Είδος ρίζας με πικάντικη γεύση. Το φυτό ζεί και αναπτύσσεται σε εύκρατα κλίματα. Υπάρχουν 2 ειδών εκείνες που είναι μακριές υπόλευκου χρώματος και εκείνες με μώβ-κόκκινες αποχρώσεις που είναι στρογγυλές με διάμετρο απο 5-20 εκατοστά.
Οι ρέβες είναι πλούσιες σε βιταμίνη C, Κ, Α ενώ περιέχουν ασβέστιο.
Ιστορία
Απο τους αρχαίους χρόνους η ρέβα χρησιμοποιείτο όπως η σημερινή πατάτα, σαν συνοδευτικό σε όλα τα εδεσματα, μαζί με τα φασόλια.
Μαγειρική
Τρώγεται συνήθως ωμή ή τριμμένη σε σαλάτες. Σε μερικές περιοχές των νοτίιων πολιτειών των ΗΠΑ τρώγονται και τα τρυφερά φύλλα της ρέβας που στη γεύση μοιάζουν με εκείνα της μουστάρδας (πικάντικα).
Στη Τουρκία, στη περιοχή των Αδάνων, η ρέβα μπαίνει σε ένα ποτό απο χυμό καρότου και μπαχαρικών που σερβίρεται κρύο. Στη Μέση Ανατολή φτιάχνουν πίκλες απο ρέβες. Στην Ευρώπη ήταν το κύριο σαλατικό για το χειμώνα. Στην Ιαπωνία τηγανίζουν τις ρέβες και τις περιχύνουν με σάλτσα σόγιας. Στη Μεγάλη Βρετανία οι ρέβες πολτοποιούνται και γίνονται πουρές που συνοδεύει διάφορα κρεατικά.
Λέγεται και γογγύλι
