Το τέρας της ενοχής καραδοκεί έξω από αυτό το κελί, είναι αδηφάγο και τρέφεται με την ενέργεια σου, τη ζωή σου.
Θα μπορούσα να το παρομοιάσω με τη Λερναία Ύδρα.
Κόβεις ένα κεφάλι πετάγονται αμέσως τρία.
Προσπαθείς να πετάξεις μια ενοχή και παρουσιάζονται τρεις στο προσκήνιο.
Η μία ενοχή δημιουργεί την άλλη και πάει λέγοντας.
Γίνεσαι ενοχικός και κουβαλάς στην καρδιά σου τεράστια βουνά ενοχών και στο τέλος καταλήγεις να έχεις ενοχές απλά και μόνο γιατί έχεις ενοχές...
Και αυτό συνεχίζεται. Δεν έχει τέλος...
Ζωή χωρίς ενοχές σημαίνει ζωή χωρίς πόλεμο.
Χωρίς εσωτερική σύγκρουση.
Σημαίνει ζωή γεμάτη ελευθερία. Πως μπορεί κάποιος να νιώθει ελεύθερος όταν πολεμά διαρκώς και μάλιστα τον ίδιο του τον εαυτό;
Ζωή χωρίς ενοχές σημαίνει "καίω" το παρελθόν μου στην εσωτερική μου φωτιά, το μεταμορφώνω και γίνομαι ένας ολόκληρος άνθρωπος.
Σταματώ να είμαι διχασμένος και μπλεγμένος ανάμεσα στα φίδια των ενοχών.
Σταματώ να άγομαι και να φέρομαι χωρίς συνείδηση νομίζοντας ότι ζω.
Εγκαταλείπω τον πόλεμο και ακολουθώ το ρυθμό της ζωής.
Ξεριζώνω μέσα από τα αυτιά μου τις αιρετικές, τις συριστικές φωνές, τις γεμάτες φόβο, καταπίεση, αναστολές, αμφιβολίες και ακούω μόνο τη μελωδία της ζωής.
Ζω την ζωή μου και την απολαμβάνω σαν ελεύθερος άνθρωπος
despoina palamari
