Σήμερα είμαστε αυτό που είμαστε.
Χθες κάτι διαφορετικό.
Χρόνια πίσω, ίσως αγνώριστοι.
Αύριο μπορεί να συμβεί κάτι, οτιδήποτε, που μπορεί εκ νέου να μας μεταμορφώσει, να αλλάξει τις προτεραιότητές μας, ακόμα και μεγάλο μέρος της κοσμοθεωρίας μας.
Είναι καλό να είμαστε προσανατολισμένοι σε κάποιο όραμα και να εμπνεόμαστε από αυτό.
Το κακό είναι να δεσμεύουμε τον εαυτό μας σχετικά με τους τρόπους με τους οποίους θα προσεγγίσουμε το όραμά αυτό στο απώτερο μέλλον.
Οι ευαίσθητοι και έντιμοι άνθρωποι, αν αλλάξει στο μεταξύ ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τα πράγματα, θα θελήσουν, έχοντας δεσμευτεί, να επιστρέψουν στο χθες τους για να εκπληρώσουν αυτό που προείπαν, ενώ πιθανότατα δεν θα τους εκφράζει πια.
Θα υποφέρουν λοιπόν, είναι βέβαιο, μέσα σε μιαν αναπόδραστη σύγκρουση με τον ίδιο τον αυστηρό - αλλά ξεπερασμένο - εαυτό τους.
Θα αυτοεγκλωβιστούν.
Γι' αυτό, ας προγραμματίζουμε για την αυριανή μέρα, έστω για την ερχόμενη εβδομάδα αλλά μέχρις εκεί, προσανατολισμένοι, βέβαια, πάντα στο όραμα ή στο στόχο. Για να μην αρρωστήσουμε την ψυχή μας οι ίδιοι από υπερβολικές ή και άκαιρες απαιτήσεις από εμάς τους ίδιους προς εμάς τους ίδιους.
Ο άνθρωπος σώζεται σε μικρές δόσεις, αλλά καταστρέφεται σε μια στιγμή.
Με αγάπη για όλους εκείνους που συμπαθώ και χαίρομαι να ζουν όμορφα και αρμονικά.
ΥΓ Είναι μια από τις αλήθειες που έμαθα με επώδυνο τρόπο και όχι μια θεωρία που μου είπαν άλλοι ή που διάβασα.
Χριστίνα Αθανασίου Καλογεροπούλου
