Σας δίνω τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα Φυσιοπαθητικής αντιμετώπισης ανθρώπων με “διάγνωση καρκίνου”;
Εύλογο ερώτημα που ανακύπτει: Γιατί μόνο τρεις κι όχι δεκατρείς ή χίλιες δεκατρείς περιπτώσεις;
Απάντηση: Διότι όλες σχεδόν τις περιπτώσεις “διάγνωσης καρκίνου”, τις αναλαμβάνουν για “θεραπεία” αποκλειστικά κι “εργολαβικά” οι “ειδικοί”.
Οι υπόλοιποι, όπως οι Φυσιοπαθητικοί είναι “εκτός νόμου”, με ποινή φυλάκισης ή “φυσικής εξόντωσης”.
1. Στο γηροκομείο.
Πριν από κάμποσα τώρα χρόνια έτυχε να δουλέψω για τρία χρόνια σε ένα από τα μεγαλύτερα και πολυτελέστερα ιδιωτικά γηροκομεία, κάτι σαν πεντάστερο Χίλτον. Με προσέλαβαν ως “περιττή πολυτέλεια” όπως μου είπαν αργότερα μόνο και μόνο για να χρησιμοποιούν τον τίτλο μου για διαφημιστικούς λόγους και προσέλκυση “πελατείας”. Κι αυτό διότι δεν προβλέπεται δια νόμου πουθενά στον κόσμο η πρόσληψη Γεροντολόγου στα γηροκομεία.
Μία μέρα λοιπόν ήρθε η κόρη ενός ηλικιωμένου ενοίκου κλαίγοντας και μου είπε πως την πληροφόρησαν οι γιατροί ότι ο ογδοντάχρονος πατέρας της “σήμερα θα πεθάνει” και να φροντίσει τα διαδικαστικά. Πήγα λοιπόν αμέσως και βρήκα τον γέροντα ο οποίος μου άπλωσε το χέρι και μου είπε κατά λέξη: “Σώσε με Νίκομ σώσε με”.
Συγκλονίστηκα, υπ όψιν πως οι αρμοδιότητες που μου επέτρεπαν ήταν κάτι μεταξύ ψυχολόγου, κοινωνικού λειτουργού και διάμεσου επικοινωνίας μεταξύ των ενοίκων και του λοιπού προσωπικού και υπηρεσιών του γηροκομείου των 250 ενοίκων.
Φυσικά υπήρχε πέπλο απομόνωσης για μένα από το ιατρικό σκέλος της περίθαλψης, κι ότι το κατά δύναμιν μπορούσα να βοηθήσω ήταν τελείως μυστικά.
Πήγα κατ ευθείαν και βρήκα την γιατρό βάρδιας και την ρώτησα, αυτή πολύ ψυχρά μου απάντησε πως σήμερα πεθαίνει ο εν λόγω ηλικιωμένος, και καλά θα κάνω να “σταθώ στη άκρη” και να μην προσπαθήσω να τον “βασανίσω” και να εμποδίσω την “μετάβασή του” στον άλλο κόσμο, για το “καλό του”.
Φυσικά μόνο που δεν την έβρισα, αλλά της υπενθύμισα με όση αυτοσυγκράτηση και ευγένεια μπορούσα να μην το παίζει “Θεός” και να αποφασίζει αν θα πεθάνει ο γέροντας ειδικά σήμερα ή αύριο, και τον όρκο του Ιπποκράτη.
Στην επόμενη βάρδια ευτυχώς ο άλλος νεαρός γιατρός έδειξε περισσότερη διάθεση συνεννόησης, αλλά μου είπε πως ο γέροντας παίρνει φάρμακα για τον “καρκίνο που έχει στα κόκκαλα” και είναι στα τελευταία του.
Τότε του ζήτησα μια χάρη, αφού έτσι κι αλλιώς θα πεθάνει “σήμερα” ο ηλικιωμένος, να σταματήσουν κάθε φαρμακευτική αγωγή, το βρήκε λογικό και το έκανε.
Πήγα και βρήκα τις νοσηλεύτριες και έμαθα πως το φαγητό που του αφήνανε δίπλα στο κομοδίνο του ούτε που το άγγιζε, νερό σταμάτησε να πίνει και με τα χίλια ζόρια και μεγάλη επιμονή έμαθα πως είχε πολλές μέχρι και δεκαπέντε ημέρες να ενεργηθεί.
Φυσικά, δεν κρατούσαν τέτοια στοιχεία διότι τα θεωρούσαν μη απαραίτητα. Με πολύ κόπο και με “μέσον” παρακάλεσα μια νοσηλεύτρια να του κάνει κλύσμα, και εν συνεχεία άρχισα κρυφά να του δίνω νερό και “συνομωσιολογικά” με τον μάγειρα, χυμούς, σούπες και φαγητό σε υγρή μορφή από το στόμα με σύριγγα των 60ml, όταν δεν με βλέπανε κρυφά.
