Δεν έχεις ανάγκη από καθοδηγητές. Από ένα τσούρμο πολιτικών, που δεν μπορείς και σου είπαν ότι δεν μπορείς να διαχειριστείς.
Από δασκάλους, γκουρού, συμβούλους, ψυχοθεραπευτές (υπέροχη εφεύρεση), προπονητές (καλή μου ετυμολογία), θεραπευτές του ολιστικού τίποτα, είδωλα και εικόνες, διπλωματούχους τραυματισμένους τραυματιοφορείς του τραύματος, εραστές του κυνηγιού, φίλους με σουβλερά δόντια, εξομολογητές παντός είδους και σκοπού, το στολισμένο σου τραύμα, καροτσέρηδες (coaches) χωρίς φορολογική ενημερότητα, χάπια, ξύδια, σπονσοραρισμένα βιβλία αυτοβελτίωσης και ανορθόγραφα στίκερ στο φβ με σπουδαία τίποτα.
Αν σε κοιτάξεις, θα σε δεις να κουβαλάς τον εαυτό σου αγκαλιά και να τον περιφέρεις από τον έναν στον άλλον. Πώς το βλέπεις?
Μείνε σπουδαία μόνος.
Κλειδώσου μια μέρα και κοιμήσου γερά. Πιες τρία λίτρα νερό και κάνε βαθιά σιωπή και ειρήνη.
Κι ύστερα να σε πάρεις από το χέρι, να σε περπατήσεις στη ζωή, καλά προστατευμένο, καθαρό παρατηρητή, όπως αυτό που σημαίνει άνθρωπος. Οι απαντήσεις είναι μέσα σε σένα. Η λύση είναι εκεί που είναι το πρόβλημα, θα τη βρεις όταν παραμερίσεις τους ενδιάμεσους. Σήκω, σε χρειάζεσαι.
("Όσο υπάρχουν θεραπευτές, θα υπάρχουν και νόσοι". Ιπποκράτης)
Elizabeth Nikolaides
