Είχα διαβάσει σε πολλά ερευνητικά papers αυτό που ήδη γνωρίζουμε από την Αρχαία Ελληνική, την Παραδοσιακή Κινεζική Ιατρική, την Ινδική Αγιουβερδική Ιατρική:
τα συναισθήματά μας εκφράζονται σε βιοχημικό επίπεδο. Με άλλα λόγια η ψυχολογία μας εκφράζεται στο βιοχημικό κυτταρικό επίπεδο, αλλά και η φυσιολογία επηρεάζει την ψυχολογία.
Μάλιστα οι αρχαίοι Έλληνες και Κινέζοι το είχαν προχωρήσει τόσο πολύ που αντιστοίχησαν συγκεκριμένα όργανα σε κάθε αρνητικό συναίσθημα πχ το ήπαρ “αποθηκεύει” θυμό, η χολή “αποθηκεύει” την πίκρα, οι πνεύμονες τη θλίψη κλπ. Πλέον αυτό έχει αποδειχθεί με τα αντίστοιχα νευροπεπτίδια που παράγονται από τα όργανα αυτά.
Πλέον μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι στην Ολιστική Προσέγγιση, τα νευροπεπτίδια “αποθηκεύουν” συναισθήματα.
Ουσιαστικά αποτελούν τη “γέφυρα” του υλικού με το μη-υλικό. Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα την έρευνα της Candace Pert με τίτλο “The Wisdom of the Receptors: Neuropeptides, the Emotions and Bodymind” που ούτε λίγο, ούτε πολύ τα νευροπεπτίδια παρομοιάζονται με τις φράσεις που τα κύτταρα ανταλλάσσουν κατά τις “συνομιλίες” τους.
Οι αρνητικές ή οι θετικές σκέψεις παράγουν αντίστοιχα νευροπεπτίδια τα οποία σε τελευταία ανάλυση οδηγούν στην διαμόρφωση του “αντίστοιχου” ορμονικού περιβάλλοντος (ορμόνες στρες, ορμόνες χαλάρωσης, ορμόνες ευδαιμονίας κλπ).
Για αυτό το λόγο, όλες οι ειδικότητες είναι απαραίτητες στην Ολιστική Ιατρική. Ο ιατρός, ο διατροφολόγος, ο ψυχολόγος, ο φυσιοπαθητικός, ο μαλάκτης, ο βοτανοθεραπευτής κλπ έχει την ισάξια και μοναδική του θέση. Κανείς δεν είναι πιο σημαντικός από τον άλλο. Η Υγεία είναι ομαδική υπόθεση.
Νίκος Δαραδήμος
Βιολόγος BSc ΕΚΠΑ
MSc Διατροφής Ανθρώπου
Πηγή