Για να μην τα πολυλογώ, σε λίγες ημέρες σηκώθηκε και μπορούσε να πηγαίνει στην τραπεζαρία να σιτίζεται ανεξάρτητος χωρίς κανένα πρόβλημα χαρούμενος.
Τρείς μήνες, “μετά την επίσημη <διάγνωση> της ημερομηνίας του θανάτου του”, έφυγα με άδεια και πριν τελειώσει η άδειά μου, μου τηλεφώνησε μία συνάδελφος ψυχολόγος για να μου πει πως ο ηλικιωμένος φίλος μου κατέληξε.
Φυσικά προσπάθησα να μάθω το τι συνέβη, μέσες άκρες έμαθα πως επειδή ήταν καλά στην υγεία του του ξανάρχισαν τα φάρμακα, για το “καλό του”. Άρχισε να έχει εμετούς πάλι να μην τρώει και πέθανε μάλλον από αφυδάτωση.
Μετά από αυτό παραιτήθηκα.
2. Επιθετικός Μεταστατικός Καρκίνος
Πριν από τέσσερα περίπου χρόνια, φίλος έντρομος θέλησε να με δει επειγόντως διότι η γυναίκα του διαγνώστηκε με “επιθετικό μεταστατικό καρκίνο σε μαστό, λεμφαδένες, κόκαλα”.
Προσδόκιμο ζωής σύμφωνα με τους “ειδικούς ογκολόγους” οι τρείς μήνες.
Συναντηθήκαμε σε μία καφετέρια, και κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια για να τους ηρεμίσω από τον πανικό. Αφού τα κατάφερα με διαδοχικές πληροφοριακές, ενημερωτικές, και επιμορφωτικές συναντήσεις να τους επαναφέρω σε ηρεμία, τους έδειξα τους δύο δρόμους που μπορούν να ακολουθήσουν, δηλαδή τον δρόμο της επικρατούσης ιατρικής ή τον δρόμο της φυσικής ιατρικής, με τα συν και τα πλην.
Τους τόνισα πολλές φορές, πως όποια απόφαση κι αν πάρουν θα πρέπει να το κατανοήσουν πως θα είναι αποκλειστικά δική τους επιλογή και ευθύνη.
Γεγονός ήταν πως δεχθήκανε απανωτά τηλεφωνήματα από το νοσοκομείο, τόσο πιεστικά και εκφοβιστικά που φτάσανε στο ακραίο σημείο του ψυχολογικού εκβιασμού, για “θεραπευτική αγωγή” άμεσα με χειρουργείο, ραδιοθεραπεία, χημειοθεραπεία.
Παρ όλα αυτά αποφασίσανε με μεγάλη γενναιότητα να ακολουθήσουν την φυσική θεραπευτική οδό, αφού επισκεφτήκαν όλους όσους μπορούσαν τους φυσικοπαθητικούς για να ακούσουν διαφορετικές γνώμες επί του θέματος της φυσικής θεραπευτικής προσέγγισης.
Μέχρι σήμερα, μετά από τέσσερα περίπου έτη, η “ασθενής” είναι πολύ καλά στην υγεία της.
3. Καρκίνος παχέος εντέρου
Άνδρας 63 ετών με ιστορικό χρόνιες αιμορροΐδες, διαγνώστηκε στο εξωτερικό όπου διαμένει μόνιμα, με καρκίνο παχέος εντέρου στον πρωκτό περί τα τέλη Μαρτίου 2017, και του προτάθηκε άμεσο χειρουργείο, κολοστομία-σακουλάκι, και όλα τα σχετικά προβλεπόμενα από την επικρατούσα ιατρική.
Υπ όψιν πως περίπου ένα χρόνο πριν είχε κάνει κολονοσκόπιση κι εκτός από τις αιμορροΐδες δεν είχαν διαγνώσει καρκίνο.
Πανικόβλητος ταξιδεύει στην Ελλάδα για δεύτερη γνώμη σε Έλληνες ειδικούς. Την 24η Απριλίου 2017 πηγαίνει σε εξειδικευμένο Ελληνικό κέντρο και κάνει μία πρωτοποριακή θεραπεία αναίμακτης συρρίκνωσης των αιμορροΐδων με λέιζερ, συγχρόνως με βιοψία.
Οι εξετάσεις δείξανε “αδενοκαρκίνωμα εντερικού τύπου με εκτεταμένη διήθηση”, όπου και πάλι του προτάθηκε η άμεση επέμβαση με κολοστομία-σακουλάκι και τα σχετικά προβλεπόμενα όπως και στο εξωτερικό, αφαίρεση παρακείμενων λεμφαδένων, ακτινοβολίες, χημειοθεραπεία.
