Εάν δηλαδή «κατακρημνίσουμε» αφελώς ή εντέχνως το ανοσοποιητικό του ακόμη περισσότερο χρησιμοποιώντας αντιπυρετικό, «ως είθισται», κι ενώ ο πυρετός, αυτός ο «ενοχλητικός φίλος» προσπαθεί να ανακόψει την δυσμενή ενδεχομένως πορεία της νόσου……..
Τότε, δίδεται η ευκαιρία σε δευτερογενή μικροβιακή λοίμωξη; ώστε να επέμβει πχ, το «μυκόπλασμα» που αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα ενδέχεται να δημιουργήσει σοβαρά έως και θανατηφόρο κατάληξη του ασθενούς σύμφωνα με τον «Στρατιωτικό γιατρό πρώην επιμελητή καρδιολογικής κλινικής 251 Γ.Ν. αεροπορίας Γιώργο Καρυστινό» και σε συνδυασμό με άλλες πιθανόν «ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις» λέω εγώ, μετά από εισαγωγή του ασθενούς στο νοσοκομείο; να «φύγει» ΜΕ ή ΑΠΟ;
Αποκαλύπτω ξανά: Εφημερίδα Εμπρός, 17 Οκτωβρίου 1918.
Μόλις ενημερώθηκε η κοινή γνώμη για την ανακάλυψη του Βιεννέζου καθηγητή Σάιλερ ότι:
«Αιτία της γρiπης είναι ο «στρεπτόκοκκος», όστις καταστρέφεται ασφαλώς, με ενέσεις διαλύσεως άχνης υδραργύρου (σουμπλιμέ)».
Ο υπουργός διέταξε:
«Όπως συνέλθει το ταχύτερον το Ιατρο-συνέδριον και καθορίσει τον τρόπον της χρήσεως του υποδεικνυομένου φαρμάκου».
Όμως ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του Ιατρο-συνεδρίου Μενέλαος Σακκόραφος είναι συγκρατημένος και δηλώνει:
«Οφείλω να υπομνήσω ότι ο υδράργυρος, διότι περί υδραργύρου πρόκειται, είναι φάρμακον, το οποίον απαιτεί φυσιολογικήν λειτουργίαν των νεφρών και του ήπατος.
Δυστυχώς, η «εφετινή γρίπη 1918» έχει επιπλοκάς κυρίως επί των νεφρών και επομένως η χρήσις του υδραργύρου απαιτεί μεγίστην προσοχήν καθόσον μάλλον βλάβην δύναται να επιφέρη»
Σχετικά με το aντiπυρetiko:
Μία έρευνα που δημοσιεύτηκε στο “Clinical Infectious Diseases το 2009” έδειξε ότι η aσπiρiνn επιδείνωνε τα συμπτώματα της λεγόμενης Ισπανικής Γρίπης γιατί οι γιατροί χορηγούσαν πολύ υψηλές δόσεις του φαρμάκου.
Την εποχή εκείνη, οι γιατροί χορηγούσαν 8-31 γραμμάρια aσπiρiνnς καθημερινά, χωρίς να γνωρίζουν ότι οι δόσεις αυτές μπορεί να προκαλέσουν υπεραερισμό και πνευμονικό οίδημα σε ορισμένα άτομα.
Οι επιστήμονες της ίδιας έρευνας υποστήριξαν ότι η προσέγγιση αυτή ενοχοποιείται για ένα μεγάλο αριθμό θανάτων σε εκείνη την «πανδημία».
Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι κατά τη διάρκεια της διαβόητης «πανδημίας γρίπης που έπληξε την υφήλιο το 1918», οι περισσότεροι άνθρωποι πέθαναν από τις επικείμενες «βακτηριακές λοιμώξεις».
Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ένα ευπροσάρμοστο δίκτυο οργάνων που μαθαίνει τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να αναγνωρίζει και να ανταποκρίνεται στις εκάστοτε απειλές.
Πηγή: Scientific American, Επιμέλεια: Μιχαέλα Αναστασοπούλου.
Αποσπάσματα από άρθρο της εφημερίδος «Καθημερινή» 09.02.2014
Πως ο πυρετός καταπολεμά την λοίμωξη.
«Ο πυρετός δεν είναι εχθρός» λέει στους ανήσυχους γονείς η Δρ Μαρία Θεοδωρίδου, καθηγήτρια παιδιατρικής και λοιμωξιολόγος στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών – «το παιδί δεν πρόκειται να πάθει τίποτα από τον πυρετό».
Κάθε φορά που νιώθουμε τη θερμοκρασία του σώματός μας να ανεβαίνει, η πρώτη μας κίνηση είναι να βάλουμε θερμόμετρο και συνήθως ή αμέσως επόμενη είναι να πάρουμε αντιπυρετικό.
Μια νέα έρευνα όμως που δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα κατατείνει στο ότι η καταστολή του πυρετού, μπορεί να έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις τόσο γι’ αυτόν που νοσεί, όσο και για τους γύρω του.
Ο πυρετός είναι το αντι-μικροβιακό όπλο του οργανισμού.
Εδώ και χρόνια οι επιστήμονες έχουν παρατηρήσει ότι σε υψηλές θερμοκρασίες, τα βακτήρια και οι ιοί δυσκολεύονται να πολλαπλασιαστούν, ενώ, την ίδια στιγμή, το ανοσοποιητικό σύστημα είναι περισσότερο αποτελεσματικό στη μάχη κατά του «εισβολέα».
Παλαιότερες έρευνες έχουν αποδείξει ότι, για παράδειγμα, στη ελονοσία, την ανεμοβλογιά, ακόμα και στο κοινό κρυολόγημα, η λήψη αντιπυρετικών αυξάνει την διάρκεια της ασθένειας.
