Ασπαρτάμη, ο καλύτερος φίλος του καρκίνου! Το πιο δηλητηριώδες, νευροτοξικό πρόσθετο στην ιστορία των τροφίμων.Το Γλυκαντικό Που Βρίσκεται Σε 6.000 Προϊόντα Είναι Το «Τέλειο» Δηλητήριο.
Η ασπαρτάμη είναι μια τεχνητή γλυκαντική ουσία που χρησιμοποιείται συνήθως ως υποκατάστατο της ζάχαρης, παρά το γεγονός ότι συνδέεται με διάφορες μορφές καρκίνου όπως του εγκεφάλου, του αίματος, του πνεύμονα και του ήπατος.
Η ασπαρτάμη (E951) χρησιμοποιείται σε πάνω από 6000 προϊόντα και εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο τη χρησιμοποιούν σα γλυκαντικό σε καθημερινή βάση.
Μία νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο τεύχος περιοδικό Journal of Bioscience και με τον τίτλο, “Επίδραση της χρόνιας έκθεσης σε ασπαρτάμη στο οξειδωτικό στρες στον εγκέφαλο των αλμπίνων αρουραίων», με στόχο να ελέγξει την υπόθεση ότι η χρόνια κατανάλωση ασπαρτάμης μπορεί να προκαλέσει νευρολογικές βλάβες σε εκτεθειμένους πληθυσμούς.Βρήκαν ότι η χρόνια (90 ημέρες) χορήγηση της ασπαρτάμης σε αρουραίους, σε ποσοστό 50% πάνω από ό, τι η FDA θεωρεί ασφαλή για ανθρώπινη κατανάλωση, οδήγησε σε καρκίνους στο αίμα και στον εγκεφαλικούς ιστούς σε εγκεφαλική βλάβη.
Η ασπαρτάμη διασπάται σε τρία τοξικά συστατικά:
1. Μεθανόλη.
Αυτό είναι δηλητηριώδες αλκοόλη. Στον οργανισμό, η μεθανόλη διασπάται σε φορμαλδεΰδη, η οποία είναι δηλητήριο.
2. Φαινυλαλανίνη.
Αυτό μειώνει την ποσότητα της σεροτονίνης στον εγκέφαλο, η οποία οδηγεί σε εναλλαγές της διάθεσης (κατάθλιψη) και αυξημένη όρεξη! Αυτός είναι ο λόγος ασπαρτάμη είναι μία από τις κύριες αιτίες για την τρέχουσα επιδημία της παχυσαρκίας.
3. Ασπαρτικό οξύ.
Αυτή είναι μια νευρολογική τοξίνη συγκρίσιμη με MSG
Μέχρι πριν από 200 χρόνια, η μεθανώλη ήταν ένα εξαιρετικά σπάνιο συστατικό της ανθρώπινης διατροφής. Με την εφεύρεση της κονσέρβας το 1800, κονσερβοποιημένα και εμφιαλωμένα φρούτα και τα λαχανικά, των οποίων η περιεκτικότητα σε μεθανόλη υπερβαίνει κατά πολύ εκείνη των νωπών έγινε πολύ πιο διαδεδομένη. Η πρόσφατη εισαγωγή της διαιτητικής ασπαρτάμης, σαν τεχνητή γλυκαντική ουσία με 11% μεθανόλη, έχει αυξησεί σημαντικά την κατανάλωση μεθανόλης.
Άλλοι κίνδυνοι
Ο καρκίνος είναι μία μόνο από τις επικίνδυνες παρενέργειες της ασπαρτάμης. Αναστέλλει τη σεροτονίνη στον εγκέφαλο, η οποία είναι υπεύθυνη για το συναίσθημα της ευτυχίας . Η έλλειψη αυτού του νευροδιαβιβαστή προκαλεί άγχος και κατάθλιψη. Κρίσεις πανικού, ακόμη και τάσεις αυτοκτονίας έχουν επίσης αναφερθεί μετά τη λήψη ασπαρτάμης. Δεν είναι απλή σύμπτωση ότι οι περιπτώσεις του άγχους και της κατάθλιψης είναι επίσης σε υψηλα ποσοστά όπως συμβαίνει με τα ποσοστά του καρκίνου .
Εγκέφαλος
Η ασπαρτάμη επηρεάζει επίσης αρνητικά τον εγκέφαλο, με την ικανότητά της να σκοτώνει τα κύτταρα του εγκεφάλου. Οι εγκέφαλοι των παιδιών είναι 4 φορές πιο επιρρεπείς σε τέτοια πρόσθετα, τα οποία μπορεί να βλάψουν σοβαρά τη φυσική ανάπτυξη τους. .Εάν οι έγκυες γυναίκες καταναλώνουν ασπαρτάμη ή ένα μωρό καταναλώνει πριν από την ηλικία του ενός, μπορεί να είναι επιζήμια για την ανάπτυξη του εγκεφάλου του μωρού. Με εγκεφαλική βλάβη, μεταξύ άλλων γενετικών ανωμαλιών που προκύπτουν.
Καρδιά
Η ασπαρτάμη μπορεί επίσης να προκαλέσει υψηλή αρτηριακή πίεση και καρδιακή αρρυθμία. Και σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή της καρδιάς μπορεί να είναι μοιραία.
Μάτια
Η μεθανόλη που περιέχει η ασπαρτάμη είναι επιβλαβής για την υγεία των ματιών. Πόνοι στα μάτια και, σε σπάνιες περιπτώσεις, ακόμη και τύφλωση, είνα Αυτό οφείλεται σε μεθανόλη είναι καταστροφικό για τον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού, η οποία είναι απαραίτητη για την καλή όραση.
Η ασπαρτάμη, φυσικά, είναι ένα συνθετικό χημικό δεν συναντάται στη φύση, φυτά, όπως stevia, τα οποία έχουν σημαντικές, κλινικά τεκμηριωμένες θεραπευτικές ιδιότητες, και μπορεί να καλλιεργηθούν παντού ακόμα και στο κήπο σας αλλά δεν έχουν τα μειονεκτήματα της ασπαρτάμης η οποία είναι πολύ εθιστική και αποφέρει σημαντικά κέρδη στις μεγάλες πολυεθνικές σήματα που τη χρησιμοποιούν...
Αλλά, η ασπαρτάμη δεν είναι το μόνο τοξικό γλυκαντικό στην αγορά. Ένα αυξανόμενο σώμα της έρευνας δείχνει τώρα ότι η σουκραλόζη, γνωστό με την επωνυμία Splenda, είναι επίσης ικανή καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, προκαλώντας φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου όπως η νόσος Crohn και η ελκώδης κολίτιδα, ημικρανίες, και βλάβη του DNA.
