Θυμάμαι παλιά τις πρώτες ερωτικές απογοητεύσεις... τις απορρίψεις... όλα αυτά έγιναν λόγοι, αφορμές και ερεθίσματα.
Γράφτηκα γυμναστήριο, έκανα laser για τη μυωπία... και πολλές πολλές ακόμα αλλαγές από τα πιο φανερά μέχρι τα πιο βαθιά επίπεδα.
Και εκεί είναι που λες: αφού κατάφερα να "στρίψω το πλοίο", γιατί να μη το μοιραστώ με άλλους ανθρώπους οι οποίοι μπορεί να έχουν κάτι που να τους κρατάει πίσω. Μπορεί να νιώθουν αδύναμοι και ανίκανοι να αλλάξουν το σώμα τους, το σκεπτικό τους, την ψυχολογία τους.
Η μεγαλύτερη απάτη είναι ότι "δε μπορείς να μάθεις σε γέρικο σκυλί νέα κόλπα". Στο Πανεπιστήμιο μας μάθανε ότι τα γονίδια είναι ένα είδος "σφραγίδας". Ένα είδος 10 εντολών χαραγμένες στην πλάκα. Αναλλοίωτες.
Ε λοιπόν μας κοροϊδεύουν! Τα γονίδια είναι πληροφοριακό υλικό. Ένα blueprint. Ένα manual.
Το οποίο όμως αποκτά διαφορετικό νόημα ανάλογα πως το διαβάζεις! Κάθε γονίδιο μπορεί να είναι στο on ή στο off. Όλα μας τα κύτταρα έχουν την ίδια βιβλιοθήκη. Όμως ανάλογα το κύτταρο, διαφορετικά γονίδια είναι στο on και διαφορετικά στο off.
Όπως σε μια πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη. Άλλα βιβλία θα διαβάσει ο φοιτητής της ιατρικής, άλλα ο φοιτητής της φιλολογίας, άλλα ο φοιτητής της κοινωνιολογίας.
Το ίδιο ισχύει και στα γονίδια. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι στην περίπτωση της πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης, τα βιβλία μένουν ίδια.
Όμως το DNA ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ αν και εφόσον μια λειτουργική προσαρμογή απαιτείται να μονιμοποιηθεί.
Δηλαδή η βιβλιοθήκη που "περνάμε" στις επόμενες γενιές ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ στον τρόπο ανάγνωσης των γονιδίων (επιγενετική).
Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι.
Καλές συνήθειες --> Διάβασμα "καλών" γονιδίων --> Ευνοϊκή γονιδιακή κληρονομιά
Κακές συνήθειες --> Διάβασμα "κακών" γονιδίων --> Δυσοίωνη γονιδιακή κληρονομιά στα παιδιά και τα εγγόνια.
(Τα γονίδια επικοινωνούν μεταξύ τους κυρίως με ηλεκτρικούς παλμούς)
Επομένως οι καλές και οι κακές συνήθειες των γονέων δεν αποτυπώνονται μόνο μέσω του συμπεριφορικού μιμητισμού στα παιδιά, αλλά εντυπώνεται και σαν "γονιδιακή προδιάθεση" είτε για ανθεκτικότητα σε παθήσεις, είτε για κίνδυνο εμφάνισης "κληρονομικών παθήσεων".
Άρα αν είμαστε ευλογημένοι με γερό ήπαρ που αντέχει τα "πετρέλαια" που πίνουμε και πίνουμε ένα Βόσπορο "πετρέλαιο" του Γιάννη που περπατάει, η "ζημιά" (χρέος) θα πάει στους απογόνους με "ευαίσθητο ήπαρ" (πχ με μικρότερη από το φυσιολογικό αποτοξινωτική δύναμη) και ο ιατρός θα πει "σπάνια κληρονομική πάθηση... συμβαίνει μια στο εκατομμύριο".
Η ευεξία δεν είναι για τον εαυτό μας, αλλά όντως "δημιουργεί γερά παιδιά"! Όντως τελικά κάθε καλό που κάνουμε για τον εαυτό μας είναι αποταμίευση για τα παιδιά μας, όπως και κάθε βλάβη που προκαλούμε είναι δάνειο που παίρνουμε από τα παιδιά μας.
