Αμερικανός ψυχίατρος και ψυχοθεραπευτής, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της υπαρξιακής σχολής ψυχοθεραπείας.
Μέσα από τα γραπτά του, εξήγησε την έννοια του υπαρξισμού και τόνισε τη σημασία του στη θεραπευτική διαδικασία.
Προσωπική ζωή: Γεννήθηκε στις 13 Ιουνίου του 1931 στην Ουάσιγκτον. Οι γονείς του είχαν μεταναστεύσει από τη Ρωσία στην Αμερική αρκετά χρόνια πριν τη γέννησή του. Πήρε το πρώτο του πτυχίο το 1952 από το Πανεπιστήμιο GeorgeWashington και το 1956 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστώνης.
Είναι παντρεμένος με την Μέριλιν Γιάλομ και έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά.
Επαγγελματική διαδρομή :Το 1962 ξεκίνησε να διδάσκει στη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ και το 1973 έγινε καθηγητής ψυχιατρικής. Μετά τη συνταξιοδότησή του, το 1994, ανακηρύχθηκε ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου. Εκτός από το ακαδημαϊκό του έργο και τα πολυάριθμα επιστημονικά του γραπτά, έχει ασχοληθεί και με τη μυθιστοριογραφία.
Συμβολή στην ψυχολογία: Ο Γιάλομ θεωρείται πρωτοπόρος στον κλάδο της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας, η οποία τονίζει ότι τα προβλήματα ψυχικής υγείας προκαλούνται συχνά από τον αγώνα ύπαρξης του ατόμου. Η υπαρξιακή θεραπευτική προσέγγιση αναγνωρίζει τέσσερα βασικά ζητήματα τα οποία απασχολούν το κάθε άτομο: απομόνωση, έλλειψη νοήματος, θνητότητα και ελευθερία.
Είναι ένθερμος υποστηρικτής της ομαδικής θεραπείας γιατί θεωρεί ότι μέσα από την πρακτική αυτή παράγονται ειδικές δυναμικές που βοηθούν στην επούλωση των προβλημάτων. Ο θεραπευτής που ασκεί την πρακτική αυτή είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που χαρακτηρίζεται από συνεκτικότητα, υποστήριξη και αίσθηση ολοκλήρωσης. Η αλληλεπίδραση μεταξύ των μελών της ομάδας παρέχει την κινητήρια δύναμη που οδηγεί στην αλλαγή· ο ρόλος του θεραπευτή είναι να διευκολύνει και να ομαλοποιήσει την εμπειρία αυτή.
Ο Γιάλομ έχει προσδιορίσει έντεκα παράγοντες που οδηγούν στην επίτευξη δραστικών αλλαγών μεταξύ των μελών της ομάδας:
1. Ενστάλαξη ελπίδας: δημιουργεί μια αίσθηση αισιοδοξίας.
2. Καθολικότητα: βοηθά το κάθε μέλος της ομάδας να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι το μόνο που καλείται να αντιμετωπίσει τα ερεθίσματα και τα προβλήματα με τα οποία έρχεται σε επαφή.
3. Μετάδοση πληροφοριών: βοηθά το άτομο να αποκτήσει τις γνώσεις που χρειάζεται σχετικά με την αντιμετώπιση και διαχείριση της εκάστοτε ψυχολογικής κατάστασης που βιώνει.
4. Αλτρουισμός: επιτρέπει στο άτομο να αποκτήσει μία αίσθηση αξίας και σπουδαιότητας μέσα από την προσφορά βοήθειας στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.
5. Διορθωτική ανακεφαλαίωση: βοηθά το άτομο να επιλύσει ζητήματα που αφορούν την οικογένειά του και την παιδική του ηλικία μέσα στο πλαίσιο ασφάλειας που του παρέχει η αίσθηση της ομαδικότητας.
6. Τεχνικές κοινωνικοποίησης: προωθούν την κοινωνική ανάπτυξη, την ανεκτικότητα, την ενσυναίσθηση και την καλλιέργεια αρκετών διαπροσωπικών δεξιοτήτων.
7. Μιμητική συμπεριφορά: το κάθε μέλος μαθαίνει να υιοθετεί τους τρόπους που αντιμετωπίζουν τα διάφορα προβλήματά τους τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.
8. Διαπροσωπική μάθηση: το άτομο διδάσκεται πώς να αναπτύξει υποστηρικτικές διαπροσωπικές σχέσεις.
9. Ομαδική συνεκτικότητα: καλλιεργεί στα μέλη της ομάδας το αίσθημα του ανήκειν, την έννοια της αποδοχής, της αξίας του εαυτού και της ασφάλειας.
10. Κάθαρση: βοηθά στην απελευθέρωση καταπιεσμένων συναισθημάτων και προάγει την επούλωση μέσα από την αποκάλυψη ενδόμυχων σκέψεων και πληροφοριών στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.
11. Υπαρξιακοί παράγοντες: ενσωματώνουν στη θεραπευτική διαδικασία το πώς μπορεί να μάθει το άτομο να υπάρχει απλώς και μόνο ως μέρος ενός ευρύτερου συνόλου που ξεπερνά τα όρια του εαυτού. Μέσα από τον υπαρξιακό τρόπο ζωής, το άτομο συνειδητοποιεί ότι η ζωή συνεχίζεται και ότι είναι φυσικό να περνά μέσα τα στάδια του πόνου, του θανάτου, της θλίψης και της χαράς. Το άτομο μαθαίνει, επίσης, να αποδέχεται τις καταστάσεις αυτές χωρίς να προσπαθεί να τις αποφύγει.
Είπε:
«Κάθε άτομο πρέπει να επιλέξει πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει».
«Αργά ή γρήγορα πρέπει να παρατήσεις την ελπίδα για ένα καλύτερο....χθες!»
«Για να αρχίσεις να αγαπάς τον εαυτό σου, χρειάζεται να αρχίσεις να συμπεριφέρεσαι με τρόπους που θαυμάζεις».
Βιβλία
Love's Executioner and Other Tales of Psychotherapy (1989)
When Nietzsche Wept (μυθιστόρημα, 1992)
The Yalom Reader (1998)
Momma and the Meaning of Life (1999)
The Gift of Therapy: An Open Letter to a New Generation of Therapists and Their Patients (2002)
The Schopenhauer Cure (μυθιστόρημα, 2005)
Staring at the Sun: Overcoming the Terror of Death (2008)
The Spinoza Problem (μυθιστόρημα, 2012)
Πηγή: psychology.gr
