Από πολύ νωρίς έρχεται και η στιγμή τού παιδίατρου, για να εισβάλλει στη ζωή τού βρέφους.
Ο παιδίατρος είναι εκείνος, που θ΄ αναλάβει και θα χαράξει την πορεία τής υγείας του στο μέλλον.
Ο παιδίατρος θα καθορίσει την μελλοντική διατροφή τού παιδιού βήμα - βήμα.
Αν και γνωρίζει ελάχιστα για διατροφή, οι γονείς θα τον εμπιστευθούν.
Είναι ο «ειδικός».
Αυτός είναι, που θα επιλέξει ποιας φαρμακευτικής εταιρείας το γάλα θα πρέπει να πιει το βρέφος. Πότε θ΄ αρχίσει τα εμβόλια, τα φάρμακα, τις αντιβιώσεις, τα χειρουργεία, όλα εναποτίθενται σε αυτόν. Αυτός θα θέσει τα ωράρια των γευμάτων και τού ύπνου τού βρέφους.
Αν ένα παιδί δεν θέλει να φάει κάποια στιγμή δεν θα ληφθεί υπ΄ όψη.
Ίσως να είναι άρρωστο, ίσως κακοδιάθετο, ίσως παρασιτισμένο.
Αν και εκείνο μόνο αισθάνεται και ξέρει την αιτία που δεν πεινά, άλλοι θ΄ αποφασίσουν για το αν θα φάει ή όχι.
Η διάθεση, η επιθυμία και η άποψη τού βρέφους συνήθως δεν λαμβάνονται υπ΄ όψη.
Έρχεται λοιπόν η μητέρα με τις συμβουλές τού παιδίατρου, αλλά και τής οικογένειας και μπουκώνουν το παιδί με κακής ποιότητας τροφές, ενώ εκείνο δεν πεινάει.
Για να μάθει να τρώει τις συνήθεις παιδικές τροφές (καλύτερα σκουπίδια), θα χρειαστεί να το ξεγελάσουν, να το απειλήσουν, ή ακόμα και να το δείρουν.
Αν κλαίει και διαμαρτύρεται, θα το μαλώσουν να σταματήσει. Μη αυτό, μη εκείνο, κάνε αυτό κάνε τ΄ άλλο... Η χαρακτηριστική φράση των γονιών προς το παιδί τους, ΜΗ...
Το βάζουν να κοιμηθεί με το ζόρι κι ας μην θέλει.
Με απλά λόγια, ο ψυχοσωματικός βιασμός τού βρέφους έχει αρχίσει, για να ολοκληρωθεί με τον ψυχικό σωφρονισμό και την λοβοτομή, που θ΄ ακολουθήσει στα επόμενα χρόνια στα σχολεία και στα πανεπιστήμια...
Β.Μαυρομάτης
