Λέγοντας τί είναι τροφή, εννοούμε, τί είναι τροφή για τον άνθρωπο. Οι ζωντανοί οργανισμοί τόσο των φυτών, όσο και των ζώων εξαρτώνται για την ανάπτυξη και διατήρησή τους από υλικά, που βρίσκονται έξω από αυτούς. Επειδή υπάρχουν πολλά τέτοια υλικά που δεν είναι συστατικά στοιχεία του φυτού ή του ζώου, είναι φανερό ότι δεν μπορεί καθετί να χρησιμεύει σαν τροφή. Για να χρησιμεύει ως τροφή μια ουσία πρέπει να είναι τέτοιου χαρακτήρα που να μπορεί ο ζωντανός οργανισμός να την οικειοποιηθεί και να την μεταμορφώσει σε ουσία, εντελώς όμοια με την δική του ουσία.
Τροφή είναι κάθε ουσία η οποία σε τελευταία ανάλυση μετατρέπεται σε τελικά προϊόντα, όπως οι ιστοί, τα υγρά του σώματος, τα κύτταρα κλπ, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον οργανισμό στην εκτέλεση των λειτουργιών του. Για να ταξινομηθεί ως τροφή μια ουσία πρέπει να εξυπηρετεί τους ακόλουθους νόμιμους σκοπούς:
1. Να προμηθεύει υλικά, που καλύπτουν τις ανάγκες της αύξησης και ανάπτυξης των διαφόρων οργανικών δομών από το σπέρμα ως την ώριμη ή τέλεια κατάσταση.
2. Να προμηθεύει νέα υλικά στον πάντα φθίνοντα οργανισμό, κι όχι μόνον να επανορθώνει τις φθορές του, αλλά επίσης να επιδιορθώνει τις βλάβες του.
3. Να προμηθεύει υλικά για την εξέλιξη των λειτουργικών εκείνων αλλαγών (π.χ. απελευθέρωση ενέργειας όταν οξειδώνεται), οι οποίες συνιστούν τα ζωτικά φαινόμενα και χρησιμεύουν για την ανάπτυξη και συνέχιση της σωματικής μας δομής.
4. Να προμηθεύει υλικά για αναπαραγωγή, δηλαδή τα υλικά, που χρειάζονται στην εξέλιξη ενός νέου οργανισμού.
5. Να είναι ικανή να αποθηκευτεί εντός του σώματος χωρίς να παράγει οποιαδήποτε σημαντικά τοξικά αποτελέσματα.
Μια ουσία λοιπόν είναι τροφή σύμφωνα με την προσαρμογή της σ' αυτούς τους διάφορους σκοπούς. Η τροφή περιλαμβάνει όλες εκείνες τις ουσίες, τα στοιχεία των οποίων είναι μετατρέψιμα σε υλικά και σχηματίζουν τα συστατικά υλικά των ιστών. Δηλαδή τροφή είναι το υλικό που μπορεί να μετατραπεί σε κυτταρική ουσία.
Για να χρησιμεύει μ' ένα οποιοδήποτε τρόπο μια ουσία ως τροφή πρέπει να είναι κατάλληλη για αφομοίωση από τους ιστούς. Δηλαδή τα κύτταρα πρέπει να είναι ικανά να την παραλαμβάνουν από την κυκλοφορία του αίματος και να την ενσωματώνουν στον εαυτό τους, καθιστώντας την ένα ομαλό συστατικό της κυτταρικής ουσίας, και χρησιμοποιώντας την στις λειτουργίες της ζωής.
Κάθε ουσία που δεν μπορεί να οικειοποιηθεί έτσι από τα κύτταρα και να οργανωθεί σε ζωντανή δομή, δηλαδή κάθε ουσία που δεν μπορεί να υποστεί μεταβολισμό είναι δηλητήριο.
