Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΣΩΡΕΥΤΗ ΟΡΓΟΝΗΣ ( ΒΙΛΧΕΛΜ ΡΑΙΧ)

Με τη γενική οργονοτική ακτινοβόληση του οργανισμού
Η ιατρική χρήση του συσσωρευτή οργόνης γίνεται με καθημερινές τακτικές ακτινοβολήσεις μέσα στο εσωτερικό της συσκευής ακτινοβόλησης.
Ο εξαερισμός του κλειστού χώρου εξασφαλίζεται με ανοίγματα στο πάνω και κάτω μέρος της πόρτας, αρκετά μεγάλα ώστε να γίνεται καλή κυκλοφορία του αέρα. Η ατμοσφαιρική οργονική ενέργεια δεν «διαρρέει» από τα ανοίγματα, αλλά διεισδύει μέσα από τα τοιχώματα. Σε σχέση με τον συσσωρευτή, ο οργανισμός είναι το ισχυρότερο ενεργειακό σύστημα. Συνεπώς, το σώμα που βρίσκεται κλεισμένο στον συσσωρευτή, δημιουργεί ένα δυναμικό με κατεύθυνση από τα έξω προς τα μέσα. Με βάση τη βιοφυσική, ο ζωντανός οργανισμός αποτελεί το πρώτο, και ο συσσωρευτής το δεύτερο οργονοτικό σύστημα που ακτινοβολεί και περιβάλλει το πρώτο. Τα ενεργειακά πεδία των δύο συστημάτων έρχονται σε επαφή και μετά από ορισμένο χρόνο, που εξαρτάται από τη βιοενεργειακή δύναμη του οργανισμού που βρίσκεται μέσα, τόσο ο ζωντανός οργανισμός όσο και το ενεργειακό πεδίο του συσσωρευτή αρχίζουν να «φωταυγούν», δηλαδή διεγείρονται και αφού έρθουν σε επαφή, οδηγούν το ένα το άλλο σε υψηλότερα επίπεδα διέγερσης. Αυτό το γεγονός γίνεται αντιληπτό από αυτόν που χρησιμοποιεί τον συσσωρευτή οργόνης με έντονη αίσθηση «τσιμπημάτων», ζέστης, χαλάρωσης, κοκκινίσμα­τος του προσώπου και αντικειμενικά με αυξημένη θερμοκρασία του σώματος (0,2 ως 0,8οC). Η θερμοκρασία του σώματος πρέπει να μετριέται πριν και κατά τη διάρκεια της ακτινοβόλησης (όχι μετά).

Δεν υπάρχει κανένας μηχανικός κανόνας για το ΠΟΣΟ πρέπει να κάτσει κάποιος μέσα στον συσσωρευτή. Αυτοί που είναι βιοενεργειακά πιο ισχυροί χρειάζονται λιγότερη ακτινοβόληση από τα πιο αδύναμα άτομα. Αυτό είναι προφανές γιατί το ισχυρότερο ενεργειακό σύστημα θα αποκαταστήσει πιο γρήγορα την επαφή των ενεργειακών πεδίων και τη φωταύγεια, ενώ ο πιο αδύνατος οργανισμός θα χρειάζεται μεγαλύτερο χρόνο για να αντιδράσει.