Όπου κι αν ρώτησε δεξιά κι αριστερά σε γιατρούς, ειδικούς, νοσοκομεία και κλινικές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό του είπαν ακριβώς τα ίδια. Και μάλιστα απειλητικά, εκβιαστικά, εκφοβιστικά, και τα σχετικά, για το…… “καλό του”.
Απευθύνθηκε και στην Φυσιοπαθητική να ρωτήσει την άλλη άποψη την λεγόμενη “εναλλακτική’, όπου τον καθησύχασαν και του δώσανε ορθομοριακή θεραπευτική διατροφή, θεραπευτικά βότανα ως αφέψημα και ως κλύσματα, χυμούς, βιταμίνες, συμπληρώματα και ειδικές τοπικές αλοιφές και περπάτημα, σύμφωνα με την ιδιαίτερη περίπτωσή του.
Αλλά κυρίως του δώσανε την γνώση της άλλης άποψης, με την προτροπή πως η απόφαση για το αν θα ακολουθήσει τις οδηγίες των "ειδικών" ή όχι θα είναι αποκλειστικά δική του.
Ακολούθησε κατά γράμμα την θεραπευτική αγωγή της Φυσιοπαθητικής, και η βελτίωση της υγείας του ήταν θεαματική από την πρώτη ημέρα, όπως δηλώνει.
Σήμερα 24 Μαΐου 2017 μετά από έναν μήνα δηλώνει πως εδώ και μία εβδομάδα δεν έχει απολύτως τίποτε. Είναι και αισθάνεται εντελώς υγιής, κι ευγνωμονεί τον Θεό, που δεν έπεσε στην “παγίδα” του “μη αναστρέψιμου ακρωτηριασμού”.
Υπ όψιν πως η πρόσφατη διάγνωση στις 30 Μαΐου 2017 που έγινε στο εξωτερικό σε υπερσύγχρονο νοσοκομείο, έδειξε πως δεν ισχύει η προηγούμενη διάγνωση (“αδενοκαρκίνωμα εντερικού τύπου με εκτεταμένη διήθηση”).
Πως η σημερινή διάγνωση είναι “ασαφής επιδερμική” και δεν χρειάζεται εγχείριση σε αυτή την φάση, και πως για την καλύτερη διερεύνηση και για το “καλό του” θα πρέπει να γίνει βιοψία και ραδιοθεραπεία-καυτηριασμός προληπτικά-τοπικά, και “ύστερα βλέπουμε”.
Δηλαδή για να συνεννοούμεθα, σύμφωνα με τον κυτταρικό κύκλο σημαίνει ότι αναπαράγουμε πχ, έναν νέο εγκέφαλο σε ένα έτος, αίμα σε τέσσερις μήνες, σκελετό σε τρείς μήνες, DNA σε δύο μήνες, δέρμα σε έναν μήνα και την εσωτερική επένδυση του στομάχου και των εντέρων σε πέντε ημέρες;
Επομένως, κατά πολύ εξαρτάται από εμάς και τον τρόπο ζωής μας να συμβάλουμε στην αναγέννηση εποικοδομητικά ή την επιδείνωση καταστροφικά του επόμενου «αντιγράφου μας»;
Λογικό συμπέρασμα: Το σώμα μας αυτό-θεραπεύεται, εφόσον του δοθεί η δυνατότητα να αναπαυθεί, να ασκηθεί, και να λάβει τα ανάλογα θρεπτικά στοιχεία.
Ο Ιπποκράτης είπε κάποτε: "Η φύση είναι αυτή που θεραπεύει". Εμείς απλώς υποβοηθάμε ή εμποδίζουμε το έργο της φύσης.
Κι εγώ συμπληρώνω: Με αφορμή τα ως άνω τρία περιστατικά, πως είναι επιτακτική ανάγκη η αναβάθμιση ακαδημαϊκά της Φυσιοπαθητικής στην Ελλάδα ως ισότιμης με την συμβατική ιατρική, διδαχή της στα πανεπιστήμια της χώρας και αναγνώρισή της από το σύστημα υγείας.
Εάν θέλουμε πραγματικά μια καλύτερη ιατρική περίθαλψη.
Σημ. Τα ως άνω περιστατικά αποτελούν μέρος των απομνημονευμάτων μου ως ιστορικά γεγονότα μόνο, και δεν αποτελούν θεραπευτικές προτροπές ή αποτροπές. Η επιλογή της θεραπευτικής αγωγής αφορά τον ίδιο τον πάσχοντα και τον θεράποντα ιατρό του.
Dr. Νικόλαος Βρούσγος, ND.
