Πέμπτη 26 Μαΐου 2022

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ!



 [...] Εκείνο πού έχει καταντήσει «τής μόδας», είναι ό τρόπος πού άντιμετωπίζεται ό πονοκέφαλος καί γενικά οί διάφορες άρρώστιες. Τά παυσίπονα φάρμακα κατάντησαν νά πωλούνται στά περίπτερα σάν καραμέλες.

Έχεις πυρετό, γρίππη ή πονοκέφαλο; Δέν χρειάζεσαι συνταγή. "Αν δέν ξέρεις πιό φάρμακο άπ όσα διαφημίζονται είναι κατάλληλο γιά τήν περίπτωσή σου, μήν άνησυχεϊς. Τις πιό πολλές φορές κάποιος φίλος ή γείτονας, πού άντιμετώπισε νωρίτερα τό ίδιο πρόβλημα, θά σοϋ συστήσει μέ ύφος ειδικού, τά χάπια πού τόν γιάτρεψαν μέσα σέ λίγες ώρες!
Φτάσαμε στό σημείο νά κλονίζεται ή έμπιστοσύνη μας σ’ έκείνο τό γιατρό πού μάς δίνει διάφορες όδηγίες χωρίς όμως νά μάς συστήνει φάρμακα.
Νομίζουμε πώς μπορούμε ν’ άγοράζουμε άπό τό περίπτερο (ή τό φαρμακείο) ένα κουτί χαπάκια, νά παίρνουμε ένα-δυό άπ’ αύτά κάθε μερικές ώρες καί πώς έτσι λύνουμε τό πρόβλημά μας.
Τά πράγματα όμως δέν είναι όπως τά φανταζόμαστε. Κανένα φάρμακο δέν έχει μαγικές ικανότητες καί κανένα δέν είναι άκίνδυνο. "Ολα τους μπορούν νά έχουν παρενέργειες.
Τά φάρμακα καλύπτουν τά συμπτώματα τών άσθενειών. Μάς κάνουν νά μή νιώθουμε τόν πόνο. Δέν καταπολεμούν τό αίτιο πού προκάλεσε τήν άρρώστια. Αύτό έχει σάν άποτέλεσμα νά παρουσιάζεται τό πρόβλημα όλο καί πιό συχνά καί μέ μεγαλύτερη ένταση ή μέ τή μορφή κάποιας σοβαρότερης χρόνιας πάθησης.
Στήν κατάσταση αύτή όδήγησε ή τακτική πολλών γιατρών, άν όχι όλων, νά δίνουν φάρμακα έστω κι άν πιστεύουν πώς δέν είναι άπαραίτητα, καθώς έπίσης καί ή πλύση έγκεφάλου πού κάνουν οί φαρμακοβιομηχανίες μέ τις διαφημήσεις καί τά «ένημερωτικά» τους φυλλάδια. ’Αρκεί νά άναφέρουμε πώς μόνο γιά τήν άσπιρίνη σπαταλοΰνται στήν 'Αμερική 100 έκατομμύρια δολάρια γιά διαφήμιση.
Ή άσπιρίνη θεωρείται σάν τό πιό άκίνδυνο ίσως φάρμακο. 'Ωστόσο, κατά τή διερεύνηση τού θέματος άπό τό άρμόδιο Συμβούλιο Φαρμάκων στήν ’Αμερική, διαπιστώθηκε πώς είναι άνεπαρκής ή πληροφόρηση τού κοινού γιά τίς «άδυναμίες» καί τις παρενέργειές της. "Εχει διαπιστωθεί πώς ή άσπιρίνη μπορεί νά προκαλέσει: άσθμα, σκάσιμο τοϋ δέρματος, άναφυλακτικό σόκ, πού μπορεί νά έχει σάν άποτέλεσμα τήν άσφυξία καί άλλες άλλεργικές άντιδράσεις. Πιό διαδεδομένη όμως είναι ή βλάβη στό γαστρεντερικό σωλήνα. Μόνο στή Βρετανία ή ύπερβολική χρήση άσπιρίνης προκαλεϊ τό χάσιμο είκοσι χιλιάδων γαλονιών αίματος τό χρόνο, όπως άναφέρει ή Alethea Lawson στό βιβλίο της «ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΕΤΕ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΧΩΡΙΣ ΦΑΡΜΑΚΑ».
"Αν ή άσπιρίνη, τό θεωρούμενο άκίνδυνο φάρμακο πού πωλείται στά περίπτερα, μπορεί νά έχει τόσο δυσάρεστες καί έπικίνδυνες έπιπτώσεις πάνω στήν ύγεία μας, δέν είναι δύσκολο νά φανταστούμε τί μπορεί νά συμβεί μέ τά άλλα φάρμακα. ’Ασχοληθήκαμε ειδικά μέ τήν άσπιρίνη, γιατί αύτή καί τά ύποκατάστατά της χρησιμοποιούνται κυρίως στήν περίπτωση τού πονοκέφαλου.
Εκείνο πού έχει σημασία δέν είναι πιό φάρμακο θά χρησιμοποιήσουμε. "Ολα τά φάρμακα καλύπτουν τό σύμπτωμα χωρίς νά έξαφανίζουν τό αίτιο. "Αν θέλουμε έπομένως νά θεραπευθοΰμε πρέπει νά βρούμε τό αίτιο πού προκαλεί τόν πονοκέφαλο, τή γρίππη, ή όποιαδήποτε άλλη πάθηση καί νά τό έξουδετερώσουμε. Διαφορετικό θά γυρίζουμε άπό τόν όφθαλμολόγο στόν όδρντίατρο, άπό τόν ώτορινολαρυγγολόγο στόν νευρολόγο, άπό τόν άκτινολόγο στόν ψυχίατρο καί σ’ άλλους γιατρούς, χωρίς όμως νά άπαλλαγοΰμε άπό τούς πονοκεφάλους πού μάς τυραννούν.
Ό τρόπος ζωής καί οί σωστές διαιτητικές συνήθειες παίζουν ένα πρωταρχικό ρόλο όχι μόνο στή περίπτωση τού πονοκέφαλου άλλά καί γιά όλες τις άρρώστιες. Οί μέθοδοι τής Φυσικής 'Υγιεινής δέν περιλαμβάνουν χρήση φαρμάκων. Βασίζονται στόν σωστό τρόπο ζωής, τίς σωστές διαιτητικές συνήθειες (καί στή σωστή διατροφή) στήν άσκηση του σώματος, στή ύδροθεραπεια καί σ’ άλλες φυσικές μεθόδους πού ούτε «άδυναμίες» ούτε παρενέργειες έχουν.
Ή έφαρμογή των φυσικών αυτών μεθόδων καί ή τροποποίηση τών συνηθειών τής ζωής θά σάς βοηθήσουν νά άκολουθήσετε ένα καινούργιο τρόπο ζωής, άπαλλαγμένο άπό άρρώστιες. Χρειάζεται όμως λίγη ύπομονή καί έπιμονή. Ή Φύση άνταμείβει όσους άκολουθούν τούς νόμους της καί τιμωρεί όσους τούς παραβιάζουν.
-----------------------------------------------------------
Απόσπασμα από το βιβλίο του Harry Clements:
“Πονοκέφαλοι-Ημικρανίες” -1957-