Η "πενικιλίνη" των λεμονιών Αργολίδας (από πλανόδιο, στη Θεσσαλονίκη). Ο συνωστισμός, η υγρασία και η ύπαρξη μολύσματος έχουν τη βασική ευθύνη
Η πενικιλίνη, είναι το πρώτο αντιβιοτικό που ανακαλύφθηκε. Λαμβάνεται από καλλιέργειες ειδών μυκήτων του γένους πενικίλιον.. Πρώτος ο Άγγλος ερευνητής Αλεξάντερ Φλέμινγκ, (ο σύζυγος της Αμαλίας), το 1928 παρατήρησε τυχαία ότι η πράσινη μούχλα παρήγαγε μια ουσία που ανέστελλε τη δραστηριότητα μερικών βακτηρίων και την ονόμασε πενικιλίνη. Το 1943 η πενικιλίνη παρασκευάσθηκε βιομηχανικά. Διάφορα είδη πενικιλίνης σχηματίζονται ως αποτέλεσμα δραστηριότητας διαφόρων ειδών μυκήτων μούχλας (Penicillium notatum, Penicillium dirysogenum).
Η πενικιλίνη είναι ένα από τα ισχυρότερα σύγχρονα θεραπευτικά μέσα. Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της πνευμονίας, σηπτικών ή πυωδών ασθενειών, διαφόρων μορφών κυνάγχης, διφθερίτιδας. ερυσιπέλατος, οστρακιάς, βλεννόρροιας, σύφιλης κ.α. Ανθεκτικά στην πενικιλίνη είναι τα βακτήρια του τύφου, των παρατύφων, της δυσεντερίας, της φυματίωσης, τα αίτια της πανώλους, της τουλαραιμίας, οι ρικέτσιες και ορισμένοι ακόμη μικροοργανισμοί.
Από Byron Katsoyannos
