Οι υγιεινιστές γιατροί τονίζουν ότι ένα καλό, πλήρες διαιτολόγιο θα πρέπει να περιέχει κυρίως φρούτα, λαχανικά, ξηρούς και αποξηραμένους καρπούς, πλήρη δημητριακά κ.λ.π. [...]
Βέβαια σκοπός του βιβλίου αυτού δεν είναι να πείσει τον οποιοδήποτε να γίνει φυτοφάγος. Αν δίνεται έμφαση στην φυτοφαγική δίαιτα, είναι μόνο και μόνο, επειδή για πολλά χρόνια τώρα θεωρείτο ως ατελής και μη καλύπτουσα τις ανάγκες του οργανισμού, για ανάπτυξη και συντήρηση. Ο βασικός στόχος λοιπόν είναι να περιοριστεί η ανθυγιεινή και δαπανηρή από οικονομική άποψη διατροφή με πολλά ζωικά λευκώματα, και να αυξηθεί η κατανάλωση φυτικών λευκωμάτων, για περισσότερη οικονομία αλλά κυρίως για καλύτερη υγεία και μακροζωία.
Γιατί όμως υπάρχει τόση έμφαση, τόσος θόρυβος και προπαγάνδα για τις μεγάλες ανάγκες του οργανισμού σε ζωϊκά κυρίως λευκώματα και συστήνονται ακόμη και για βρέφη μετά τον 6ο μήνα, σύμφωνα με τις ιατρικές διακηρύξεις;
Την απάντηση δίνει ο διάσημος από τα βιβλία του Αμερικανός γιατρός Νταβίντ Ρούμπιν: «Επειδή υπάρχουν μεγάλα κέρδη στο λεύκωμα», οι περισσότεροι Δυτικοί, τόσο οι Αμερικάνοι όσο και οι Δυτικοευρωπαίοι και τώρα οι Έλληνες τρώνε μεγάλες ποσότητες τροφών πλούσιων σε λεύκωμα - τυρί, κρέας, αυγά, γάλα, επειδή «συνεχώς παρακινούνται και απειλούνται και βομβαρδίζονται να το κάνουν αυτό από τις μεγάλες επιχειρήσεις κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων, κι’ από τους κακώς πληροφορημένους ειδικούς».
Οι περισσότερες έρευνες για την αξία και την ανωτερότητα των ζωικών τροφών που έχουν γίνει, από διάφορες ερευνητικές ομάδες, εργαστήρια πανεπιστημίων κλπ. χρηματοδοτήθηκαν από τις επιχειρήσεις αυτές τις ίδιες, τα συμφέροντα των οποίων προάγονται με τα προκατασκευασμένα πορίσματα των ερευνών».
Ένας άλλος πιθανός λόγος που συνδέουν πολλοί άνθρωποι τα ζωϊκά λευκώματα με την υγεία είναι η επιθυμία να δικαιολογήσουν το τρόπο διατροφής που έχουν υιοθετήσει. Οποιοδήποτε διαιτολόγιο κι αν καταναλίσκει ένα άτομο, είναι ενδεχόμενο να επινοήσει μια ολόκληρη σειρά εκλογικεύσεων για να το «δικαιώσουν».
Πολλοί φυτοφάγοι ωστόσο πιστεύουν ότι το διαιτολόγιό τους, τους προστατεύει ώστε να μπορούν να τρώνε πάρα πολύ φυτικό λεύκωμα. Αυτό είναι μια πλάνη, που μπορεί να πληρωθεί ακριβά. Οι άνθρωποι αυτοί τρώνε ένα σωρό ξηρούς καρπούς και μάλιστα συχνά ανάμεσα στα κύρια γεύματα ή τρώνε μεγάλες ποσότητες τυριού και άλλων γαλακτοκομικών. Αυτό είναι σοβαρό λάθος. Ακόμη και οι φυτοφάγοι που δεν τρώνε τροφές πλούσιες σε ζωικό λεύκωμα, πρέπει να τρώνε με μέτρο τα φυτικά λευκώματά τους. Όχι λοιπόν μεγάλη ποσότητα ξηρών καρπών, οσπρίων, ή ελιές πολλές, μαζί με άλλες συμπυκνωμένες τροφές και με αβοκάντο. Γιατί έτσι λαμβάνουν υπερβολική δόση λευκώματος και λίπους που έχει άσχημες επιπτώσεις στην υγεία τους, έστω κι αν είναι φυτικό. Λογική και μέτρο λοιπόν, στη χρήση των λευκωμάτων όσο και όλων των άλλων τροφικών ουσιών.
