Όλοι μιλούν για την υγεία αλλά στην ουσία δεν ασχολούνται τόσο μ αυτήν όσο με την θεραπεία της όποιας ασθενείας.
Φαινομενικά ενδιαφέρονται για την υγεία αλλά αφού αυτή έχει χαθεί. Άρα η εκκίνηση είναι ο φόβος της απώλειας ή εν τέλει η ίδια η απώλεια.Δυστυχώς όμως παρέχονται ελάχιστες πληροφορίες στον άνθρωπο για να παραμένει υγιής και να μη νοσήσει.
Σαφώς και είναι πολύτιμη η προσφορά ίασης αφού θα υπάρξουν άνθρωποι που θα ασθενήσουν. Είναι όμως εξίσου απαραίτητο να δοθεί η γνώση του πως κάποιος θα παραμείνει υγιής, πως θα θωρακίσει τον οργανισμό του, σωματικά συναισθηματικά και νοητικά ώστε να μην χάσει την υγεία του.
Τα νοσοκομεία είναι μονάδες φροντίδας νοσούντων και προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες, είναι όμως καιρός να δημιουργηθούν και δομές γνώσης για να δοθεί η ευκαιρία να μην καταλήγουν οι άνθρωποι στα νοσοκομεία. Να μάθουν τι σημαίνει ανοσοποιητικό σύστημα, πόσο ευεργετικός είναι ο ήλιος, πόσο σημαντικό είναι να αναπνέουμε βαθιά και συνειδητά, να σκεφτόμαστε θετικά, να γυμναζόμαστε, να χορεύουμε, να διαλογιζομαστε, να τρεφόμαστε σωστά, να συμπεριφερόμαστε αγαθά. Να διδαχθούμε πως να παρατηρούμε τον εαυτό μας και να ενδοσκοπουμε για να βρούμε τα σημεία που χρήζουν βελτίωσης. Να μάθουμε να χρησιμοποιουμε τον νου μας δημιουργικά μέσω του οραματισμού. Να κατανοήσουμε ότι έχουμε τις δυνατότητες να πλάσουμε την πραγματικότητα που θέλουμε να ζήσουμε, μέσα σε σεβασμό, αγάπη κι αλτρουισμό. Να δούμε πως λειτουργεί η φύση κι ότι πρέπει να ζήσουμε αρμονικά μαζί της. Να συζητήσουμε για τον φόβο και τα μυνήματα που μας δίνει και να μην τον θεωρούμε εμπόδιο στην εξέλιξη μας. Να ανακτήσουμε τη χαμένη αυτοεκτίμηση κι αυτοπεποίθηση και να συντονιστούμε με το πνευματικό μέρος του εαυτού. Να μάθουμε να αφουγκραζομαστε τα συναισθήματα μας για να γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει μέσα μας και γύρω μας αλλά και μέσα στις ψυχές των συνανθρώπων μας.
Αυτά τα ιδρύματα θέλουμε, που θα διδάξουν τον άνθρωπο πως να καλλιεργήσει την προσωπικότητα του και τότε θα είναι πάντα υγιής μέσα σε μια υγιή κοινωνία.
