Σήμερα λοιπόν θα σας μιλήσω για την χοληστερόλη και για τα εγκλήματα που διαπράττει η φαρμακοβιομηχανία γύρω από τη χοληστερόλη, χρησιμοποιώντας εν αγνοία τους, τους ιατρούς.
Γιατί ο τρόπος που διαχειρίζονται τα τελευταία χρόνια οι ιατροί την υπερχοληστερολαιμία, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία της ιατρικής, πολυ μεγαλύτερο και σε βάθος χρόνου από τα εμβόλια για C0VID.Τα τελευταία πολλά χρόνια, το σύστημα υγείας αντιμετωπίζει δίκην υστερίας τα αυξημένα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα και αυτό συμβαίνει λόγω έλλειψης πραγματικής κατανόησης των μηχανισμών του οργανισμού που αφορούν στο τι κάνει η χοληστερόλη στον οργανισμό μας και πως δρουν τα φάρμακα που την μειώνουν που λέγονται στατίνες.
Η πλειοψηφία των ιατρών, ακόμα και όταν ο ασθενής έχει χάσει τα περιττά κιλά και νοιώθει απολύτως υγιής, θα εξακολουθήσουν να του χορηγούν στατίνες διότι η τιμή της LDL χοληστερόλης είναι υψηλή. Αυτό συμβαίνει διότι έχουν πιστέψει, χωρίς να υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις, πως η LDL είναι κακή χοληστερόλη.
Σήμερα λοιπόν θα σας δώσω επαρκείς πληροφορίες ώστε να μπορείτε να καταννοείτε καλύτερα τι συμβαίνει με την χοληστερόλη. Αυτό που πρέπει σε πρώτη φάση να καταννοήσετε, είναι πως η ολική χοληστερόλη που είναι πάνω από 200, δεν θα έπρεπε να σημαίνει απαραιτήτως πως θα πρέπει να ξεκινήσετε τις στατίνες. Το ίδιο ισχύει και όταν η LDL είναι πάνω από 100. Οι στατίνες σαφώς, μειώνουν τα επίπεδα της χοληστερόλης. Δε μειώνουν όμως τη χοληστερόλη που θέλουμε να μειώσουν και κατ' επέκταση, δεν μειώνουν το ρίσκο για τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Οι πρόσφατες μελέτες μάλιστα, δείχνουν αντιθέτως πως η υψηλότερη χοληστερόλη συνοδεύεται από χαμηλότερη θνητότητα από όλες τις αιτίες και καλύτερη λειτουργία του εγκεφάλου στους ηλικιωμένους. Για να μην παρεξηγηθω, δεν σας λέω πως τα αυξημένα επιπεδα αυξάνουν την μακροζωία. Δυστυχώς, ούτε για αυτό δεν υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις. Αυτό όμως που γνωρίζουμε με σιγουριά, είναι πως η χρήση των στατινών, επιφέρει πολλες ανεπιθύμητες ενέργειες.
Υπάρχουν δυο λόγοι που η συνταγογράφηση των στατινών έχει γίνει κατεστημένο, ακόμα και χωρίς αποδείξεις πως βελτιώνουν την υγεία ή προστατεύουν:
Ο πρώτος λόγος είναι πως υπάρχει αυτό που λέμε ιατρική επί ενδείξεων και η μόνη ένδειξη για την οποία ενδιαφέρονται οι φαρμακοβιομηχανίες, είναι το αν μειώνονται τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα, επειδή υπάρχει η υπόθεση πως η αυξημένη χοληστερόλη προξενεί καρδιαγγειακή νόσο, οπότε το να ρίξουν τα επίπεδά της στο αίμα, κατ΄εκείνους είναι καλό πράγμα.
Ο δεύτερος λόγος είναι τα πρωτόκολλα υγείας, τα οποία όποιος ιατρός τα ακολουθεί, δεν θα έχει κανένα πρόβλημα νομικής φύσεως σε περίπτωση που ο ασθενής πάθει κάτι. Ξεκινάτε να συνειδητοποιείτε σιγά σιγά πως είναι στημένο το κόλπο με τα εμβόλια και τις θεραπείες; Αν ο ιατρός αποφασίσει να μην ακολουθήσει τα πρωτόκολλα υγείας και συμβεί κάτι στον ασθενή, διακινδυνεύει να μπει στην φυλακή.
