DrmedGeorgios Zois
Πρόλογος – Ας κάνουμε έναν απολογισμό…
Ας το παραδεχτούμε: δεν ζήσαμε πανδημία. Ζήσαμε τραγωδία επτά πράξεων, σκηνοθετημένη από μάντεις με PowerPoint και latte στο χέρι.
Κάθε μέρα η τηλεόραση έλεγε: «Μην σκέφτεσαι!» και εμείς, σαν καλά θρησκευόμενα ζώα, υπακούαμε. Δεν κάναμε. Κάνατε.
Ναι, εσείς οι πολίτες, οι χορευτές του φόβου, οι σύγχρονοι Αχαιοί που κλειδαμπαρώθηκαν σε σπίτια σαν στρατόπεδα στην Τροία, με τη μάσκα για ασπίδα και το αντισηπτικό για ξίφος.
---
Οι νέοι μάντεις – ή πώς το αόρατο έγινε θεός
Οι σύγχρονοι μάντεις δεν μαντεύουν πουλιά ούτε κατσίκες. Μαντεύουν φόβο, «διασωληνωμένους», αριθμούς που αλλάζουν κάθε μέρα σαν να παίζουν ζάρια με ζωές.
Με μάτια που λένε «δεν ξέρω τι λέω αλλά θα το πω με αυτοπεποίθηση», ανακοίνωσαν:
«Μην βλέπετε γονείς.»
«Μην βγαίνετε.»
«Μην ζείτε χωρίς άδεια.»
Κι εσείς, σαν να βλέπατε τον Απόλλωνα ζωντανά, υποκλιθήκατε. Οι πιο φανατικοί έτρεχαν σαν υπάκουοι στον χορό του Τειρεσία, ακολουθώντας κάθε οδηγία σαν χρησμό.
---
Οι θυσίες – ή πώς η κοινή λογική θυσιάστηκε πρώτη
Οι αρχαίοι θυσίαζαν κατσίκες για τους θεούς.
Εσείς θυσιάσατε:
τις δουλειές σας,
τις σχέσεις σας,
τα σχολεία,
τους φίλους,
την κοινή λογική σας.
Κι όταν κάποιος ψιθύρισε: «Μήπως οι μάντεις απλώς μαντεύουν;»
ο χορός φώναξε:
> «ΣΙΩΠΑ, ΑΜΦΙΣΒΗΤΙΑ!»
Ο φόβος είχε γίνει νόμος, η υπακοή θρησκεία, η ζωή θεατρική αναπαράσταση.
---
Ο χορός των υπακούων – μια κωμωδία τρόμου
Στην αρχαία τραγωδία ο χορός σχολιάζει. Στη δική μας τραγωδία, ο χορός διέταζε.
> «Μην αναπνέετε! Μην βλέπετε! Μην αγαπάτε! Μην γελάτε! Μη ζείτε!»
Κι εσείς τρέχατε από δωμάτιο σε δωμάτιο, με θερμόμετρα και αντισηπτικά σαν ασπίδες, σαν να παίζατε ρωσική ρουλέτα με αόρατο όπλο.
---
Η μεγάλη ειρωνεία
Ενώ εσείς ζούσατε σε lockdown, οι μάντεις:
γεύονταν γεύματα,
γελούσαν,
φλέρταραν με το φακό της κάμερας,
και ταυτόχρονα δημιουργούσαν το αφήγημα:
> «Πίστευε και μη ερεύνα. Όποιος ψάχνει, χάνει.»
Ο καρκίνος, η καρδιά, η φτώχεια, η μοναξιά; Α, αυτά δεν φαίνονται στο δελτίο. Μόνο οι «διασωληνωμένοι», τα «κρούσματα», οι «πανδημίες».
---
Η τραγωδία της λογικής
Η πανδημία ήταν μόνο η αφορμή. Η πραγματική κρίση ήταν:
ο φόβος,
η υπακοή,
η αποδοχή ότι η λογική είναι πολυτέλεια.
Στο τέλος, οι μάντεις έφυγαν όπως εμφανίζονται: σιωπηλοί, ισχυροί, με χαμόγελο που δεν ξέρεις αν σε κοροϊδεύει ή σε λυπάται.
Κι εμείς; Επιβιώσαμε, αλλά ποιος θα το θυμάται όταν έρθει η επόμενη πανδημία των αριθμών;
---
Η τελική σκηνή – απολογισμός για τους τολμηρούς
Αν κάτι μάθαμε:
Δεν φταίει ο ιός,
Δεν φταίει ο μάντης,
Φταίει η εμπιστοσύνη στον φόβο, η προθυμία να παραδοθούμε.
Μαύρο χιούμορ; Ναι.
Ειρωνεία; Πάρα πολύ.
Σοβαρό μάθημα; Κάθε μέρα που ζούμε και βλέπουμε τους ίδιους μάντεις να επιστρέφουν με νέους «χρησμούς».
---
Βιβλιογραφία (σαρκαστική, δηκτική)
1. Κάλχας ο Μαντικός, Πώς να προβλέπετε τα πάντα χωρίς να πέφτετε ποτέ μέσα, Εκδόσεις Τυχαίο Συμβάν, 1184 π.Χ.
2. Τειρεσίας, Η Τέχνη της Προφητείας για Ηλίθιους, Εκδόσεις Μάντεις & Μάσκες.
3. Επιτροπή Λοιμωξιολογίας, Εγχειρίδιο Εσωτερικών Αντιφάσεων, Τόμοι Α–Ζ, 2020–2022.
4. Ανακοινώσεις Τηλεοπτικών Σταθμών, Οδηγός Επιβίωσης για Φοβισμένους Πολίτες, 2020–2022.
5. Ο Χορός της Τραγωδίας, Πώς να κάνετε τον πανικό δόγμα, Εκδόσεις Φόβος Α.Ε.
6. Ανώνυμος Πολίτης, Απομνημονεύματα ενός Ανθρώπου που Έμαθε να Σκέφτεται Ξανά, χειρόγραφο, κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα.