Η χρήση της λέξης «φωταύγεια» δικαιολογείται από την αίσθηση μιας «ΑΠΑΛΗΣ ΕΞΑΨΗΣ» την οποία αισθάνονται πολλά άτομα που χρησιμοποιούν τον συσσωρευτή. Πρέπει κανείς να συνεχίζει την οργονοτική ακτινοβόληση όσο αισθάνεται άνετα και «ζεστός». Σ’ ένα ευαίσθητο άτομο, μετά από λίγο, θα νιώσει «αρκετά». Αυτό εκφράζεται με το αίσθημα ότι «δεν συμβαίνει τίποτα πιά». Εξηγείται με το γεγονός ότι ο οργανισμός με πραγματικά αυτορρυθμιζόμενο τρόπο, θα απορροφήσει ακριβώς όση οργονική ενέργεια του χρειάζεται. Δεν πρέπει να γίνεται σύγκριση της οργονικής ακτινοβολίας με το μηχανικό γέμισμα ενός βαρελιού με νερό· είναι λάθος η ιδέα ότι όσο πιο πολύ «γεμίσει» ο οργανισμός με ενέργεια τόσο το καλύτερο. Μόλις ο οργανισμός φτάσει σ’ ένα ορισμένο επίπεδο οι αισθήσεις γίνονται δυσάρεστες. Τα πιο κοινά συμπτώματα που δείχνουν ότι έχει αρχίσει η ΥΠΕΡ-ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΗΣΗ είναι πίεση στο κεφάλι, ελαφρά ναυτία, γενική αίσθηση κακοδιαθεσίας και ίλιγγος. Τότε φεύγει κανείς από το συσσωρευτή κι αν έχει πάρει πολλή ενέργεια παίρνει λίγο καθαρό αέρα και η υπερφόρτιση εξαφανίζεται γρήγορα. Με κανένα τρόπο δεν πρέπει να κάθεται κανείς επί ώρες μέσα στον συσσωρευτή ή να κοιμάται μέσα σ’ αυτόν, όπως κάνουν μερικοί. Αυτό μπορεί να προκαλέσει βαριά ζημιά (πολύ εμετό κτλ.). Είναι καλύτερο, αν είναι αναγκαίο, να χρησιμοποιείται ο συσσωρευτής μερικές φορές κάθε μέρα κατά μικρότερα χρονικά διαστήματα παρά να παρατείνεται χωρίς λόγο η παραμονή. Στο στάδιο της έρευνας που βρισκό­μαστε δεν πρέπει να χρησιμοποιείται συσσωρευτής με περισσότερα από τρία στρώματα χωρίς ιατρική επίβλεψη.

Το μέγεθος του συσσωρευτή πρέπει να ταιριάζει με το μέγεθος του ατόμου που τον χρησιμοποιεί. Τα εσωτερικά μεταλλικά τοιχώματα δεν πρέπει να απέχουν πάνω από 5 ως 10 εκατοστά από την επιφάνεια του σώματος. Ένα μικρό παιδί μέσα σ’ ένα μεγάλο συσσωρευτή δεν θα έλξει αρκετή ενέργεια. Το μέσο μέγεθος θα ταιριάζει στους περισσότερους ανθρώπους. Τα άτομα που είναι ψηλότερα από 1,85 μέτρα χρειάζονται μεγαλύτερους συσσωρευτές.

Για κατάκοιτους μπορεί να αντικατασταθεί ο κανονικός συσσω­ρευτής με τη χρήση μιας ειδικής συσκευής ακτινοβόλησης που κατασκευάζεται για τα κρεβάτια. Μπαίνει ένας αριθμός από στρώματα (επίπεδα) κάτω από το στρώμα και το κοίλο μέρος μπαίνει πάνω από τον ασθενή, χρησιμοποιώντας τα σκεπάσματα του κρεβατιού σαν επιπρόσθετο οργανικό στρώμα πάνω από το κοίλο μέρος του συσ­σωρευτή. Η δόση της οργονικής ακτινοβολίας με τη συσσωρευτική κουβέρτα οργόνης εξαρτάται πάλι αποκλειστικά από το είδος της περίπτωσης και την αρρώστια.



Μια κουβέρτα οργόνης για χρήση στο κρεβάτι.

Δεν είναι αναγκαίο να γδυθεί κανείς τελείως μέσα στο συσσω­ρευτή, γιατί η οργονική ενέργεια διεισδύει παντού. Πάντως, δεν πρέπει να φορά βαριά ή μάλλινα ρούχα γιατί αυτό θα εμποδίσει την γρήγορη επαφή και τη φωταύγεια.



Ο συσσωρευτής οργόνης με πλάκα στήθους και οργονοβόλο εν χρήσει.

