...δεν είναι η κλιματική αλλαγή, ούτε η μόλυνση του περιβάλλοντος και η υπερθέρμανση του πλανήτη, δεν είναι το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, ένας κομήτης που μπορεί να πέσει πάνω μας ή μια τεράστια φυσική καταστροφή...
...δεν είναι ο αφανισμός από δική μας υπαιτιότητα των αμέτρητων ειδών και η διατάραξη της ισορροπίας των φυσικών συστημάτων...
Ο πιο μεγάλος κίνδυνος για το ανθρώπινο είδος,
η πιο ύπουλη και διαρκής απειλή όλων μας είναι η απάθεια, η απάθεια και η εξοικείωση μπροστά σε κάθε τι παράλογο, σε κάθε μορφή εξουσίας, βαρβαρότητας και φασισμού...
...είναι η απάθεια και η αίσθηση της φυσιολογικότητας του απαράδεκτου κοινωνικού μας περιβάλλοντος που γεννά και καλλιεργεί ακόμα στρεβλές αξίες και βάρβαρες συμπεριφορές...
...είναι η απάθεια μπροστά στο άδικο και το ανήθικο, η απάθεια μπροστά στη φτώχια και την πείνα, μπροστά στο παιδί και τον γέροντα που λιμοκτονούν ή εξευτελίζονται, η απάθεια μπροστά σε κάθε αδύναμο και ανυπεράσπιστο πλάσμα αυτού του υπέροχου πλανήτη, που λαχταρά μονάχα να επιβιώσει και να χαρεί τη ζωή που δικαιούται...
Η πιο απρόβλεπτη απειλή για το είδος μας είναι η αντίληψη της φυσιολογικότητας της βαρβαρότητας, η ανοχή και η αποδοχή ψυχοπαθών εξουσιαστών σε ολόκληρο τον πλανήτη, μιας αρρωστημένης ελίτ ιδιοκτητών του πλανήτη, των φυσικών του πόρων, της τροφής, του νερού, όλων των βασικών ανθρώπινων αναγκών..
είναι η αποδοχή του να έχουνε στα χέρια τους εξαιρετικά υψηλή τεχνολογία αρρωστημένα, ιδιοτελή και διεφθαρμένα μυαλά,
είναι η σιωπηλή αποδοχή των συγκρούσεων, των πολέμων και των ομαδικών δολοφονιών αθώων ανθρώπων ως μέσο επίλυσης των οποιωνδήποτε διαφορών μας,
είναι η αποδοχή του να πληρώνουμε ακόμα χρήματα για να επιβιώσουμε, να εργαζόμαστε σαν σκλάβοι σε δουλειές που θα έπρεπε να τις κάνουνε οι μηχανές,
είναι η αντίληψη της κανονικότητας μπροστά στη διαφθορά, την εκμετάλλευση, τις ανισότητες και το ρατσισμό,
είναι η συνεχής αναπαραγωγή των ίδιων μοτίβων και μεθόδων που οδηγούν ασταμάτητα στα ίδια λάθη...
Η πιο μεγάλη απειλή για το είδος μας είναι που δεν καταφέραμε να ξυπνήσουμε τη νοημοσύνη μας, που δεν εγκαταλείψαμε το άπληστο και καταστροφικό Εγώ μας, που λατρέψαμε την ύλη πιο πάνω από τις πανανθρώπινες αξίες μας...
...είναι που συντηρούμε ακόμα ανόητους και ψεύτικους διαχωρισμούς ανάμεσά μας, διαχωρισμούς που σχετίζονται με ιδεοληψίες και πίστεις...
...είναι που δεν μαθαίνουμε από το πρώτο μας βήμα σ αυτό τον κόσμο να είμαστε αληθινά λεύτεροι για να μεγαλουργούμε αντί να αλληλοσπαρασσόμαστε,
...είναι που αντί για λεύτεροι μαθαίνουμε μονάχα να συμμορφωνόμαστε, να υπακούμε και να μην αμφισβητούμε άχρηστες κατεστημένες παραδόσεις...
...είναι που δεν εκσυγχρονίζουμε και δεν αναθεωρούμε λιμνάζουσες και αναποτελεσματικές απόψεις και μεθόδους...
Ο πιο μεγάλος και ηθικά απαράδεκτος κίνδυνος για όλο το ανθρώπινο είδος είναι που δεν αγαπάμε αληθινά τα παιδιά μας...
...είναι που καταστρέφουμε τις ζωές και το δικαίωμα της προόδου από τα εγγόνια μας...
...είναι που οι ανόητες και θλιβερές επιλογές μας έχουν ήδη ετοιμάσει για τις αθώες ψυχές τους την κόλαση αντί για τον επίγειο παράδεισο...
Η πιο μεγάλη απειλή για όλους μας είναι που ακόμα, στον 21ο αιώνα, δεν τα έχουμε συνειδητοποιήσει όλα αυτά στο βαθμό που απαιτείται...
Πως αντέχεται κάτι τέτοιο... μου λες???
Tasos Petridis
