.
Η κηπουρική είναι μία από τις τέχνες της ψυχής.
Είναι η διαδικασία με την οποία αυτή(η ψυχή) ξεμπροστιάζεται στο υλικό πεδίο.
Παίρνει << άδεια>> απ' το κορμί και βγαίνει έξω και το κοιτά κατάφατσα. Όταν αυτό αποκάμει εκείνη παίρνει το θέμα απάνω της.
Δεν είναι μία υπόθεση η κηπουρική <<βάζω πέντε δέκα φυτά και βολεύομαι>> ή <<άντε πάμε να κονομήσουμε>>. Όταν το δείς έτσι το πράγμα, κάτι θα στραβώσει ...είτε σε σένα είτε σ'αυτό που κάνεις....είναι προχειρότητα.
Πρέπει να βάλεις ψυχή για να δείς τον κήπο τέλειο ...την αφήνεις να κάνει κουμάντο, να φυτέψει αυτή...κάτι σαν την μουσική...αν αφήσεις την ψυχή να πατήσει τις νότες, η μελωδία δημιουργεί <<εθισμό>> και σε σένα και σε όποιον ακούει.
Το ίδιο πράγμα συμβαίνει κι όταν ανακατεύεσαι με τα χώματα. Θα ρθείς σε επαφή με μικρόκοσμους και παράλληλα σύμπαντα, που μόνο του το μυαλό δεν μπορεί να κατανοήσει, γιατί είναι ατελές....η ψυχή μπορεί, γιατί τους προσεγγίζει χωρίς μαθηματικούς λογαριασμούς και ποσοστά όπως το μυαλό.
Αν το δείς από αυτή την οπτική γωνία θα διαπιστώσεις, ότι η υλική τροφή που πρόκειται να συλλέξεις αν και θάναι κέρδος σου, θάναι το τελευταίο που θα σε απασχολεί...θάχεις καταφέρει να τρέφεσαι ολοκληρωμένα.
