Η πιο διαδεδομένη πλάνη που επικρατεί στην τρέχουσα φάση της ανθρώπινης ιστορίας και σχετίζεται με την καθαυτή ανθρώπινη ιστορία είναι ότι η τεχνολογική μας «πρόοδος» συνεπάγεται ένα απροσδιόριστο… ανώτερο επίπεδο. Είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, θεωρούμε ότι βρισκόμαστε στο ανώτερο επίπεδο που έχει φτάσει ποτέ ο άνθρωπος στο πέρασμα της μακραίωνης ιστορίας του, και αυτή η ανυπόστατη θεώρηση βασίζεται στην τεχνολογική μας «πρόοδο».
Μπορεί σήμερα να πραγματοποιούμε εγχειρήσεις με λέιζερ αλλά η ποιότητα της διατροφής μας έχει ξεπέσει σε ανυποψίαστα για άλλες εποχές επίπεδα. Ένας από τους πιο διαδεδομένους όρους σχετικά με τη διατροφή μας είναι ο όρος «junk food» (σκουπιδοφαγητό). Τι σημαίνει αυτό; Ότι η τεχνολογική μας «πρόοδος» μάς έχει επιτρέψει να παράγουμε σκουπίδια για φαγητό! Αυτό το «επίτευγμα» ήταν πριν από 100 χρόνια και για ολόκληρη την προηγούμενη ιστορία της ανθρωπότητας ανέφικτο!
Όσες παρεκτροπές και αν μαρτυρούνται στο μακρύ πέρασμα της ανθρώπινης ιστορίας σχετικά με τις διατροφικές μας συνήθειες, τόσο χαμηλά δεν έχουμε ξεπέσει ποτέ πριν!
Πόσο «προχωρημένοι» είμαστε λοιπόν πραγματικά; Και μήπως αξίζει να ανατρέξουμε στις γνώσεις και την εμπειρία των περασμένων, λιγότερο «προχωρημένων», γενεών από εμάς;
Χωρίς να εξιδανικεύουμε το παρελθόν και χωρίς να απαξιώνουμε τη σημερινή γνήσια πρόοδο, είναι γεγονός πως ανεξάρτητα από τις πλανερές μας πεποιθήσεις, πάντοτε υπήρχαν άνθρωποι είτε μεμονωμένα είτε πιο συλλογικά (ως κινήματα και ρεύματα), που ανακάλυπταν τις ίδιες λησμονημένες αλήθειες που όλοι φέρουμε βαθιά μέσα μας. Και έτσι η αληθινή γνώση του παρελθόντος είναι ίδια με τη σημερινή, ανεξάρτητα από τις τεχνολογικές μορφές που μπορεί να πάρει.
Για παράδειγμα, οι γνήσιες μέθοδοι ουσιαστικής θεραπείας είναι ίδιες και απαράλλαχτες γιατί βασίζονται στους ίδιους θεμελιώδεις και αναλλοίωτους νόμους που δεν εξαρτώνται καθόλου από την τεχνολογική μας πρόοδο, φανταστική και μη. Δεν δημιουργούμε εμείς τους νόμους, ούτε μπορούμε να τους ελέγξουμε κατ’ επιλογή (μέσω της υποτιθέμενης τεχνολογικής μας «προόδου»), εμείς μπορούμε απλώς να τους επ-ανακαλύπτουμε και να τους υπηρετούμε, αν θέλουμε να είμαστε υγιείς.
Ας κάνουμε λοιπόν μία σύντομη ιστορική αναδρομή στα τελευταία 200 περίπου χρόνια της ανθρώπινης ιστορίας για να δούμε πώς επ-ανακαλύφθηκε ένα σύνολο λησμονημένων αληθειών σχετικών με τον ορθό τρόπο ζωής μας αλλά και με την αποκατάσταση της χαμένης υγείας μας.
Αν θέλαμε να συνοψίσουμε την ουσία αυτού του ρεύματος θα λέγαμε ότι συνίσταται στο εξής: ένας τρόπος ζωής σε συμφωνία με τους νόμους της φύσης (και κατ’ επέκταση του Θεού, ως Δημιουργού της φύσης). Το αντικείμενο λοιπόν αυτής της έρευνας είναι οι νόμοι που διέπουν τη διατήρηση και την αποκατάσταση της υγείας μας και σχετίζονται με όλες τις πλευρές της, για παράδειγμα, με τη διατροφή μας, την άσκηση, την ανάπαυσή μας, κτλ.
Στο πέρασμα των τελευταίων 200 χρόνων διάφοροι πρωτοπόροι ασχολήθηκαν με ορισμένους ή και όλους αυτούς τους νόμους, θεμελιώνοντας έτσι διάφορες πλευρές του συνολικού ρεύματος, το οποίο θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «Φυσική Υγιεινή»(καθώς αυτή η ονομασία δεν εστιάζει μόνο στη θεραπεία της ασθένειας αλλά και στην πρόληψή της μέσα από έναν φυσικό και υγιεινό τρόπο ζωής), αν και κατά καιρούς πήρε και παίρνει διάφορες ονομασίες, όπως «Υγειοθεραπεία», «Φυσική Θεραπεία», «Φυσική Θεραπευτική», «Φυσικοπαθητική», κ.ά.
Η βαθύτερη προέλευση όμως αυτού του κινήματος θα μπορούσε να αναζητηθεί στην πανάρχαια και ευρύτερη ανθρώπινη εμπειρία που σχετίζεται με την αναζήτηση των νόμων που διέπουν την υγεία μας (σε όλα τα επίπεδά της). Για παράδειγμα, ο Ιπποκράτης (460-377 π.Χ), ο θεωρούμενος ως «πατέρας» της σύγχρονης ιατρικής, είχε διατυπώσει ορισμένες από τις θεμελιώδεις αρχές της Φυσικής Υγιεινής, με κυριότερη εκείνη που ορίζει τη φύση ως τον ουσιαστικό ιατρό κάθε νόσου:
«Η φύση είναι ο ιατρός των νόσων»
(«Νούσων φύσιες ἰητροί»).
(Ιπποκράτης, Περί Επιδημιών, ΣΤ, ε, 1).. .
[…]
-----------------------------------------------------------
Απόσπασμα από το βιβλίο του Ευστράτιου Παπαπαναγιώτου: "Η Άγνωστη Ιστορία της Φυσικής Υγιεινής"... - Εκδόσεις Μεταμόρφωση -
Ανδρέας Καραβιώτης
