Τολμούμε ν' αποκαλέσουμε τον κ. Σάββα Σαββίδη Ιεραπόστολο της Υγείας, διότι πάνω από 50 χρόνια αγωνίστηκε ηρωϊκά για τη διαφώτιση των Ελλήνων στο φυσικό-υγιεινό τρόπο ζωής.
Ο κ. Σαββίδης όταν ήταν ηλικίας 35 ετών έπασχε από ένα πλήθος αρρώστιες, παχυσαρκία, δυσκοιλιότητα, ημικρανίες, αιμορροΐδες κλπ..
Την εποχή εκείνη έπεσαν στα χέρια του τα βιβλία του πρωτοπόρου της φυσικής υγιεινής Ηλία Πέτρου.
Ακολούθησε τις οδηγίες και έγινε τελείως καλά.
Τις γνώσεις που απέκτησε δεν τις κράτησε μόνο για τον εαυτόν του, θεώρησε χρέος του να τις μεταδώσει σ’ όλο τον κόσμο.
Στη συνέχεια σπούδασε φυσιοθεραπεία στο εξωτερικό και για πολλά χρόνια λειτουργούσε στο Περαπέδι Λεμεσού Κύπρου το Κέντρο Υγείας του Παγκύπριου Φυσιοθεραπευτικού Συνδέσμου απ' το οποίο πέρασαν χιλιάδες Ελληνες και ξαναβρήκαν τη χαμένη τους υγεία.
Πιο κάτω δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα απ' το βιβλίο του κ. Σ. Σαββίδη Ή ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ-ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ"
ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ
Πολλές φορές έχουμε τονίσει πως υπάρχει τρόπος να ζήσει ο άνθρωπος χωρίς πόνους , αρρώστιες και βάσανα, πως η υγεία είναι το πιό φυσιολογικό και αναφαίρετο δικαίωμα και δώρο κάθε ανθρώπου, που γνωρίζει τον τρόπο της υγιεινής διατροφής και διαβίωσης και πως η αρρώστια είναι η δίκαια αναπόφευκτη τιμωρία μας, για την παραβίαση των φυσικών υγιεινών όρων ζωής, αλλά συγχρόνως και μια προσπάθεια προς αποτοξίνωση και αυτοθεραπεία.
Και αλήθεια, η προνοητική και φιλόστοργη μητέρα μας Φύση, πού έχει πάντα προοπτική την αυτοσυντήρηση και την διαιώνιση της ζωής, αυτή και μόνο αυτή δημιουργεί την ασθένεια με σκοπό βέβαια, όχι την καταστροφή και τον θάνατο, αλλά την απομάκρυνση των εμποδίων, που εμείς απερίσκεπτα δημιουργούμε, ενάντια στην ομαλή λειτουργία της ζωής, την υγεία. Ο θείος δημιουργικός και πάνσοφος φυσικός νόμος που διατήρησε τη ζωή δια μέσου χιλιάδων αιώνων, αυτός ο ίδιος νόμος δεν είναι σωστό, κι ούτε δίκαιο, να κατηγορείται σήμερα, πως μας κήρυξε αμείλικτο πόλεμο γιατί άλλαξε απότομα και άρδην σκοπό και τα έβαλε με την υγεία, τη ζωή και την επιβίωσή μας, φροντίζοντας με κάθε τρόπο να μας εξαλείψει το ταχύτερον από το πρόσωπο της γης. Όχι! Όχι! Ο φυσικός νόμος είναι πάντα ο ίδιος κι εκείνος που άλλαξε είναι ο άνθρωπος που με την αφύσικη διατροφή και ζωή του, δημιούργησε την αρρώστια με προοπτική την κάθαρση και αυτοθεραπεία.
Ώστε, θα πείτε, μήπως οι αρρώστιες είναι ωφέλιμες, μια που ξεκινούν καθώς λέτε με αυτό τον παραπάνω σκοπό; Μα αυτό ακριβώς συμβαίνει στην πραγματικότητα. Ή Φύση θεραπεύει, κήρυξε ο πατέρας της Ιατρικής Ιπποκράτης. Είναι λοιπόν οι αρρώσπες ωφέλιμες, αποτοξινωτικές προσπάθειες, μέχρι ωρισμένου σημείου.