Επειδή πολύ συχνά μας ρωτούν αν έχουν γίνει μελέτες που να αποδεικνύουν αν ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για φυτοφαγική δίαιτα ή για ζωική, παραθέτουμε ορισμένα στοιχεία που προκύπτουν από έρευνες που πραγματοποίησαν, βιολόγοι, ανθρωπολόγοι, φυσιοδίφες και καταλήγουν:
Οι δομικοί συσχετισμοί και οι «προσαρμογές» του ανθρώπου είναι εκείνες του καρποφρουτοφυτοφάγου. Ο άνθρωπος μοιάζει πάρα πολύ με τους ανθρωποειδείς πιθήκους. Δεν μοιάζει σίγουρα με τα σαρκοφάγο, ούτε με τα παμφάγα τόσο πολύ, όσο μοιάζει με τα φρουτοφυτοφάγα. Τα δόντια του, τα νύχια του, το πεπτικό του σύστημα, οι πεπτικές του εκκρίσεις, η έλλειψη του ανατομικού εφοδιασμού για ζωή σαρκοφαγική ή μισοσαρκοφαγική, όλα συνεργούν να τον τοποθετήσουν στη τάξη των φρουτοφυτογάγων. Άλλωστε και οι παραδόσεις του τον τοποθετούν στην τάξη αυτή· συνηγορούν η ανατομική του δομή και τα φυσιολογικά του χαρακτηριστικά.
Πολλές φορές οι γονείς αναρωτιούνται αν η κατάργηση ή ακόμα και η ελάττωση των ζωικών λευκωμάτων και κυρίως του κρέατος θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά τις πνευματικές λειτουργίες των παιδιών τους. Θα απαντήσουμε έμμεσα δίνοντας ένα μικρό κατάλογο - κάθε άλλο παρά πλήρη - με τα ονόματα ορισμένων από τους πιό μεγαλοφυείς ανθρώπους του κόσμου, πνευματικούς γίγαντες και αναμορφωτές, που υπήρξαν φυτοφάγοι: (δεν έτρωγαν σάρκες).
Απολλώνιος, Αριστοτέλης, Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, Αννα Μπεζάντ, Βούδας, Ρόμπερτ Μπραουνίγκ, Λόρδος Μπάϋρον, Σατωβριάνδος, Ιωάννης Χρυσόστομος, Δανιήλ, Διογένης, Δαρβίνος, Θωμάς Έντισον, Εμπεδοκλής, Μαχάτμα Γκάντι, Γκαίτε, Γαριβάλδης, Μαξίμ Γκόρκυ, Ηρόδοτος, Ιπποκράτης, Ησίοδος, Άλντους Χάξλευ, Βίκτωρ Ουγκώ, Ησαίας, Στρατηγός Μοντγκόμερυ, Μαρκόνι (εφευρέτης του τηλέγραφου), Σερ Τόμας Μουρ, Μονταίνιος, Έμερσον, Θόρω, Μαίτερλιγκ, Σερ Ισαάκ Νεύτων, Νίτσε, Οβίδιος, Οριγένης, Πλούταρχος, Πλάτων, Πλίνιος, Ποπ, Πορφύριος, Πλωτίνος, Παγκανίνι, Πυθαγόρας, Τζων Ράοκιν, Ρουσσώ, Σενέκας, Σωκράτης, Σοπενάουερ, Σέλλεϋ,Χέρμπερτ Σπένσερ, Μπερναρ Σω, Σπινόζα,Ταγκόρ, Θεόφραοτος, Λέων Τολστόι, Θακεραίη,Βαλταίρος, Βάγκνερ, Γουΐννερ (της Κυβερνητικής), 'Αλμπερτ Σβάιτσερ, ο διάοημος βιολιστής Μενουχίν, Πλάτων Δρακούλης, κλπ. κλπ.