Πρέπει λοιπόν σιγά σιγά να ξεκινήσουμε να βρούμε ΕΜΕΙΣ τον τρόπο για να ξεφύγουμε από την εμμονή που έχουν δημιουργήσει σχετικά με την παρακολούθηση της χοληστερόλης και να αρχίσουμε να σκεπτετόμαστε αν η υγεία μας είναι ισορροπημένη ή όχι, διότι το 190 χοληστερόλη μπορεί να σημαίνει πρόβλημα στην υγεία μας, ενώ το 350 μπορεί να σημαίνει πως είμαστε υγιείς. Για να είμαι ξεκάθαρη ΔΕΝ σας λέω να μην παρακολουθείτε την χοληστερόλη σας. Σας λέω ότι χρειάζεται να κατανοήσετε πότε και για ποιο λόγο η αυξημένη χοληστερόλη θα πρέπει να σας θορυβήσει και ότι αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να καταπολεμήσετε την αιτία και όχι να προσπαθείτε να μειώσετε το ρίσκο ανάπτυξης καρδιαγγειακής νόσου με τις στατίνες.
Για να κατανοήσετε καλύτερα το τι κανει η χοληστερόλη θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα. Σε μια φωτιά, θα πάνε οι πυροσβέστες. Κατά τον ίδιο τρόπο, στο σημείο του σώματος που υπάρχει κάποια βλάβη, πηγαίνει η χοληστερόλη. Με τον ίδιο τρόπο λοιπόν που δεν μπορουμε να κατηγορήσουμε την πυροσβεστική για την φωτιά, έτσι δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε και την χοληστερόλη για την βλάβη στο σώμα. Το ότι προσπαθούν οι φαρμακοβιομηχανίες να μειώσουν την χοληστερόλη, σημαίνει πως δεν έχουν κατανοήσει αυτό το τόσο απλό πράγμα. Σε παραλληλισμό με το παράδειγμα με τους πυροσβέστες, θα ήταν σα να εμποδίζαμε την πυροσβεστική να φτάσει στην φωτιά.
Αυτό που θέλουμε λοιπόν είναι να γνωρίζουμε το ποιος είναι ο πραγματικός λόγος των καρδιαγγειακών παθήσεων. Ο πραγματικός λόγος των καρδιαγγειακών παθήσεων είναι η χρόνια φλεγμονώδης αντίδραση η οποία συχνά συνοδεύεται από ανθεκτικότητα/αντίσταση στην ινσουλίνη και το οξειδωτικό στρες. Αυτά τα τρία, πάνε πακέτο. Στις καρδειαγγειακές νόσους υπάρχει στενή συσχέτιση με αυτά τα τρία και σχεδόν καθόλου συσχέτιση με τα ανεβασμένα επίπεδα χοληστερόλης, εφόσον δεν προϋπάρχουν αυτά τα τρία.
Πως λοιπόν θα ξέρετε ότι η χοληστερόλη σας δεν είναι σε ισορροπία; Οι εξετάσεις που θα μας φανερώσουν κάτι τέτοιο είναι το σακχαρο, τα επίπεδα ινσουλίνης, η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, τα τριγλυκερίδια, η χοληστερόλη HDL, η αναλογία μεταξύ της ολικής χοληστερόλης και της HDL χοληστερόλης, η VLDL χοληστερόλη και το μέγεθος της χοληστερόλης LDL. Aν κάποια από αυτές τις τιμές βρεθεί αλλοιωμένη, από μόνη της δεν μας δίνει ολοκληρωμένη εικόνα για το ποιο είναι το πρόβλημα, οπότε δεν μπορεί να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα πως κινδυνεύουμε να αναπτύξουμε καρδιαγγειακή νόσο.
Πάμε να τα εξηγήσουμε όλα αυτά λοιπόν, ένα προς ένα, ξεκινώντας αρχικά απο το τι συμβαίνει με το σάκχαρο, την ινσουλίνη, την γλυκοζυλιωμένη και τα τριγλικερίδια.