Παρόλο που μιλούμε συχνά για την «Μητέρα Γη», είναι αμφίβολο εάν καταλαβαίνουμε εντελώς πόσο ολοκληρωτικά και αδιάκοπα κάθε τι που είμαστε και κάθε τι που κάνουμε έρχεται και εξαρτάται από τη γη. «Χώμα της Γης» είμαστε και πρέπει να εξαρτηθούμε από τη γη, να βασιστούμε στη γη για αναπλήρωση και ανάπτυξη.
Αλλά δεν μπορούμε να πάμε κατευθείαν στο χώμα για τα στοιχεία της θρέψης μας. Όπως όλα τα ζώα κάτω από μας, πρέπει να εξαρτώμαστε από το φυτό για τις τροφικές μας προμήθειες. Τα ζώα στερούνται τη δύναμη να οικειοποιηθούν ορυκτά στοιχεία και να σχηματίσουν μ' αυτά τροφές. Αυτό μπορεί να γίνει μόνον από το φυτό. Όλες οι ζωικές τροφές έρχονται είτε άμεσα είτε έμμεσα από το φυτικό βασίλειο που είναι το μόνο που κατέχει την ικανότητα να λαμβάνει τα στοιχεία του αέρα, του νερού και του εδάφους και να συνθέτει μ' αυτά οργανικά υλικά, που μπορεί να χρησιμοποιήσει το ζώο. Στις οργανικές της διεργασίες η φύση κάνει χρήση αμετάβλητων μορφών υλικών. Το ένα ζώο μπορεί να γίνει τροφή για ένα άλλο ζώο μονάχα εφόσον χρησιμεύει ως ένα όχημα που θα μεταφέρει τα υλικά που του προμήθευσε προηγουμένως το φυτό. Η οργανωμένη εργασία φθάνει το μεσουράνημά της στο φυτό. Ό,τι λαμβάνει χώρα στο ζώο είναι σε μεγάλο βαθμό από τη φύση της μια εκ νέου διευθέτηση της εργασίας που έγινε προηγουμένως από το φυτό.
Είναι δυνατόν φυσικά να αναλύσουμε ένα μήλο και να εξακριβώσουμε τα χημικά του συστατικά. Αλλά όλοι οι χημικοί του κόσμου δεν μπορούν να κατασκευάσουν ένα μήλο, ούτε οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσε να το υποκαταστήσει. Πρέπει να υπάρξει μια φυτική διευθέτηση των στοιχείων αυτών, αλλοιώτικα είναι ολότελα ακατάλληλα για θρέψη. Μόνο το φυτό μπορεί να λάβει τα ακατέργαστα υλικά του εδάφους, του νερού και του αέρα και με την χρησιμοποίηση του ήλιου να συνθέσει κατάλληλες ουσίες για την θρέψη του ζώου.
Η ανικανότητα του ζωικού οργανισμού να αφομοιώσει ανόργανες ενώσεις και να τις μεταβάλλει σε κυτταρικές ουσίες καθιστά τις ενώσεις αυτές ακατάλληλες για θρεπτικούς σκοπούς. […]
Ο σίδηρος, το θείο, το ασβέστιο, ο φώσφορος, αν και είναι απαραίτητα στον ζωντανό οργανισμό, δεν μπορούν να υποστούν μεταβολισμό στην ελεύθερη ή ανόργανη κατάστασή τους, και αποδεικνύεται πως είναι δηλητήρια εάν ληφθούν στις μορφές αυτές.
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνον σε οργανικούς συνδυασμούς όπως είναι εκείνοι που προετοιμάζονται από το φυτό.
Η φύση είναι γεμάτη από μια μεγάλη ποικιλία υγιεινών, νοστιμότατων τροφών, τα συστατικά στοιχεία των οποίων είναι με ακρίβεια προσαρμοσμένα στις δομές και λειτουργίες του οργανισμού μας.
