Για όσους θεωρούν ότι οι πειραματικές αποδείξεις των σύγχρονων επιστημονικών επισκέψεων οι οποίες βρίσκονται εκτός της κλασσικής μηχανικής και του υπό κρίση δυτικού υπερασιοναλισμού* αποτελούν μια μεταφυσική και μυστικιστική κατάσταση, καθώς ρίξουν μια ματιά στις απόψεις του A. Einstein προκειμένου να κατανοήσουν (αν το θέλουν και). τους βολεύει) το «πνεύμα» του νέου επιστημονικού πνεύματος το οποίο θα διέπει, μαζί με τον «Κριτικό Ορθολογισμό» του Πόπερ**, το νέο Πολιτισμικό Ρεύμα το οποίο είναι ήδη παρόν.
Ελπίζω ο A. Eistein να μην έχει καταχωρηθεί ως μεταφυσικός και μυστικιστής από τους σημερινούς”ειδικούς” ή “άριστους” των σημερινών θετικών επιστημών.
*Για περισσότερες πληροφορίες για τον υπερασιοναλισμό (υπερορθολογισμό) και τη βασική συμμετοχή του στην κατάρρευση του Δυτικού Πολιτισμού βλέπε: https://youtu.be/QRho4GTKx5Y
**Βλέπε https://www.manosdanezis.gr/kritikos-orthologismoss/
Πώς o Einstein έβλεπε τον Κόσμο*
Albert Einstein
*Πώς είδε τον κόσμο ο Αϊνστάιν
Δημοσιεύτηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2014 από τον Christopher Chase
Από μια σειρά συναντήσεων του William Hermanns με τον Αϊνστάιν το 1930, 1943, 1948 και 1954
https://creativesystemsthinking.wordpress.com/…/how…/…
Νοηματική μετάφραση από τον Μ.Δ
…Από την ηλικία των δώδεκα ετών άρχισα να «υποψιάζομαι» την εξουσία και να μην εμπιστεύομαι τους δασκάλους. Έμαθα πολλά όχι στο σχολείο αλλά κυρίως στο σπίτι, πρώτα από τον θεό μου και μετά από έναν μαθητή που έτρωγε μαζί μας μια φορά την εβδομάδα και μου προμήθευε βιβλία κυρίως για τη φυσική και την αστρονομία.
…Όσο περισσότερο διάβαζα, τόσο περισσότερο προβληματίζονται με την τάξη του σύμπαντος και την αταξία του ανθρώπινου μυαλού, από τους επιστήμονες που δεν συμφωνούσαν για το πώς, το γιατί ή το γιατί της δημιουργίας.
…Τότε μια μέρα, ο μαθητής που έτρωγε μαζί μας, μου έφερε την «Κριτική του Καθαρού Λόγου» του Καντ. Μελετώντας τη σκέψη του Καντ, άρχισα να αμφισβητώ όλα όσα μου είχαν μάθει. Έπαψα πλέον δεν πιστεύω στον Θεό της Βίβλου, και μάλλον πίστεψα στον μυστηριώδη Θεό που εκφράζεται στη φύση.
…Οι βασικοί νόμοι του σύμπαντος είναι απλοί, αλλά επειδή οι αισθήσεις μας είναι περιορισμένες, δεν μπορούμε να τους κατανοήσουμε. Υπάρχει ένα μοτίβο στη δημιουργία.
…Αν κοιτάξουμε αυτό το δέντρο έξω που οι ρίζες του ψάχνουν κάτω από το πεζοδρόμιο για νερό, ή ένα λουλούδι που στέλνει τη γλυκιά του μυρωδιά στις επικονιάζουσες μέλισσες, ή ακόμα και τον εαυτό μας και τις εσωτερικές δυνάμεις που μας δυναμώνουν, μπορούμε να δράσουμε. δείτε ότι όλοι χορεύουμε μέσα σε μια μυστηριώδη μελωδία και ο αυλητής που παίζει αυτή τη μελωδία από μια ανεξιχνίαστη απόσταση – όποιο όνομα κι αν του δώσουμε – Δημιουργική Δύναμη, ή Θεός – ξεφεύγει από κάθε γνώση που περιέχεται στα βιβλία.
…Η επιστήμη δεν τελειώνει ποτέ γιατί ο ανθρώπινος κόσμος έχει μόνο ένα μικρό μέρος της ικανότητάς του, και η εξερεύνηση του κόσμου του ανθρώπου από τον άνθρωπο είναι επίσης περιορισμένη.