Τα κύτταρα του οργανισμού μας για να λειτουργήσουν χρειάζονται ενέργεια (όπως το αυτοκίνητο χρειάζεται βενζίνη) και μια πηγή ενέργειας είναι η γλυκόζη. Την γλυκόζη που κυκλοφορεί στο αίμα μας την μετράμε με το σάκχαρο ορού. Το σακχάρο ορού ανεβαίνει όταν καταναλώνουμε φαγητά με ζάχαρη και πολύπλοκους υδατάνθρακες. Απλοί υδατάνθρακες είναι εκείνοι που βρίσκουμε στα φρούτα, ενώ πολύπλοκοι είναι εκείνοι που βρίσκονται στα αμυλούχα φαγητά. Όταν παρουσιάζεται η γλυκόζη στο αίμα, το πάγκρεας ξεκινάει να εκκρίνει ινσουλίνη η οποία έχει τον ρόλο να βάζει τη γλυκόζη στα κύτταρα. Όταν καταναλώνουμε όμως αμυλούχες τροφές για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς να έχουμε αυξημένη ανάγκη σε ενέργεια (δεν αθλουμαστε, δεν περπατάμε), τα κύτταρα μας καταλαβαίνουν πως δεν χρειάζονται γλυκόζη (που είναι το καύσιμο τους) και αποκτάμε σιγά σιγά αυτό που λέμε αντίσταση στην ινσουλίνη (με ταυτόχρονη αύξηση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης) που σημαίνει πως τα κύτταρά μας δεν δέχονται μέσα τους την γλυκόζη. Κι έτσι επειδή δεν είναι καλό να κυκλοφορεί η γλυκόζη ελεύθερη μέσα στο αίμα ο οργανισμός μας έχει μηχανισμό να την ενώνει με τα λιπαρά οξέα και να την μετατρέπει σε τριγλυκερίδια για να την αποθηκεύσει στον λιπώδη μας ιστό ως αποθήκη ενέργειας.
Τι συμβαίνει όμως με την HDL και την αναλογία της ολικής χοληστερόλης με την HDL; Ας υποθέσουμε πως ένας άνθρωπος έχει ολική χοληστερόλη 286 με όριο το 199. Αυτό από μόνο του, δεν μας λέει τίποτα (δηλαδή, αν ένας άνθρωπος έχει οικογενή υπερχοληστερολαιμία, απο μόνο του αυτό, δεν σημαίνει απαραιτήτως πως είναι κακό). Η HDL του (που είναι η καλή μας χοληστερόλη και την θέλουμε περισσότερο από 39) είναι 46, αλλά δεν ξέρουμε αν αυτό το 46 είναι αρκετά υψηλό ώστε να έχει ισορροπημένη ολική χοληστερόλη.
Εκείνο λοιπόν που θα μας το δείξει αυτό είναι η αναλογία της ολικής χοληστερόλης προς την HDL. Μας λένε λοιπόν, ότι τα ιδανικά επίπεδα είναι μεταξύ 0,0 - 5,0 που αν το καλοσκεφτεί κάποιος αυτό το εύρος τιμών που έχουν ορίσει είναι γελοίο, επειδή είναι αδύνατον ένας άνθρωπος να έχει μηδέν. Το μηδέν ή το ένα, θα σήμαινε θεωρητικά πως δεν υπάρχει χοληστερόλη στον οργανισμό, την οποία χοληστερόλη όμως, ο οργανισμός την χρειάζεται.
Οι ασθενείς που έχουν αυτή την αναλογία μέχρι 3,4 με βάση τον μέσο όρο κινδύνου, έχουν τις μισές πιθανότητες να αναπτύξουν καρδιαγγειακό νόσημα, εκείνοι που έχουν από 3,4 - 5 βρίσκονται στον μέσο όρο κινδύνου, εκείνοι που έχουν μέχρι 9,6 έχουν τις διπλάσιες πιθανότητες από εκείνους που βρίσκονται στον μέσο όρο κινδύνου κι εκείνοι που ξεπερνούν το 9,6 έχουν τις τριπλάσιες πιθανότητες κινδύνου ν' αναπτύξουν καρδιαγγειακά νοσήματα.
Η επόμενη τιμή που μας ενδιαφέρει είναι η VLDL (πολύ χαμηλής πυκνότητας χοληστερόλη). Αυτή η εξέταση μας βοηθάει να καταλαβαίνουμε που βρισκόμαστε όσον αφορά την αντίσταση στην ινσουλίνη και η τιμή της προκύπτει αν από την ολική χοληστερόλη αφαιρέσουμε την LDL και την ΗDL.
Μας λένε πως οι τιμές της πρέπει να κυμαίνονται από 5-40. To ιδανικό όμως είναι μεταξύ 15-20 και όχι μεταξύ 5-40 όπως μας λένε για τον λόγο πως ο οργανισμός μας, δεν θα μπορούσε να είναι αδιάφορος σε μια μεταβολή με τέτοιο εύρος.
Η VLDL παίζει τον ρόλο του μεταφορέα των τριγλυκεριδίων στους ιστούς μας και όταν τα μεταφέρει και τα αφήσει εκεί, μετατρέπεται σε μια ωραία αφράτη LDL χοληστερόλη. Αν όμως έχει αναπτύξει κάποιος αντίσταση την ινσουλίνη, οι ιστοί δεν δέχονται τα τριγλυκερίδια και γι' αυτό το λόγο δεν επιτυγχάνει να τα αφήσει, οπότε κυκλοφορεί στο αίμα και τα επίπεδά της αυξάνονται. Όταν λοιπόν κάποιος έχει τιμές που πλησιάζουν το 40, αυτό μας ενημερώνει πως υπάρχει αντίσταση στην ινσουλίνη.
Και τώρα να μπω στο κυρίως θέμα που είναι τα φάρμακα που λέγονται στατίνες και η αλήθεια είναι πως πολλοί από τους ιατρούς που τα συνταγογραφούν, δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για όλα αυτά που πρόκειται να σας πω.
Το ήπαρ, χρησιμοποιεί την χοληστερόλη ως μεταφορέα για να στέλνει τα τριγλυκερίδια στους ιστούς. Mόλις τα αφήσει εκεί, η VLDL μετατρέπεται όπως προανάφερα σε μια υγιή, αφράτη χοληστερόλη LDL. Το ήπαρ, θέλει να ξαναπάρει την LDL που κυκλοφορεί και να της φορτώσει τα τριγλυκερίδια για να τα στείλει στο υπόλοιπο σώμα ώστε να μπορέσει να τα χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή για για να πάρει ενέργεια. Για την ακρίβεια, το ήπαρ προσλαμβάνει την χοληστερόλη, μέσω υποδοχέων που είναι φτιαγμένοι έτσι ώστε να αναγνωρίζουν την υγιή χοληστερόλη, για να την ξανά χρησιμοποιήσει. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν η LDL δεν είναι πια ωραία και παχιά αλλά έχει συρρικνωθεί πράγμα που συμβαίνει όταν οξειδώνεται. Τότε οι υποδοχείς στους οποίους προσκολλάται, δεν την λαμβάνουν με αποτέλεσμα αυτή να συσσωρεύεται. Αυτή λοιπόν, η οξειδωμένη LDL είναι εκείνη που προξενεί το πρόβλημα στον οργανισμό μας, όχι η άλλη LDL που είναι ωραία και παχιά.
Τα αγγεία μας αποτελούνται από τρεις χιτώνες. Η οξειδωμένη LDL βλάπτει τον εσωτερικό χιτώνα των αγγείων κι έτσι αυτή η μικρή σε διαστάσεις LDL, μπορεί να διαπεράσει τον εσωτερικό χιτώνα του αγγείου και να αρχίσει να συσσωρεύεται εκεί. Πηγαίνουν λοιπόν τα μακροφάγα του οργανισμού μας, που με διάφορους μηχανισμούς μπορεσαν να αναγνωρίσουν ότι σε αυτό το σημείο βρίσκεται κάτι που δεν θα επρεπε να είναι εκεί και ξεκινάνε να την φάνε για να βοηθήσουν τον οργανισμό μας να αποβάλλει την οξειδωμένη LDL, σε μια προσπάθεια να προστατέψουν τον οργανισμό μας. Όταν όμως τη φάνε, τα μακροφάγα μετατρέπονται σε αφρωδη κύτταρα με αποτέλεσμα να έχουμε τον σχηματισμό αυτού που ονομάζουμε αθηρωματική πλάκα.
Οι στατινες με τις οποίες πέφτουν τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα μας, είναι φάρμακα που αυξάνουν τον αριθμό των υποδοχέων πάνω στους οποίους κολλάει η LDL. Όμως επειδή όπως σας εξήγησα, η οξειδωμενη LDL είναι συρρικνωμένη, αυτοί οι υποδοχείς δεν την αναγνωρίζουν με αποτέλεσμα να προσκολλάται πάνω τους μόνο η υγιής LDL που ο οργανισμός μας την χρειάζεται και αφήνουν να κυκλοφορεί ελεύθερη η οξειδωμένη LDL που βλάπτει τα αγγεία μας και δημιουργεί τις αθηρωματικες πλακες. Η οξειδωμενη LDL μπορεί να μειωθεί ΜΟΝΟ αν λειτουργήσει το ανοσοποιητικό μας σύστημα.
Το μοναδικό καλό που κάνουν οι στατινες, είναι πως μειώνουν την ποσότητα της LDL που κυκλοφορεί στο σωμα μας με αποτέλεσμα να μην υπάρχει αρκετή LDL που να μπορεί να οξειδωθεί. Όμως ο καλύτερος τρόπος για να μειώσουμε την οξειδωμένη LDL είναι να σταματήσουμε όλα εκείνα που την οξειδώνουν (π.χ. η κατανάλωση ζάχαρης και αμύλου) γιατί οι στατινες δημιουργούν προβλήματα στην υγεία μας που θα σας εξηγήσω αμέσως ποια και με ποιο τρόπο.
Μόλις μπαίνουν στον οργανισμό μας μπλοκάρουν ένα συνενζυμο μέσω του οποίου ο οργανισμός μας παραγει χοληστερόλη και το συνενζυμο CoQ-10 κι έτσι τώρα ο οργανισμός μας δεν μπορεί πια να παραξει κανένα από αυτά τα δυο. Το ήπαρ μας αντιλαμβάνεται πως δεν υπάρχει αρκετή χοληστερόλη πια (την οποία ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ) κι έτσι ξεκινάει να μαζεύει όσο περισσότερη χοληστερόλη μπορεί αλλά και παλι αφήνει την οξειδωμένη LDL που μας κάνει ζημιά να υπάρχει. Το συνένζυμο CoQ-10 επίσης είναι μια ουσία η οποία σχετίζεται με το 95% της παραγωγής ενέργειας στο σωμα μας. Οπότε όταν μπλοκάρουμε την παραγωγή του, μειώνουμε την ενέργεια που παράγει ο οργανισμός μας. Και οι πρώτοι ιστοί του σώματός μας που θα έχουν πρόβλημα με την μείωση της ενέργειας είναι οι μυες μας γεγονός που θα μας κάνει να νιώσουμε κόπωση κι επειδή και η καρδιά μας είναι μυς, ουσιαστικά με αυτό το φάρμακο αφαιρούμε την ενέργεια που χρειάζεται η καρδιά μας για να λειτουργήσει.
Τέλος το όργανο το οποίο χρησιμοποιεί το 20% της ενέργειας που έχουμε, είναι ο εγκέφαλός μας ο οποίος δεν θα έχει αρκετή ενέργεια να χρησιμοποιήσει αν παίρνουμε στατινες.
Μπορείτε λοιπόν να συνεχίσετε να παίρνετε στατινες, η να προσαρμοστείτε σε νέες διατροφικές συνήθειες χωρίς ζάχαρη και αμυλούχα γεύματα. Γιατί όπως έλεγε ο πατερας της ιατρικής Ιπποκράτης, "το φάρμακο μας είναι η τροφή μας".
