Τα μούρα, μαζί με τη φράουλα και τα κεράσια και τα μούσμουλα, αποτελούν τα μοναδικά σχεδόν φρούτα της άνοιξης. Και χωρίς να θελήσουμε να μειώσουμε την θρεπτική αξία της φράουλας, ας σημειώσουμε ότι τα μούρα είναι καλύτερα για τον φυσικό λόγο ότι είναι καρπός δέντρου.
Το δέντρο είναι τέλειο φυτό, άρα και το φρούτο που προέρχεται από τέλειο φυτό είναι καλύτερα σχηματισμένο, η χημική του σύνθεση είναι κανονικότερη, το άρωμα είναι ευγενέστερο και η γεύση πιο λεπτή και ωραία, αφού επωφελείται το μητρικό φυτό περισσότερο τον ήλιο, τον αέρα και τους λοιπούς ατμοσφαιρικούς παράγοντες, σε αντίθεση με το ατελές και έρπον φυτό της φράουλας.
Τα μούρα περιέχουν 7-10% οργανική ζάχαρη, ωφελιμότατη στον οργανισμό μας. Οι βιταμίνες είναι άφθονες – όπως σε όλα τα φρούτα και τα ωμά λαχανικά. Τόσο δε ο πλούσιος χυμός του φρούτου αυτού όσο και οι μικροί σπόροι, συντελούν πολύ στην ευκοιλιότητα. Και η πιο πεισματική δυσκοιλιότητα δεν μπορεί παρά να υποχωρήσει σε μια συστηματική μονοφαγία από καλογινωμένα μούρα.
Εκείνο όμως που έχουμε να συστήσουμε περισσότερο στους αναγνώστες μας που έχουν το ευτύχημα να ζουν στην εξοχή ή να έχουν στην αυλή τους μουριές, είναι αυτό: Τα μούρα, καθώς και κάθε άλλο φρούτο, μην τα τρώτε ως «φρούτο». Πρέπει να το εννοήσουμε καλά. Η λέξη φρούτο πρέπει να πάρει την έννοια τροφής. Και για αυτό, αν μπορείτε να προμηθευτείτε καλά φρούτα, μη φροντίσετε για άλλο φαγητό.
Είναι πολύ υγιεινό να πάει κανείς περίπατο, το πρωί ιδίως, στην κερασιά ή τη μουριά, και να είναι εντελώς νηστικός. Τότε η ωφελιμότητα του καρπού είναι πολύ μεγάλη.
Η τακτική που ακολουθούν όχι μόνο οι άνθρωποι της υπαίθρου αλλά και οι αστοί, που έπρεπε να έχουν κάπως περισσότερο στοιχεία διατροφής και υγιεινής γενικότερα, με το να τρώνε μαζί με άλλα φαγητά πλούσια και μάλιστα μη γαλακτερά, πολλά φρούτα, είναι πολύ καταστρεπτική για την υγεία τους. Ο συνδυασμός αυτός είναι αιτία πολλών τοξινών και δηλητηρίων.
Όταν θελήσετε φρούτα, φάτε μόνο από αυτά ώσπου να χορτάσετε και αφήστε ήσυχο το στομάχι να τα χωνέψει. Διαφορετικά θα έχετε δυσάρεστα επακόλουθα.
Βγαίνοντας κανείς τις ημέρες αυτές στα προάστια της πρωτεύουσας, συναντά στα αγροκτήματα και στους δρόμους κάπου κάπου μουριές κατάφορτες από τον γλυκό και μεστωμένο καρπό τους. Και σταματούν οι περαστικοί και σκαρφαλώνουν στα δέντρα και φεύγουν μετά ενθουσιασμένοι με πρησμένη την κοιλιά και μουντζουρωμένα μούτρα. Όμορφο πράγμα αυτό. Και γεννιέται το ερώτημα: Γιατί οι αναδασώσεις και οι δενδροστοιχίες να μην αποτελούνται κυρίως από καρποφόρα δέντρα; Μα θα μου πείτε πως τα πάρκα πρέπει να έχουν δασικά και καλλωπιστικά δέντρα, αφού ο σκοπός τους είναι μάλλον ψυχαγωγικός. Σύμφωνοι, αλλά όταν υπάρχουν καρποφόρα δέντρα, όπως η κερασιά, η μουριά και άλλα που συνδυάζουν με το ωραίο ανάστημα και τη φυλλωσιά και τον καρπό τους, την πρακτική ωφελιμότητα της καρποφορίας με την καλαισθησία, γιατί να μην προτιμούνται;
Ηλίας Πέτρου, Ελληνικόν Μέλλον, 4 Ιουνίου 1935
---------------------------------------------------------
Απόσπασμα από το βιβλίο "ΣΠΑΝΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΠΕΤΡΟΥ"...
