Ίσως τα πιο σημαντικά ΟΧΙ στη ζωή μας, τα λέμε όταν η ψυχή μας νιώθει, ότι δεν έχει πια άλλο απόθεμα ανοχής ούτε αντοχής, να συνεχίζει κάτι που τρώει αργά αλλά σταθερά τα σωθικά της!
Όταν νιώσει ότι το '' που θα βρω τώρα καλύτερα'' ή ''που θα βρω τώρα καλύτερο άνθρωπο'' είναι μια παγίδα, που την καθηλώνει στον βάλτο και στον αργό βασανιστικό θάνατο.
Τον θάνατο του να νιώθεις την κάθε μέρα σου να κυλάει ανούσια, δίχως νόημα και σκοπό. Δίχως όραμα.
Τον θάνατο του να νιώθεις εγκλωβισμένος σε μια δουλειά, σε μια ''ερωτική'' σχέση ή σε μια σχέση ''φιλίας'', που όχι μόνο δεν σου αξίζει, αλλά σε διαλύει σιγά-σιγά, κομμάτι-κομμάτι.
Το ΠΙΑ το θεωρώ πολύ σημαντικό δίπλα στο ΟΧΙ.
Το ΠΙΑ είναι η κινητήρια δύναμη για να αναρωτηθείς ''Γιατί όχι; '' και να κάνεις μια νέα αρχή για να αλλάξεις προς το καλύτερο τη ζωή σου, να κατευθυνθείς προς το φως!
Τίποτα δεν σου εγγυάται την επιτυχία ή την ευτυχία όταν βρεθείς στα άγνωστα νερά, όπου τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Τίποτα δεν σου εγγυάται ότι τα πράγματα θα γίνουν έστω και λίγο καλύτερα.
Ίσως όμως θα έχεις μια ενδιαφέρουσα ζωή, ίσως θα έχεις ενδιαφέρουσες δικές σου ιστορίες να διηγηθείς!
Σε φοβίζει πολύ το συγκεκριμένο ''ίσως'' ;
Aν ναι, τότε ψάξτο μέσα σου, γιατί πιθανώς να έχει εκεί φωλιάσει ο τρομακτικός μπαμπούλας, με τον ποίο σε απείλησαν όταν ήσουν παιδί.
Το εθνικό μας ''ΟΧΙ'' γιορτάζεται με τυμπανοκρουσίες μαζικά και διαρκεί μια μέρα.
Μοιράζομαι μαζί σας ό,τι σκέφτηκα, για το πολύ προσωπικό μας ''ΟΧΙ ΠΙΑ'', που δεν έχω ιδέα που μπορεί να οδηγήσει τον καθένα μας !
Γιαννης Αγγουριδακης
