Κανένα σύστημα υγείας στον κόσμο (όπως έχουν διαμορφωθεί από το 1930 και μετά) δεν επενδύει στην πρόληψη των ασθενειών, δεν μιλάει για το ανοσοποιητικό
και πώς θα ζήσει ο άνθρωπος χωρίς φάρμακα μέχρι το τέλος της ζωής του.
Όλα τα συστήματα γεννάνε "ιατρούς" που δεν έχουν ιδέα από θεραπευτική διατροφή, φυσικές θεραπείες και προσεγγίσεις και καταλήγουν οι πολίτες άνω των 50 να αρρωσταίνουν από υπερβολική χρήση φαρμάκων, καθώς η δυτική ιατρική, όπως έχει καταντήσει σήμερα εστιάζει στο σύμπτωμα και την εξαφάνισή του χωρίς να μπορεί να βρει την ρίζα του προβλήματος.
Αυτή είναι η σοβαρότερη κρίση που περνάει η κοινωνία με όλους αυτούς τους ιούς, που υπάρχουν έτσι κι αλλιώς γύρω μας και μέσα στον οργανισμό μας συνέχεια...έχουμε χάσει την μπάλα γύρω από το τι είναι υγεία πραγματικά και γι' αυτό ενώ έχει ανέβει το προσδόκιμο ζωής οι πολίτες άνω των 50 ζουν με πολυφαρμακία και υπερ-τοξινομένο λεμφικό σύστημα που κάνει συνεχώς φλεγμονές.
Έχει εγγραφεί στο συλλογικό ασυνείδητο ότι τους ιούς τους σκοτώνει ένα φάρμακο και όχι το ανοσοποιητικό μας. Κανένα σύστημα υγείας (δυτικού τύπου) δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο από αυτό που ξέρει. Μόνο να σώζει ζωές με διασωληνώσεις και απινιδωτές σε περίπτωση που πεθαίνει το άτομο.
Κι αυτό και πάλι δεν είναι σίγουρο.
Επίσης, έχουμε χάσει εντελώς την πνευματική διάσταση της Ζωής-Θανάτου, και έχουμε ξεχάσει ότι ο Χάρος (που λέγαν οι παλιοί) έρχεται όταν έρθει η ώρα σου, ό,τι και να κάνει κάποιο ανθρώπινο ον για να τον αποτρέψει.