Επαναστατούν π.χ τα έντερα, και με την ευκοιλιότητα, φροντίζουν να διώξουν όλη την τοξική και βρώμικη σαβούρα τους, που για χρόνια ήταν σαν πουρί κολλημένη στην εσωτερική παρειά τους ένεκα μιάς τρομερής και χρονίας δυσκοιλιότητας. Και διώχνουν με την ευκοιλιότητα, την φλεγμονή, τις τοξίνες, τις βλέννες που στην πραγματικότητα, δεν είναι, παρά φλεγμονή και τοξικά δηλητήρια, που απ’ όλα τα όργανα κατασταλάζουν στα έντερα, απαράλλακτα όπως όλα τα βρώμικα νερά στον υπόνομο, για να χυθούν πρός τα έξω. Συνοδεύεται βέβαια, η προσπάθεια αυτή, συνήθως με πυρετό και με πόνους, που δεν είναι παρά αμυντικά διαλυτικά μέσα, για την απομάκρυνση του κακού.
Τι κάνουμε όμως συνήθως εμείς, σε τέτοια περίπτωση; Αντί να βοηθήσουμε τον οργανισμό στην δύσκολη, αλλά αναπόφευκτη αυτή προσπάθεια, χρησιμοποιώντας και εκ των έξω καθαρτικά μέσα, π.χ κλύσματα, νηστεία απόλυτη, ή χυμούς φρούτων, ατμόλουτρο έως ότου σταματήσουν αφ' εαυτών τα συμπτώματα, αφού εκτελέσουν τον καθαρτικό προορισμό τους, απεναντίας συνήθως φροντίζουμε, πάση θυσία, να δώσουμε δια της βίας τροφή και φάρμακα στον άρρωστο, να ναρκωθούν οι πόνοι, να υποχωρήση αμέσως η ευκοιλιότης, ο πυρετός και όλα τα άλλα συμπτώματα προτού εκτελέσουν το φυσικό και σωτήριο προορισμό τους, άσχετα αν αργότερα θα έχουμε επιδεινώσεις, δηλ. πιο εντατικές προσπάθειες του οργανισμού να επιτύχει τον σκοπό, που είχε αναβληθεί προτού φτάσει στο τέρμα.
Ότι συμβαίνει με τα εντερικά, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με όλα τα άλλα συμπτώματα με τα οποία αγωνίζεται ο οργανισμός ν' απομακρύνει όλα τα περιττά δηλητήρια, πότε με τα ούρα που πολλάκις γίνονται κόκκινα σαν αίμα πότε με τα απαίσια φλέγματα, και πότε με τον αλμηρό και τον βρώμικο ιδρώτα. Την ίδια ομοιοπαθητική, βοηθητική θεραπεία οφείλουμε πάντα να εφαρμόζουμε, αν ποθούμε ριζική βελτίωση, κι όχι πρόσκαιρη συμπτωματική υποχώρηση, με κίνδυνο επανόδου και επιδεινώσεως της αρρώστιας.
Η αρρώστια επαναλαμβάνουμε, οποιαδήποτε αρρώστια, στην αρχή, μόλις εκδηλωθεί κι επιδεινωθεί, ευθύς μόλις μας ειδοποιήση με τον πρώτο πόνο που είναι πάντα ο κώδων του κινδύνου εύκολα, πολύ εύκολα, με φυσικά μέσα μπορεί να εκτελέσει τον ευεργετικό καθαρτικό προορισμό της, αν τη βοηθήσουμε κι' εμείς απ' έξω στο έργο της, που είναι η κάθαρση, η ποικιλότροπη αποχέτευση καθώς αναφέραμε προηγουμένως.
Πολύ εύκολη, λοιπόν, η Φυσική θεραπεία. Πότε όμως; Οταν προλάβουμε. Οταν ακόμη είναι νωρίς, προτού εξαντληθεί κάθε αυτοθεραπευτική δύναμη του οργανισμού. Είχε, αλήθεια, απόλυτο δίκιο εκείνος που είπε το σοφώτατο λόγιον: «Ενα δράμι πρόληψη αξίζει ένα τόννο θεραπεία». Προλαμβάνετε λοιπόν πρός Θεού, όσοι αγαπάτε πραγματικά την υγεία σας.