Με αυτό το αυτονόητο γεγονός μπροστά στα μάτια τους, η απόδειξη του οποίου απλώνεται τόσο πλατειά όσο οι σελίδες της φύσεως, οι άνθρωποι συνεχίζουν να προσπαθούν να βελτιώσουν το ανθρώπινο διαιτολόγιο με τον θρυμματισμό, την επεξεργασία και εκλέπτυνση των προϊόντων της φύσης.
Οι άνθρωποι που επεξεργάζονται τις τροφές κουράζουν συνεχώς το μυαλό τους και εργάζονται πυρετωδώς στα εργαστήρια τους σε μια προσπάθεια να φτιάξουν κάτι για το ανθρώπινο στομάχι που η φύση δεν έχει προβλέψει για τον άνθρωπο. Προσπαθούν να βελτιώσουν την υγεινότητα των τροφών μας, διαχωρίζοντας τις σε τεμάχια ή αλλάζοντάς τις κατά ένα τρόπο που δεν αναγνωρίζονται πια. Η θέση μας είναι απλή. Είναι αυτή εδώ: οτιδήποτε είναι ξένο σε έναν υγιή οργανισμό και δεν μπορεί να χωνευτεί και αφομοιωθεί από την ουσιώδη του δομή, οτιδήποτε δεν υφίσταται φυσιολογική ή ζωτική σύνθεση και δεν είναι ικανό να υποστεί κατεργασία από τις ομαλές μεταβολικές δραστηριότητες του σώματος, είναι εχθρικό σ' αυτόν και θα προξενήσει ή προξενεί αρρώστια.
Συμμορφούμενοι σ' αυτήν την αρχή, παρατηρείται πως μέσα σε καθένα από μας υπάρχει η φυσική ή ομαλή απαρέσκεια όλων των ουσιών που δεν είναι χρησιμοποιήσιμες από τον οργανισμό. Όταν οι ουσίες αυτές έρχονται σ' επαφή με τις αισθήσεις της γεύσης και της όσφρησης και με την φυσική, ομαλή όρεξη, ακόμη και τέτοια είδη που παρόλο που δεν είναι δηλητηριώδη, είναι εν τούτοις δυνατότερα και οξύτερα, από το γαστρικό χυμό, είναι δύσπεπτα και μη αφομοιώσιμα. Τίποτα δεν αποκαλύπτει περισσότερο την ικανότητα του ανθρώπου για ζωή στη γη όσο οι υψηλότερες λειτουργίες της γεύσης και της όσφρησης, χωρίς την προστασία των οποίων ενάντια στην εισαγωγή δύσπεπτων και δηλητηριωδών ουσιών μέσα στο στομάχι, θα βασίλευε σύγχυση, κακό, ανωμαλία.
Εάν θα μπορούσε κάτι να αποκαλύψει, μ' ένα φως καθαρό όσο του μεσημεριού, τη μεγάλη απομάκρυνση του πολιτισμένου ανθρώπου από τις καθαρές και απλές γεύσεις, και παράλληλα την διεφθαρμένη, αφύσικη, και ανθυγιεινή κατάσταση του πολιτισμένου ανθρώπου, είναι το γεγονός ότι οι πιο αηδιαστικές, σιχαμερές και φρικτές ουσίες καταπίνονται καθημερινά σε μεγάλες ποσότητες, ουσίες τόσο δυσάρεστες ώστε καμμιά τέχνη προετοιμασίας δεν μπορεί πλήρως να εμποδίσει την αποστροφή και αηδία με την οποία το φτωχό, κακοποιημένο ένστιχτο τις αντιμετωπίζει.
--------------------------------------------------------------
Απόσπασμα από το βιβλίο του Παναγιώτη Ε. Κουμεντάκη: "ΥΓΕΙΑ Ή ΑΡΡΩΣΤΙΑ; ΔΙΑΛΕΞΤΕ!"
Ανδρέας Καραβιώτης