…Η δημιουργία μπορεί να έχει πνευματική προέλευση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οτιδήποτε δημιουργείται είναι πνευματικό. Πώς μπορώ να σας εξηγήσω τέτοια πράγματα; Ας δεχτούμε ότι ο κόσμος είναι ένα μυστήριο. Η φύση δεν είναι ούτε αποκλειστικά υλική ούτε εξ ολοκλήρου πνευματική.
…Ο άνθρωπος, επίσης, είναι κάτι περισσότερο από σάρκα και αίμα. Διαφορετικά, καμία θρησκεία δεν θα ήταν δυνατή. Πίσω από κάθε αιτία υπάρχει ακόμα μια άλλη αιτία. το τέλος ή η αρχή όλων των αιτιών δεν έχει βρεθεί ακόμη.
…Ωστόσο, μόνο ένα πράγμα πρέπει να θυμόμαστε: «δεν υπάρχει αποτέλεσμα χωρίς αιτία και δεν υπάρχει ανομία στη δημιουργία».
…Αν δεν είχα απόλυτη πίστη στην αρμονία της δημιουργίας, δεν θα προσπαθούσα για τριάντα χρόνια να την εκφράσω με έναν μαθηματικό τύπο. Είναι μόνο η συνείδηση του ανθρώπου υπεύθυνη για το τι κάνει με το μυαλό του, που τον εξυψώνει πάνω από τα ζώα και του δίνει τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσει τον εαυτό του και τη σχέση του με το σύμπαν;
…Πιστεύω ότι έχω κοσμικά θρησκευτικά συναισθήματα. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πώς θα μπορούσε κανείς να ικανοποιήσει αυτά τα συναισθήματα προσευχόμενος σε περιορισμένα αντικείμενα. Το δέντρο έξω είναι ζωή, ένα άγαλμα είναι νεκρό. Ολόκληρη η φύση είναι ζωή, και η ζωή, όπως την παρατηρώ, απορρίπτει έναν Θεό που μοιάζει με άνθρωπο.
…Ο άνθρωπος έχει άπειρες διαστάσεις και βρίσκει τον Θεό στη συνείδησή του. Μια κοσμική θρησκεία δεν έχει κανένα άλλο δόγμα από το να διδάσκει στον άνθρωπο ότι το σύμπαν είναι λογικό και ότι η ύψιστη μοίρα του είναι να το συλλογιστεί και να συν – δημιουργήσει με τους νόμους του.
…Μου αρέσει να βιώνω το σύμπαν ως ένα αρμονικό σύνολο. Κάθε κύτταρο έχει ζωή. Η ύλη, επίσης, έχει ζωή. είναι ενεργειακά στερεοποιημένο. Τα σώματά μας είναι σαν φυλακές και ανυπομονώ να είμαι ελεύθερος, αλλά δεν κάνω εικασίες για το τι θα συμβεί σε μένα.
Ζω εδώ τώρα και η ευθύνη μου είναι τώρα σε αυτόν τον κόσμο. Ασχολούμαι με φυσικούς νόμους. Αυτή είναι η δουλειά μου εδώ στη γη.
…Ο κόσμος χρειάζεται νέες ηθικές παρορμήσεις, οι οποίες, φοβάμαι, δεν θα προέλθουν από τις εκκλησίες, σε μεγάλο βαθμό διακυβευμένες όπως συνέβη ανά τους αιώνες.
..Ίσως αυτές οι παρορμήσεις πρέπει να προέρχονται από επιστήμονες στην παράδοση του Γαλιλαίου, του Κέπλερ και του Νεύτωνα. Παρά τις αποτυχίες και τις διώξεις, αυτοί οι άνθρωποι αφιέρωσαν τη ζωή τους για να αποδείξουν ότι το σύμπαν είναι μια ενιαία οντότητα, στην οποία, πιστεύω, ένας εξανθρωπισμένος Θεός δεν έχει θέση.
…Ο γνήσιος επιστήμονας δεν συγκινείται από επαίνους ή κατηγορίες, ούτε κηρύττει. Αποκαλύπτει το σύμπαν και οι άνθρωποι έρχονται με λαχτάρα, χωρίς να σπρώχνονται, για να δουν μια νέα αποκάλυψη: την τάξη, την αρμονία, το μεγαλείο της δημιουργίας!
…Και καθώς ο άνθρωπος συνειδητοποιεί τους εκπληκτικούς νόμους που διέπουν το σύμπαν σε τέλεια αρμονία, αρχίζει να συνειδητοποιεί πόσο μικρός είναι. Βλέπει τη μικροπρέπεια της ανθρώπινης ύπαρξης, με τις φιλοδοξίες και τις ίντριγκες της, το δόγμα του «Είμαι καλύτερος από σένα».
