίζοντας μας με ενέργεια, ενώ
Τα πέλματα μας, όλο το χρόνο στριμωγμένα μέσα στα παπούτσια, μπορούν πλέον να αναπνεύσουν ελεύθερα και να πάρουν όλες εκείνες τις θετικές ιδιότητες από τη γη και το έδαφος ......που λειτουργεί σαν ένας κοσμικός μασέζ.
Πέρα όμως από την ανάγκη για ξεκούραση και αναζωογόνηση, το σώμα μας έχει και μια άλλη εξίσου σημαντική ανάγκη: να θυμάται…
Όσο παράξενο και αν ακούγεται το σώμα του ανθρώπου (αυτό το πανέμορφο και πολυσύνθετο «κουκούλι» που μας περιβάλλει) έχει μνήμη. Άλλωστε εδώ και λίγα χρόνια έχει αποδειχθεί πια και επιστημονικά ότι ο εγκέφαλος δεν είναι το μοναδικό μέρος αποθήκευσης της μνήμης.
Το σώμα έχει το δικό του ξεχωριστό τρόπο να αποθηκεύει μνήμη-γεγονότα που έχει βιώσει στο παρελθόν, μέσα στα ίδια του τα κύτταρα.
Ας μην ξεχνάμε ότι ζούμε κάθε στιγμή όχι μόνο με το νου και τις αισθήσεις μας, αλλά με ολόκληρη την ύπαρξή μας.
Έτσι σχήματα συμπεριφοράς και αντιδράσεις σε συγκεκριμένα ερεθίσματα βρίσκονται χαραγμένα στα κύτταρά μας και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις αντιδράσεις μας σε γεγονότα και καταστάσεις που θα συμβούν στο μέλλον. Κάτι σαν βαθιά γραμμένη κληρονομιά.
Οτιδήποτε μας έχει συμβεί αποθηκεύεται εκεί και τίποτα δεν ξεφεύγει απ’ αυτή την πολύ βασική λειτουργία του οργανισμού σε κυτταρικό επίπεδο. Το σώμα μας αποτυπώνει εμπειρίες από τη στιγμή της γέννησής μας αλλά και από πιο πριν, όταν ακόμη βρισκόμασταν στη γαλήνη της μήτρας. Άραγε υπάρχει κάτι στο καλοκαίρι που να μπορεί να θυμίσει στο σώμα μας εκείνη την πρωταρχική του γαλήνια κατάσταση;
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΜΗΤΡΑ
Μια από τις χαρακτηριστικότερες δραστηριότητες που είναι συνδεδεμένες με το καλοκαίρι, είναι το μπάνιο στη θάλασσα.
Αυτό που νιώθουμε όταν βρισκόμαστε κάτω από το νερό είναι μια απίστευτη αίσθηση γαλήνης και ελευθερίας.
Το νερό είναι το πρώτο στοιχείο μέσα στο οποίο άρχισε η σύλληψη και η ανάπτυξη μας κατά τη διάρκεια της ενδομήτριας ζωής. Συγχρόνως η θάλασσα, που τόσο χρόνο περνάμε μέσα της το καλοκαίρι, είναι και η ίδια μήτρα πολλών οργανισμών και πλούσιας ζωής. Η σύνδεση πλέον είναι εμφανής.
Η επαφή με τη θάλασσα προσφέρει τη δυνατότητα παλινδρόμησης στην αγκαλιά του μητρικού σώματος, επιστροφή που τρέφει και ανανεώνει ψυχικά και κατ’ επέκταση σωματικά.
Μαζί με τη χαρά που φέρνουν στις αισθήσεις το κολύμπι και η κίνηση του σώματος μέσα στο νερό, προσφέρεται μια δυνατότητα κάθαρσης και αλλαγής. Η υδάτινη αγκαλιά που μας περικλείει είναι σε θέση να προσφέρει στον οργανισμό μας μια νέα βιωματική δυνατότητα ανανέωσης της εικόνας που έχουμε για το σώμα και την ψυχή. Το σώμα μας θυμάται.
Ο σπουδαίος θεατράνθρωπος Γ. Γκροτόφσκι μέσα από την πολυετή του εμπειρία μας παροτρύνει να ανακαλύψουμε ξανά το παλαιό σώμα, το έρπον σώμα όπως το χαρακτηρίζει, μέσα από συγκεκριμένες βιωματικές εμπειρίες βαθιά ριζωμένες στις Πηγές της ανθρώπινης υπόστασης, στις αρχές της ίδιας της ζωής.
