Η αίσθηση του «ζω ανάμεσά τους» με κατακλύζει όλο και περισσότερο,
είναι πραγματικά τρομακτική,
σε κάνει ν αναρωτιέσαι αν είσαι εσύ από άλλο πλανήτη ή αν όλοι αυτοί ξεπούλησαν φτηνά όλες τις αξίες και τις δυνατότητες της ράτσας και μεταλλάχτηκαν σε συμμορφωμένα ζόμπι,
είναι παντού, τους συναντώ παντού,
φοράνε τα προσωπεία τους, παίζουν τους ρόλους που τους ανέθεσαν, είναι και κάνουν ότι τους λένε…
πείθονται από τις αυθεντίες και εξαγοράζονται από τις αρχές στο λεπτό,
δεν αμφισβητούν, δεν ρωτάνε
μοιάζουν σκιές,
αυτό που μ ενοχλεί περισσότερο είναι που θέλουνε να είσαι όπως αυτοί,
να κάνεις ότι κάνουν,
να μη γίνεσαι καθρέφτης,
κρατώ αποστάσεις,
πονώ για τα παιδιά τους,
νοιώθω τεράστια μοναξιά
νοιώθω ξένος
νοιώθω τυχερός
νοιώθω άνθρωπος
ζω μ αυτούς χωρίς αυτούς…
Tasos Petridis
