Όταν οι τροφές καίγονται μέσα στο σώμα αφήνουν πάντα κάποια κατάλοιπα όπως η στάχτη που αφήνει το καμένο ξύλο στο τζάκι.
Ανάλογα με το είδος των τροφών τα κατάλοιπα μπορεί να είναι όξινα, ουδέτερα ή αλκαλικά.
Όταν τα όξινα κατάλοιπα είναι λίγα και τα αλκαλικά αποθέματα πολλά, ο οργανισμός ρυθμίζει σχετικά εύκολα το εσωτερικό του PH και αποτοξινώνεται φυσιολογικά.
Αντίθετα αν τα όξινα κατάλοιπα είναι υπερβολικά και τα ρυθμιστικά ένζυμα (Regulat) δεν επαρκούν ένα ποσοστό τους δεν εξουδετερώνεται και παραμένει στο σώμα. Περνάει στην κυκλοφορία του αίματος και μέσω αυτής στην καρδιά, στο πάγκρεας, στο ήπαρ και σε άλλα όργανα.
Το σώμα προσπαθεί να εγκλωβίσει μέσα στα λιποκύτταρα για να προστατεύσει τα ζωτικά του όργανα.
Η συσσώρευση μεγάλων ποσοτήτων όξινων καταλοίπων στο λιπώδη ιστό έχει αποτέλεσμα την αύξηση του μεγέθους των λιποκυττάρων, έτσι ώστε να δημιουργηθεί περισσότερος διαθέσιμος χώρος για την ασφαλή αποθήκευσή τους.
Σε ένα υπερόξινο περιβάλλον ο οργανισμός μας αναγκάζεται να φτιάξει ένα τοίχος προστασίας από λίπος ενάντια στα οξέα και τις τοξίνες που απειλούν να το βλάψουν.
Και όσο η υπεροξύτητα δεν διορθώνεται, το λίπος όχι μόνο αντιστέκεται σθεναρά σε οποιαδήποτε προσπάθεια μείωσής του μέσω δίαιτας ή γυμναστικής, αλλά αυξάνεται περισσότερο.
Σημειώστε ότι το PH δεν προσδιορίζετε από την γλυκιά η ξινή γεύση των τροφών.
Η ζάχαρη π.χ. δημιουργεί όξινα κατάλοιπα, ενώ το λεμόνι αλκαλικά.
Την υψηλότερη οξύτητα την έχουν τα χημικά πρόσθετα των τροφών, τα φάρμακα, τα ζωικά, γαλακτοκομικά και κρέας.