Ο ίδιος έλεγε στους μαθητές του: «Τι σημαίνει βίωμα; Σημαίνει κάτι που ξεπηδά όχι μονάχα από το μυαλό μα κι από το κορμί. Σημαίνει επιστροφή σε μια συγκεκριμένη ανάμνηση. Αυτό μην το αναλύετε διανοητικά. Οι αναμνήσεις αποτελούν πάντα σωματικές αντιδράσεις. Το δέρμα μας είναι αυτό που δεν ξεχνά, τα μάτια μας που δεν ξεχνούν. Κείνο που ακούσαμε μπορεί να αντηχεί ακόμη μέσα μας».
Η εικόνα του ανθρώπου μέσα στο νερό, παραμένει μια εσωτερική εικόνα, σύμβολο της ενότητας μας με το «όλον», προσφέροντας πάντοτε μια αδιόρατη νοσταλγία επιστροφής σε αυτό. Στη συνέχεια το συγκεκριμένο βίωμα επεκτείνεται σε όλα τα μέρη της ύπαρξής μας και αυτό γιατί υπάρχει μια πολύ στενή σχέση ανάμεσα στην αντίδραση του σώματος (μυϊκή συμπεριφορά) και την κατάσταση του εσωτερικού μας κόσμου (ψυχική στάση).
ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΕΓΟΝΗ ΜΝΗΜΗ
Στις μέρες μας, η επιστημονική γνώση έρχεται να επιβεβαιώσει διδασκαλίες και θεωρίες μεγάλων πνευματικών παραδόσεων και εσωτερικών συστημάτων, όσον αφορά τις λειτουργίες και τις ανάγκες του ανθρώπινου οργανισμού.
Αυτό που μας λένε οι παραδόσεις αυτές είναι πως το να στρέψουμε την προσοχή μας στο σώμα, άφοβα, χωρίς ενδοιασμό, χωρίς ντροπή, το να δούμε και να θαυμάσουμε τη σύνθεση και τη λειτουργικότητά του, αποτελεί ένα μικρό βήμα στην πορεία της αποδοχής του, της κατανόησης ότι δεν μπορεί παρά να έχει μια ισάξια θέση με τις ψυχικές ή πνευματικές μας λειτουργίες.
Άλλωστε πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν το σώμα περικλείει, προστατεύει και τροφοδοτεί μια τόσο δυνατή σπίθα, όπως είναι η ζωή μας;
Φαίνεται ξεκάθαρα πια πως για την ανάπτυξη και εύρυθμη λειτουργία του ανθρώπινου σώματος, απαιτείται η συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων και ολόκληρης της φύσης.
Ο Ρούντολφ Στάινερ, ιδρυτής της Ανθρωποσοφίας, σημείωνε χαρακτηριστικά πως το κελάηδισμα των πουλιών είναι πολύ σημαντικό για να βλαστήσουν οι σπόροι στο έδαφος, για να μεγαλώσουν τα φυτά και να αναπτυχθούν τα δέντρα. Ολόκληρη η πλάση βρίσκεται σε ένα γαϊτανάκι σχέσεων και αλληλεξαρτήσεων.
Κατά τη θερινή περίοδο, ο άνθρωπος βρίσκεται στο κέντρο αυτού του κοσμικού χορού. Η σχέση του με τους υπόλοιπους «χορευτές» μπορεί να επηρεάσει ολόκληρη τη ζωή του.
Το νερό της θάλασσας, το κελάηδισμα των πουλιών, το χώμα κάτω από τα πόδια μας όλα μπορούν να ξεκλειδώσουν καταστάσεις που ούτε τις έχουμε φανταστεί.
Όπως το σώμα μας έχει αποτυπώσει βαθειά μέσα του διάφορες εμπειρίες από τη στιγμή της γέννησής μας αλλά και ενδομήτρια ακόμα, κατά τον ίδιο τρόπο είναι ο φορέας μιας αρχέγονης, συλλογικής μνήμης, μιας μνήμης που αφορά το ανθρώπινο είδος που υπήρξε πριν από μας και άφησε αναπόφευκτα τα χνάρια του στο δικό μας σώμα σήμερα.
Μια βουτιά στην θάλασσα του καλοκαιριού μπορεί να γίνει και μια βουτιά στην αρχέγονη αυτή μνήμη που κουβαλάμε μέσα μας. Και τότε έχουμε περάσει στον κόσμο που στέκει πέρα από της πύλες…
[ΠΗΓΕΣ]
Thomas Moore, Η Φροντίδα της Ψυχής, Πατάκη
Συλλογικό, Μυστικές Διδασκαλίες και Θεωρίες, Αρχέτυπο
Wataru Ohashi, Διαβάζοντας το Σώμα, Αιώρα
To κείμενο Ξεκλειδώνοντας τις Πύλες δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ΑΒΑΤΟΝ Νο 83.
Πηγή
