Καθημερινά οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με διάφορες καταστάσεις που τους ενοχλούν, κυρίως αρνητικές, αφού οι θετικές είναι καλοδεχούμενες και πολλές φορές δεδομένες. Μέσα σ’ αυτό το συνοθύλευμα των φαινομένων αναζητούμε όλοι διακαώς μικρά ή μεγάλα θαύματα, ωστόσο γύρω μας συντελούνται κάθε δευτερόλεπτο θαύματα, αλλά παρέρχονται δίχως να γίνονται αντιληπτά.
Ένα από αυτά είναι η ίδια η ύπαρξη κι η λειτουργία του φυσικού σώματος. Δισεκατομμύρια οντότητες, που τις αποκαλούμε νευρικά κύτταρα συνθέτουν αυτό το όχημα μέσα από το οποίο ο άνθρωπος δρα στην πυκνή ύλη. Όλες αυτές οι μικρομονάδες καθοδηγούνται από ένα σχέδιο το οποίο είναι καταγεγραμμένο στα γονίδια, οι πληροφορίες για τις εσωτερικές διεργασίες που εκτελούν είναι αποθηκευμένες στην άχρονη μνήμη τους.
Πως έχουν συγκεντρωθεί όλες αυτές οι μονάδες; Ποιος έχει δώσει το σενάριο της λειτουργίας τους; Από ποιόν παίρνουν εντολές και δρουν κάθε δευτερόλεπτο; Γιατί αυξάνονται τα λευκά αιμοσφαίρια κάθε φορά που ένας ιός, ως εξωτερικός εισβολέας εφορμά στο εσωτερικό του σώματος με πρόθεση να το βλάψει; Πως διακρίνουν ότι έρχεται με σκοπό να του κάνει κακό;
Μπορεί πολλά από αυτά τα ερωτήματα εν μέρει να έχουν απαντηθεί από την επιστήμη, αλλά πολλά παραμένουν ακόμη αναπάντητα. Το κυριότερο όμως είναι ότι όλο αυτό το έργο θεωρείται από μας δεδομένο, ως γεγονός το οποίο συμβαίνει αβίαστα. Για να συμβεί όμως αυτό, κάποιοι εργάζονται άοκνα κι ασταμάτητα. Ποιοι είναι αυτοί οι άγνωστοι εθελοντές;
Αγνοούμε αυτό το θαύμα επειδή είμαστε αποκομμένοι από την Φύση, της οποίας είμαστε προέκταση. Είμαστε μέρος του Όλου, ενός Όλου όμως του οποίου δεν έχουμε την παραμικρή επίγνωση, αλλά πέρα από αυτό, το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε επίγνωση ούτε του μέρους, αυτού του μέρους που υπάρχει και ζει μέσα μας.
Μπορούμε να «δούμε» αυτές τις οντότητες που αγόγγυστα κι ακούραστα εργάζονται για να επιτελέσουμε ένα έργο μέσα στη ζωή, κατόπιν μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους, να πούμε αυτό που θέλουμε από εκείνες, να δώσουμε π.χ οδηγίες για μια θεραπεία, είτε για μια αλλαγή στο φυσικό μας σώμα.
Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν ένα έργο αλλά κυρίως ένα κίνητρο: για ποιο λόγο θέλουμε να δώσουμε μια εντολή; Ποιο έργο έχουμε κατά νου να ολοκληρώσουμε και θέλουμε για παράδειγμα να διατηρήσουμε και να παρατείνουμε τη ζωή του φυσικού σώματος; Προϋποθέτουν επίσης ένα σχέδιο που πρέπει να δίνεται ανά τακτά διαστήματα, επειδή η σύνθεση κι η λειτουργία του σώματος είναι προϊόν συνηθειών, δηλαδή μακρόχρονου κι επαναλαμβανόμενου τρόπου ζωής. Συνεπώς μιας αλλαγής θα πρέπει να προηγείται μια επίμονη και σταθερή πορεία διαφορετική από την προηγούμενη, αλλά κυρίως πρέπει να υπάρχει επίγνωση όλου αυτού του φαινομένου το οποίο με βεβαιότητα θεωρείται δεδομένο, είναι όμως από μόνο του ένα θαύμα, το πρώτο θαύμα το οποίο δίνεται ως δώρο στον άνθρωπο.
