Έχεις σκεφτεί ποτέ σοβαρά, πολύ σοβαρά, με πείσμα μέχρι να βρεις επαρκείς απαντήσεις, ποιες είναι οι αληθινές αιτίες, ποια είναι η ρίζα εκείνη που γεννά στον κόσμο μας απαράδεκτα φαινόμενα όπως είναι ο πόλεμος, η βία, η φτώχεια, η πείνα, η ανεργία, οι συνεχείς συγκρούσεις, οι ανισότητες και οι αδικίες…?
Πέρα από την εύκολη, επιφανειακή και βιαστική απάντηση του «έτσι είμαστε από τη φύση μας» (που δίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι και που μας απαλλάσσει ουσιαστικά από την ευθύνη των πράξεών μας) σ έχει ποτέ απασχολήσει αν υπάρχει μια ρίζα μέσα στο κοινωνικό μας μοντέλο που βοηθάει όλα αυτά να γεννιούνται, να «ανθίζουν» και να συντηρούνται…? Μία κοινή ίσως ρίζα…
Δεν ερχόμαστε σ αυτό τον κόσμο βίαιοι, κακοί, άπληστοι, ανταγωνιστικοί, ζηλόφθονοι, δεν μισούμε με το που γεννιόμαστε, δεν θέλουμε το κακό του άλλου, δεν έχουμε εγωκεντρικές φιλοδοξίες.
Η επιστήμη είναι πλέον σαφής σε όλα αυτά, τα γονίδιά μας δεν κουβαλούν αξίες και πρότυπα.
Αντίθετα, η ανθρώπινη φύση είναι δημιουργική, περίεργη, συνεργατική, κοινωνική, αλληλέγγυα…
Μήπως δεν έχουμε ποτέ ασχοληθεί σοβαρά, σαν άτομα και σαν παγκόσμια κοινότητα, με τις αιτίες που γεννάνε αυτά τα φαινόμενα επειδή για κάποιο λόγο ασχολούμαστε πάντα μόνο με τις συνέπειες και τις επιπτώσεις?
Μήπως κάποιοι μας προσανατολίζουν να ασχολούμαστε μονάχα με τις συνέπειες και τα αποτελέσματα γιατί από τα προβλήματα αυτά ωφελούνται…?
Μήπως κάποιοι θέλουν με κάθε τρόπο να υπάρχουν τα απαράδεκτα κοινωνικά προβλήματα?
Μην βιαστείς ή αρκεστείς να συμφωνήσεις… το ζητούμενο είναι τι κάνουμε για να γίνει αυτός ο κόσμος καλύτερος και να εξαλειφθούν οι κοινωνικές παθογένειες…
Ο κόσμος είναι έτσι γιατί όλοι εμείς τον αποδεχόμαστε να είναι έτσι…
…ποιά είναι λοιπόν η αιτία, η ρίζα, που γεννά όλα τούτα τα απαράδεκτα??
Tasos Petridis
