Καταπίεση είναι το να ζεις τη ζωή που δεν λογάριαζες να ζήσεις.
Καταπίεση είναι το να κάνεις πράγματα που ποτέ δεν ήθελες να κάνεις.
Καταπίεση είναι το να υποκρίνεσαι πως είσαι αυτός που δεν είσαι.
Η καταπίεση είναι ένας τρόπος για να καταστρέψεις τον εαυτό σου.
Η καταπίεση είναι αυτοκτονία – πολύ αργή ασφαλώς, αλλά είναι ένα πολύ σίγουρο, αργό δηλητήριο.
Η έκφραση είναι ζωή.
Η καταπίεση είναι αυτοκτονία.
Γιατί;
Γιατί ο άνθρωπος καταπιέζεται τόσο πολύ, που γίνεται άρρωστος;
Επειδή η κοινωνία σε διδάσκει να ελέγχεις, όχι να μεταμορφώνεις.
Και η μεταμόρφωση είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με τον έλεγχο, αλλά είναι το ακριβώς αντίθετο.
Μέσα από την καταπίεση, ο νους διχάζεται.
Το κομμάτι που αποδέχεσαι γίνεται το συνειδητό και το κομμάτι που αρνείσαι γίνεται το ασυνείδητο.
Αυτός ο διαχωρισμός δεν είναι φυσικός
Αυτός ο διαχωρισμός συμβαίνει εξαιτίας της καταπίεσης,
Και μέσα στο ασυνείδητο πετάς όλα τα σκουπίδια που απορρίπτει η κοινωνία.
Να θυμάσαι όμως, πως οτιδήποτε πετάς εκεί μέσα, γίνεται ολοένα και περισσότερο ένα κομμάτι από σένα.
Πηγαίνει στα χέρια σου, μπαίνει μέσα στα κόκαλά σου, στο αίμα σου, στον χτύπο της καρδιάς σου.
Τώρα οι ψυχολόγοι λένε ότι σχεδόν οι ογδόντα στις εκατό αρρώστιες προκαλούνται από τα καταπιεσμένα συναισθήματα. Τα τόσα πολλά εμφράγματα σημαίνουν ότι έχει καταπιεστεί πάρα πολύ θυμός στην καρδιά, τόσο πολύ μίσος, που η καρδιά έχει δηλητηριαστεί.
