Για ένα νόσημα που στις περισσότερες των περιπτώσεων διαγιγνώσκεται όταν είναι ήδη αργά. Που προξενείται από χρόνια κατανάλωση φαγητού που δεν θα έπρεπε να λέγεται φαγητό. Που θεραπεύεται με ακτινοβολία την οποία μας λένε να αποφεύγουμε γιατί τον προξενεί. Ή με χημειοθεραπεία που κοστίζει πολύ και στην πλειοψηφία δεν έχει κανένα αποτέλεσμα.
Που προξενείται από όλα και όλους που μας τρώνε την ψυχή λίγο λίγο καθημερινά, αλλά δεν κάνει κάτι κανένας γι' αυτό. Συνεχίζουμε όλοι μας σαν αυτιστικοι την ίδια ρουτίνα και τις ίδιες συμπεριφορές και νοιώθουμε ήσυχοι όσο δηλώνουμε πως είμαστε κατά του καρκίνου κι όσο δεν έχει χτυπήσει ακόμα τη δική μας πόρτα.
Αφήνουμε τους καρκινοπαθείς να περπατουν το τελευταίο τους μίλι, όπως θα το περπατουσε ο καταδικασμένος σε ηλεκτρική καρέκλα, αλλά ακόμα χειρότερα γιατί τουλάχιστον ο κατάδικος γνωρίζει την ημερομηνία και την ώρα που θα εκτελεστεί, ενώ ο καρκινοπαθής βλέπει καθημερινά το σώμα του να λιώνει χωρίς να γνωρίζει πότε θα τελειώσει το μαρτύριο.
Το περιβαλλον του επίσης καταδικασμένο να μένει θεατής σε αυτό το αποτρόπαιο θέαμα: να βλέπεις τον ανθρωπο σου να βασανίζεται και να μην μπορείς να τον απαλλαξεις. Είναι ποινικά κολασιμη η αφαίρεση της ζωής του συνανθρώπου σου. Είναι ποινικα κολασιμο το να βασανίζεις αλλά δεν είναι ποινικα κολασιμο το ν' αδιαφορείς για τον βασανισμό κάποιου. Ανθρώπου ή ζώου. Μια κοινωνία που αποτελείται από αυτιστικους που κάνουν πραξεις χωρίς να ενδιαφέρονται για το αποτέλεσμα, αποκομμένοι από την έννοια της λογικής και της ενσυναίσθησης.
Να σου τρυπάνε τα χέρια λες και τρυπάνε πλαστελινη. Να στα τρυπάνε μέχρι να δοκιμάσουν ΟΛΕΣ τις φλέβες για να βάλουν φλεβοκαθετηρα. Δεξί χέρι. Αριστερό χέρι. Δεξί αντιβραχιο. Αριστερό αντιβραχιο. Δεξί και αριστερό ταυτόχρονα, να γνωρίζεις πως μετράς τις τελευταίες σου ώρες στον επανω κόσμο και να μην ξέρεις αν πονας περισσοτερο γι' αυτό ή για την ηλιθιότητα που μαζευτηκε όλη επανω σου.
Περάστε όλοι να δοκιμάσετε, όποιος τα καταφέρει να βρει φλέβα θα χαίρει κοινής αναγνώρισης. Δεν έχει καμία σημασία αν αυτό που θα τρέξει μέσα στις φλέβες σου δεν θα βοηθήσει καθόλου ή θα σε βλάψει περαιτέρω. Δεν έχει σημασία αν δεν έχεις φλέβες, δεν έχει σημασία αν ουρλιάζεις, αν ζητάς να σου κάνουν μια ένεση να φύγεις, μιλάς αλλά δεν σε ακούει κανείς! Ούτε το ίδιο σου το παιδι που του έδωσες κομμάτι από το είναι σου για να το μεγαλώσεις.
Παγκόσμια μέρα υποκρισίας λοιπόν...
Ας ελπίσουμε ότι κάποια μέρα θα υπάρξει παγκοσμια μέρα ειλικρίνειας. Αλλά αυτό προϋποθέτει την πάταξη του εγωισμού. Κι αυτός είναι ο μοναδικός που στερεώνει την κούφια ύπαρξή μας...
Happy International Cancer Day to everyone λοιπόν!
Maria Fiotaki