…Αυτή είναι η αρχή της κοσμικής θρησκείας μέσα του. η συναναστροφή και η ανθρώπινη υπηρεσία γίνονται ηθικός του κώδικας. Χωρίς τέτοια ηθικά θεμέλια, είμαστε απελπιστικά καταδικασμένοι.
…Αν θέλουμε να βελτιώσουμε τον κόσμο δεν μπορούμε να το κάνουμε με επιστημονική γνώση αλλά με ιδανικά. Ο Κομφούκιος, ο Βούδας, ο Ιησούς και ο Γκάντι έχουν κάνει περισσότερα για την ανθρωπότητα από όσα έχει κάνει η επιστήμη.
…Πρέπει να ξεκινήσουμε από την καρδιά του ανθρώπου – με τη συνείδησή του – και οι αξίες της συνείδησης μπορούν να εκδηλωθούν μόνο με την ανιδιοτελή υπηρεσία προς την ανθρωπότητα.
…Η θρησκεία και η επιστήμη πάνε μαζί. Όπως έχω ξαναπεί, η επιστήμη χωρίς τη θρησκεία είναι κουτσή και η θρησκεία χωρίς την επιστήμη είναι τυφλή. Είναι αλληλένδετα και έχουν έναν κοινό στόχο, την αναζήτηση της αλήθειας.
…Ως εκ τούτου, ήταν παράλογο για τη θρησκεία να κηρύξει εκτός νόμου το Galileo ή το Δαρβίνο ή άλλους επιστήμονες. Και είναι εξίσου παράλογο όταν οι επιστήμονες λένε ότι δεν υπάρχει Θεός. Ο πραγματικός επιστήμονας έχει πίστη, η οποία δεν σημαίνει ότι πρέπει να εγγραφεί σε μια θρησκεία.
Χωρίς θρησκεία δεν υπάρχει φιλανθρωπία. Η ψυχή που δίνεται σε καθένα από εμάς κινείται από τον ίδιο ζωντανό πνεύμα που κινεί το σύμπαν.
…Δεν είμαι ένας μυστικιστής. Η προσπάθειά μου να ανακαλύψω τους νόμους της φύσης δεν έχει να κάνει με το μυστικισμό, αν και μπροστά στο θαύμα της δημιουργίας αισθάνομαι πολύ ταπεινός. Είναι σαν να διερευνώ ένα πνεύμα απείρως ανώτερο από το πνεύμα του ανθρώπου.
Μέσα από την άσκηση μου στην επιστήμη διακατέχομαι από ένα γνωστό «κοσμικό θρησκευτικό συναίσθημα» το οποίο δεν μου αρέσει να αποκαλείται μυστικιστικός.
…Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για το τι θα συμβεί μετά από αυτή τη ζωή, εφ ‘όσον κάνουμε το καθήκον μας εδώ, με αγάπη και αλληλεγγύη .
…Έχω πίστη στο σύμπαν, γιατί αυτό είναι λογικό. Πάντα ένας Νόμος κρύβεται πίσω από κάθε γεγονός και έχω την πίστη στο σκοπό μου εδώ στη Γη. Έχω πίστη στην διαίσθησή μου, τη γλώσσα της συνείδησής μου, και δεν έχω πίστη σε εικασίες. Την περίοδο της ύπαρξής μου ασχολούμαι με αυτό που ονομάζουμε, εδώ και τώρα.
…Η «Διαίσθηση» μας κάνει να αντιληφθούμε γεγονότα άσχετα μεταξύ τους τα οποία στη συνέχεια προσπαθούμε να τα μελετήσουμε μέχρι να κατορθώσουμε να τα συσχετίσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσουμε να τα θέσουμε κάτω από την ισχύ ενός φυσικού νόμου.
…Η «Διαίσθηση» είναι ο πατέρας της Νέας Γνώσης, ενώ ο Εμπειρισμός δεν είναι παρά μια συσσώρευση των παλαιών γνώσης. Η Διαίσθηση, δεν έχει σχέση με τη «Νόηση» είναι ένα «σουσάμι άνοιξε» όσον αφορά τον εαυτό σας.
…Πράγμα, δεν είναι η «Νόηση», αλλά η «Διαίσθηση» που προωθεί την Ανθρωπότητα. Η διαίσθηση λέει στον άνθρωπο ποιος είναι ο σκοπός του σε αυτή τη ζωή.
…Δεν χρειάζεται καμία υπόσχεση αιώνιας για να είμαι ευτυχισμένος. Η αιωνιότητα μου είναι το τώρα. Έχω μόνο ένα συμφέρον: να εκπληρώσω το σκοπό μου εδώ που είμαι.
…Ο σκοπός αυτός δεν μου δίνεται από τους γονείς μου ή γύρω μου. Δημιουργείται από ορισμένους άγνωστους παράγοντες.
