- Μέσα μου έχω πολλούς Αλέξανδρους. Άλλοι παίζουν τον ρόλο των φυλακισμένων και άλλοι των δεσμοφυλάκων.Μέσα μέσα είναι το κλουβί των ενοχών μου.Εκεί είναι ο κακός άνθρωπος Αλέξανδρος.Στην ζωή του έχει κάνει πολλά λάθη και έχει στεναχωρήσει πολλούς ανθρώπους.Αυτός κουκούλωσε το δράμα του με μία αυτοάνοση ρευματοειδή αρθρίτιδα.Έτσι διάλεξε να αυτοτιμωρείται με πολλούς πόνους στο σώμα του,για τα κακά πούχει κάνει και τις ψευδαισθήσεις του. Πάλι καλά,δόξα τω θεώ για ΟΛΑ !
Στο μεγάλο κλουβί έχω τον τρομαγμένο Αλέξανδρο.Αυτός μασκάρεψε τον φόβο του σε βρογχικό άσθμα και δύσπνοιες.Ίσως έτσι καποια στιγμή σκάσει και γλυτώσει.
Τέλος έξω με την αλυσίδα, έχω δεμένο τον θυμωμένο και πικραμένο Αλέξανδρο.Αυτός τρίζει τα δόντια του τα βράδυα ,όταν κοιμάται και τον έχω δέσει για να μην δαγκώσει κανέναν.
Τι ζητάει άραγε όλος αυτός ο πόνος μέσα μου,που μασκαρεύεται σε παθολογία ; Ζητάει επιζηταει την αγκαλιά μου,να αποδεχθώ τα σκοτάδια μου,τον πόνο μου και τις σκιές μου.Να παραδεχθώ οπου χάνω λάδια,να με αγκαλιάσω και να σταματήσω τον εσωτερικό εμφύλιο πόλεμο...ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ , ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΕΙΑ, ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΙ, αγκαλιάζω τρυφερα το φως κ το σκοταδι μου,κλαιω,χαμογελαω κ προχωραω......και το γιορτάζω με δυο στιχάκια
- Αλέξανδρε Αλέξανδρε, μέσα στη φυλακή ...........αγκάλιασε τα δύσκολα και πιες μιά ρακί
Φιλιά πολλά
