Από παλιά μ'έχει απασχολήσει πολύ στη ζωή μου το θέμα της αποτοξίνωσης στο σώμα,το νου και τα συναίσθημά μου.Σήμερα θα ακούσεται το δεύτερο μέρος.
Σίγουρα το θέμα είναι τεράστιο, γι'αυτό συχνά σε μελλοντικά μου παραμύθια, θα επανέρχομαι συμπληρωματικά,ιδίως για όσα αφορούν το νοητικοσυναισθηματικό πεδίο.
Ας ξεκινήσουμε...
Σύντομα μετά από το θάνατο του Βούδα, χίλιοι μοναχοί συναντήθηκαν στο πρώτο συμβούλιο της Αρατζάγκ(ρ)α, υπό την ηγεσία του Μασυάρπα (Μashyarpa) και αποφασίστηκε να γίνει μία μελέτη. Το έψαξα το έψαξα, ακούστε τώρα τον παππού..
Όλοι στο σπίτι μας παράγουμε σκουπίδια. Άραγε πόσο καιρό μπορούμε να κρατήσουμε τα σκουπίδια στο σπίτι μας, χωρίς να σκάσουμε από την βρώμα ? Στην αρχή θα τα βάλουμε έξω στο μπαλκόνι, μετά στις αποθήκες, στο πατάρι, μετά στην τουαλέτα, στο σαλόνι, στην κουζίνα και στο τέλος ακόμα και στην κρεβατοκάμαρα μας. Το τέλος το φαντάζεστε. Κάπως έτσι συμβαίνει και με τον οργανισμό μας. Αυτά που οι σκουπιδιαραίοι του οργανισμού μου ( συκώτι, νεφρά, δέρμα, λέμφος, παχύ έντερο, πνευμόνια ) δεν μπορούν να βγάλουν έξω, η σοφία του οργανισμού μου κάπου πρέπει να τα παρκάρει για να καθυστερήσει τον θάνατο μου. Άμα τα παρκάρει , από την αρχή στην καρδία μου, κινδυνεύω να πάω γρήγορα στον άλλο κόσμο. Έτσι θα αρχίσει να χώνει τα σκουπίδια σε λιποκύτταρα, όζους, λιπώματα, ινομυώματα, κύστεις , πολύποδες, ελιές, καλοήθεις όγκους και αφού γεμίσει τα δευτερευούσης σημασίας όργανα, μετά θα πάει τα σκουπίδια και σε πιό ζωτικά σημεία...
Πήρατε μία ιδέα,η συνέχεια στα ηχεία σας...
( Aπό την εκπομπή μου στο Radio-Ygeia, την Τετάρτη 13-7-16 )
Με αγάπη
ο γιατρός Alexander Loupasakis