Επίσης, η χορήγηση αντιπυρετικών μειώνει την έκκριση των πυρετογόνων ουσιών του ανοσοποιητικού συστήματος που ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού.
«Παρότι ένα μεγάλο ποσοστό των γιατρών γνωρίζει ότι ο πυρετός είναι μια φυσιολογική και χρήσιμη αντίδραση του οργανισμού σε μια λοίμωξη, συνεχίζουν να συνιστούν τη λήψη αντιπυρετικών» λέει στην «Κ» ο Δρ Πολ Αντριους, ένας από τους βασικούς ερευνητές-συντάκτες της νέας επιστημονικής έρευνας.
«Αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι οι γιατροί δεν γνωρίζουν τις ευεργετικές ιδιότητες του πυρετού, πολλοί από αυτούς όμως ίσως δεν ξέρουν ότι τα αντιπυρετικά μπορούν να κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό», προσθέτει ο Δρ Αντριους, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο ΜακΜάστερ του Καναδά και διευθυντής του εργαστηρίου Εξελικτικής Οικολογίας της Υγείας.
Συγκεκριμένα, οι Καναδοί επιστήμονες μελέτησαν τις επιπτώσεις της χρήσης αντιπυρετικών στην αντιμετώπιση της «εποχικής γρίπης», η οποία τις τελευταίες εβδομάδες, το 2014, βρίσκεται σε έξαρση στη χώρα μας.
«Υπολογίζοντας την αύξηση της συγκέντρωσης του ιού στις βλέννες του σώματος κατά τη λήψη αντιπυρετικών φαρμάκων, εκτιμήσαμε ότι η διασπορά του ιού αυξάνεται κατά 5%» λέει ο Δρ Αντριους, που μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της καναδικής ερευνητικής ομάδας χρησιμοποίησαν μαθηματικά μοντέλα για να υπολογίσουν ότι μόνο στη Βόρεια Αμερική η χρήση αντιπυρετικών κοστίζει τη ζωή σε 1.000 επιπλέον άτομα κάθε χρόνο.
Αυτό συμβαίνει διότι η λήψη αντιπυρετικών βοηθάει τον ιό να μεταδοθεί πιο εύκολα, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο αριθμός των επεισοδίων γρίπης και ως εκ τούτου παρουσιάζονται περισσότερες επιπλοκές και επέρχονται περισσότεροι θάνατοι.
Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι στα παραπάνω ευρήματα, τα οποία δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό “Proceedings of the Royal Society”, δεν έχουν συνυπολογιστεί κάποιοι σημαντικοί παράγοντες που θα μπορούσαν να αυξήσουν μέχρι και στο διπλάσιο το παραπάνω ποσοστό διασποράς του ιού. “Research articles, Population-level effects of suppressing fever, David J. D. Earn, Paul W. Andrews and Benjamin M. Bolker. Published:07 March 2014”
«Ο σημαντικότερος λόγος που παίρνουμε τα αντιπυρετικά φάρμακα είναι για να πάμε στη δουλειά ή στο σχολείο» συμπληρώνει ο Δρ Αντριους, εξηγώντας ότι επειδή οι ασθενείς αισθάνονται καλύτερα, τείνουν να βγαίνουν συχνότερα από το σπίτι και να έρχονται σε επαφή με περισσότερα υγιή άτομα.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας αφορά τη διάρκεια της ασθένειας, η οποία αυξάνεται όταν λαμβάνουμε αντιπυρετικά φάρμακα, με αποτέλεσμα η πιθανότητα μετάδοσης του ιού να είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Παρόλα αυτά, ένα μέρος της επιστημονικής κοινότητας πιστεύει ότι «δεν υπάρχουν ακόμα επαρκή δεδομένα για να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι η ζημιά που προκαλείται από τη λήψη αντιπυρετικών είναι μεγαλύτερη από το όφελος», λέει χαρακτηριστικά ο Δρ Γεώργιος Δάικος, καθηγητής παθολογίας λοιμώξεων στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Άλλοι γιατροί είναι πεπεισμένοι ότι «ο πυρετός, κυρίως για τα παιδιά, είναι ωφέλιμος» λέει η κ. Θεοδωρίδου, που με κάθε ευκαιρία εξηγεί στους γονείς ότι «ο πυρετός είναι σαν τον φούρνο, που ανάβοντάς τον καίγονται οι ιοί ή άλλα μικρόβια που κυκλοφορούν στο αίμα του παιδιού».
Συμπέρασμα με ερωτηματικό.
Τότε γιατί στην τηλεόραση καθημερινά διαφημίζουν τα αντιπυρετικά;
Τότε γιατί δεν γίνεται κάποια έρευνα ώστε να «αποδειχθεί ή όχι» πως ασθενείς που ενώ νόσησαν αρχικά με ελαφρά συμπτώματα του «κοινού κρυολογήματος ή αν θέλετε της ίωσης» χειροτέρεψαν με την λήψη ή την χορήγηση αντιπυρετικού;
Τότε γιατί οι «τηλεοπτικοί καθηγητές» δεν προτείνουν την απαγόρευση λήψης ή χορήγησης αντιπυρετικών στα ήπια πρώτα συμπτώματα της λεγόμενης πανδημίας; ενώ δεν δίνουν συμβουλές για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού των ανθρώπων;
Ώστε να μην χειροτερεύουν οι ανενημέρωτοι «γριπωμένοι» με αποτέλεσμα λόγω της «εγκληματικής ανεπάρκειας των ειδικών» να οδηγούνται σε μικροβιακές λοιμώξεις, κατόπιν σε ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις και πολλοί εξ αυτών των ασθενών να «φεύγουν» ΜΕ ή ΑΠΟ;
