Με ρωτάς, ανθρωπάκο, πότε επιτέλους θα έχεις μία καλή, μία εξασφαλισμένη ζωή. Η απάντηση σε ξενίζει.
Όλα από σένα εξαρτώνται ανθρωπάκο.
Θα ‘χεις μία καλή εξασφαλισμένη ζωή, όταν το δώρο της ζωής θα σημαίνει για σένα περισσότερα από την εξασφάλιση.
Ο έρωτας περισσότερα από το χρήμα, η ελευθερία σου περισσότερα από την κοινή ή κομματική γνώμη.
Όταν το αίσθημα που εμπνέει η μουσική του Μπετόβεν ή του Μπαχ, γίνει το κυρίαρχο συναίσθημα της ζωής σου – το έχεις μέσα σου ανθρωπάκο, κάπου βαθιά στα μύχια της ύπαρξης σου.
Όταν το σκεπτικό σου εναρμονισθεί, αντί να συγκρούεται, με τα συναισθήματα σου.
Όταν μάθεις να αναγνωρίζεις δύο πράγματα στον καιρό τους: Τα χαρίσματά σου και το πέρασμα του χρόνου από πάνω σου.
Όταν θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να καθοδηγείται από τις σκέψεις των μεγάλων σοφών κι όχι από τα εγκλήματα των μεγάλων πολεμιστών.
Όταν θα πάψεις να δίνεις περισσότερο βάρος στα πιστοποιητικά γάμου, παρά στον έρωτα μεταξύ του άντρα και της γυναίκας.
Όταν θα μάθεις να αναγνωρίζεις έγκαιρα τα λάθη σου κι όχι κατόπιν εορτής, όπως κάνεις σήμερα.
Όταν θα πληρώνεις τους άντρες και τις γυναίκες που διδάσκουν τα παιδιά σου περισσότερα από όσα δίνεις στους πολιτικούς σου.
Όταν θα σε εμπνέουν οι αλήθειες και οι τυπικότητες θα σε αηδιάζουν.
Όταν θα επικοινωνείς με τους συντρόφους εργάτες σου στις άλλες χώρες άμεσα, δίχως διπλωματικούς μεσολαβητές.
Όταν η ερωτική ευτυχία της έφηβης κόρης σου, αντί να σε εξοργίζει, θα πλημμυρίζει χαρά την καρδιά σου.
Όταν θα κουνάς απλά το κεφάλι σου στην ανάμνηση της εποχής που τιμωρούσαν τα μικρά παιδιά, επειδή άγγιζαν τα γεννητικά τους όργανα.
Όταν τα ανθρώπινα πρόσωπα που θα συναντάς στο δρόμο, δεν θα είναι τραβηγμένα από τη δυστυχία και τη θλίψη, αλλά θα λάμπουν από αίσθημα ελευθερίας, ζωτικότητας κι εσωτερική γαλήνη.
Όταν τα σώματα των ανθρώπων θα πάψουν να κινούνται επί της γης μονοκόμματα, με άκαμπτες λεκάνες και παγωμένα γεννητικά όργανα.
