Ζώντας ο άνθρωπος φορτώνεται σκοτάδι
Με τα χρόνια το βάρος αυξάνεται
Γεμίζει η ζωή με επιθυμίες, φόβους ανησυχίες , ενοχές, μίση
Όλα οδηγούν στον θάνατο , με τον οποίο ο άνθρωπος δεν ασχολείται καθόλου
Πότε θα σε συγχωρέσεις
Πότε θα κάνεις χώρο, για την ουσία
Πότε θα πετάξεις την κακότητα, τον θυμό , την θλίψη
Πότε θα αφαιρέσεις την ανουσιότητα
Για να κάνεις χώρο για την αγάπη
Γιατί αγάπη χωρίς χώρο, δεν νοείται
Η συν χώρεση σου δίνει το χώρο να σε συναντήσεις
Στη συν χώρεση συναντάς και τους άλλους
Τίποτα δεν μπορεί να νικήσει το εγώ αν δεν υπάρχει χώρος
Καθάρισμα του εαυτού από το εγώ
Την προσκόλληση , την εμμονή, την αδικία
Χώρο για ένα παρόν ουσίας
Αναγνωρίζεις τι είναι αυτό που αξίζει την αγάπη σου
Απομακρύνεσαι από την μνησικακία
Λευτερώνεσαι από τα δικά σου τα δεσμά
Και βλέπεις ότι η σοφία της αγάπης είναι ένας χώρος μετουσίωσης
Που σε ανεβάζει στο ύψος σου
Μαθαίνεις τι αξίζει να αγαπάς
Που αξίζει να στρέφεις το βλέμμα σου
Που να δίνεις το χρόνο σου
Τί να κάνεις με την ζωή σου
Συν χωρώντας διευρύνεσαι
Αποκαλύπτοντας μέσα σου
την σοφία της αγάπης
Τότε ο θάνατος
δεν θα είναι ένα τέλος, στα μάτια σου,
αλλά μια άλλη όψη της ύπαρξης
Σοφία Καλαντζή
Πηγή