Σ' ένα επιστημονικό βιβλίο γύρω από την επεξεργασία τροφίμων, που έχει εκδοθεί από το ονομαστό Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασσαχουσέτης, υπάρχουν μελέτες για όλα τα θρεπτικά στοιχεία περιλαμβανομένου και του λευκώματος.
Έχει λοιπόν αποδειχθεί επιστημονικά ότι το μαγείρευμα του λευκώματος σε μεγάλη θερμότητα, ελαττώνει την χρησιμοποίησή του από το σώμα κατά 50%. Αυτό είναι πολύ σημαντικό σημείο όταν ο μέσος Έλληνας π.χ. λαμβάνει μια τροφή που περιέχει 50 γραμ. λεύκωμα, είναι ικανός να χρησιμοποιήσει μόνο τα 25 γραμμάρια, εφόσον η τροφή μαγειρεύεται με το συνήθως συμβατικό τρόπο. Ενώ όταν λαμβάνει κανείς λεύκωμα από τροφές ωμές, όπως ποικιλία λαχανικών ωμών, ξηρών καρπών και σπόρων άψητων, κ ι' ανάλατων, μπορεί να χρησιμοποιήσει ο οργανισμός όλο το λεύκωμα που περιέχεται σ' αυτά, χωρίς καμμιά απώλεια. Η θερμοκρασία με την οποία μαγειρεύονται τα λευκώματα επιφέρει μετουσίωση των πρωτεϊνών με αποτέλεσμα να ελαττώνεται ή να υφίσταται ολική απώλεια η βιολογική τους δραστικότητα.
Τελειώνοντας, θα χρειαστεί να τονίσουμε ότι δεν είναι μόνον λόγοι υγείας που υπαγορεύουν την δραστική μείωση των ζωικών λευκωμάτων. Είναι παράλληλα λόγοι οικονομίας. Και τούτο ξεκινά από το γεγονός, ότι ξοδεύουμε κάθε χρόνο, το αστρονομικό ποσόν του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων (150 δισεκατομ. δραχμές πολύτιμου συναλλάγματος), για εισαγωγές ζωικών τροφίμων από το εξωτερικό. Επί πλέον, χρησιμοποιούνται σημαντικές εκτάσεις πολύτιμης γης για την παραγωγή ζωοτροφών, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εποικοδομητικότερα για την παραγωγή αφθονώτατης φυτικής τροφής (οσπρίων, σόγιας, ξηρών καρπών, δημητριακών κλπ.). Με την φυτική αυτή τροφή θα τρέφονταν και μάλιστα υγιεινότερα, πολλοί περισσότεροι άνθρωποι, από όσους τρέφονται τώρα, με αμφίβολης ποιότητας και θρεπτικότητας ζωικά λευκώματα, προερχόμενα από τα ζώα, που καταναλίσκουν τις παραγόμενες στα εδάφη αυτά ζωοτροφές.
Αλλά για τα θέματα αυτά θα μιλήσουμε αναλυτικά και με πλήρη στοιχεία σ’ έναν επόμενο τόμο της σειράς αυτής.
--------------------------------------------------------------
Απόσπασμα από το βιβλίο του Παναγιώτη Ε. Κουμεντάκη: "ΥΓΕΙΑ Ή ΑΡΡΩΣΤΙΑ; ΔΙΑΛΕΞΤΕ!" - 1990
Ανδρέας Καραβιώτης
