Οι άνθρωποι είμαστε πολυδιάστατα όντα. Που πάει να πει πως χρειάζεται να αναπτυσσόμαστε σωματικά, συναισθηματικά, διανοητικά και κοινωνικά.
Ως εκ τούτου, αν κάποια από τις διαστάσεις αυτές παραμεληθεί, αν μια διάσταση δεν αναπτύσσεται "κανονικά", τότε κάποια άλλη διάσταση θα υπεραναπτυχθεί ως μια μορφή "υπεραναπλήρωσης".Αν για παράδειγμα η ανθρώπινη ύπαρξη δεν "τραφεί" σωστά και πλήρως συναισθηματικά -κάτι πολύ συνηθισμένο στις μέρες μας-, τότε η συναισθηματική διάσταση θα ατροφήσει και στη θέση της θα υπεραναπτυχθεί το σωματικό ή το διανοητικό ή το κοινωνικό μέρος του Εαυτού, συχνά μάλιστα μ' έναν τρόπο σχεδόν μονοδιάστατο.
Κατά συνέπεια πίσω από ανθρώπους με υπερανεπτυγμένη την σωματική, την διανοητική ή την κοινωνική διάσταση τους - ανθρώπους μάλιστα τους οποίους συχνά θαυμάζουμε για τα σωματικά ή διανοητικά τους επιτεύγματα- ίσως να κρύβεται μια βαθιά και πολύ επώδυνη συναισθηματική αναπηρία. Δηλαδή, πίσω από την "επιτυχία" ίσως να κρύβεται ένας βαθιά πληγωμένος άνθρωπος