Η επίδραση της ακτινοβόλησης πάνω στη συγκε­κριμένη ασθένεια σπάνια είναι άμεση. Έτσι, ένας καρκινικός όγκος δεν θα επηρεαστεί άμεσα ή γρήγορα. Ένα κρύωμα δεν θα φύγει με τις πρώτες εισόδους. Μια ημικρανία ή ένας ρευματικός πόνος μπορεί να κρατήσει για ένα χρονικά διάστημα. Αυτό συμβαίνει γιατί πρέπει η οργονική ενέργεια να επηρεάσει πρώτα τον οργανισμό σαν σύνολο, τη συνολική κατάσταση από την όποια πηγάζουν τα ειδικά συμπτώματα. Μόνο όταν φορτιστεί αρκετά ο οργανισμός σαν σύνολο και ειδικά το αίμα, θα αρχίσουν να υποχωρούν συμπτώματα όπως κρυολογή­ματος, πονοκέφαλοι κτλ. Συνεπώς, δεν είναι η εξωτερική ενέργεια αλλά το υψηλότερο επίπεδο της εσωτερικής βιοενέργειας που ευθύνεται για τη βελτίωση των συμπτωμάτων. Ένας καρκινικός όγκος στο στήθος που δεν υποχωρεί για πολλές εβδομάδες, θα μικρύνει και θα λεπτύνει, μέσα σε λίγες μέρες, όταν ο συνολικός οργανισμός φτάσει σε ικανοποιητικό επίπεδο βιοενεργειακής φόρτισης. Ο συσ­σωρευτής βοηθάει τη φύση μέσα στον οργανισμό να αυτοβοηθηθεί. Τα ίδια βακτηρίδια που δεν σκοτώνονται στον δοκιμαστικό σωλήνα από την οργονική ενέργεια θα σκοτωθούν μέσα σ’ ένα έντονα φορτισμένο οργανισμό κάτω από την οργονική ακτινοβόληση.

Κατά μέσο όρο, η οργονική ακτινοβόληση ανθρώπων απαιτεί από πέντε μέχρι τριάντα λεπτά κάθε μέρα. Με τη συστημα­τική χρήση, μειώνεται και ο αναγκαίος χρόνος. Ένας ασθενής που αρχίζει με ημίωρες παραμονές μπορεί να τελειώσει με δεκάλεπτες παραμονές. Αυτό εξαρτάται και από τον αριθμό στρωμάτων του συσσωρευτή. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των στρωμάτων τόσο μικρότερος θα είναι ο αναγκαίος χρόνος ακτινοβόλησης. Βέβαια δεν υπάρχει τίποτε μηχανικό όσον άφορά τους χρόνους παραμονής.

Σε περιπτώσεις καρκίνου, αναιμίας, γενικής βιοενεργειακής αδυναμίας («ΚΟΠΩΣΗ») κτλ., θα πρέπει να πραγματοποιείται το Τεστ Αίματος Ράιχ σε κανονικά διαστήματα μέχρις ότου φτάσουμε το κανονικό επίπεδο βιοενέργειας μέσα στον οργανισμό (Βλ. “Orgone-biophysical Blοod Tests”, pp. 144-145. First published: IJSO 1, 1942 and IJSO 3, 1943.). Συνήθως φτάνει ένα τεστ κάθε μήνα ή κάθε δύο μήνες.

Πρέπει να τονιστεί το γεγονός ότι μόνο παρατεταμένη και συστηματική χρήση του συσσωρευτή θα πετύχει αποτελέσματα, αν είναι δυνατό να επιτευχθούν. Δεν πρέπει να αναμένεται κανένα αποτέλεσμα αν ο συσσωρευτής χρησιμοποιείται ακανόνιστα, με μεγάλα διαστήματα μεταξύ των ακτινοβολήσεων. Δεν πρέπει να αναμένονται αποτελέ­σματα σε χρόνιες ασθένειες μέσα σε μια ή δύο εβδομάδες. Τα σοβαρά χρόνια κρυολογήματα και οι φλεγμονές του ρινικού κοιλώματος θα απαιτήσουν ακτινοβόληση όλου του οργανισμού για ένα ή δύο χρόνια προτού φανούν τα καλά αποτελέσματα που είναι δυνατό να κατορ­θωθούν. Ο αλλεργικός πυρετός σπάνια θα υποχωρήσει κατά τον πρώτο χρόνο, αλλά είναι πολύ πιθανό ότι τουλάχιστο θα ελαττωθεί κατά τη διάρκεια του δεύτερου ή του τρίτου χρόνου μιας συστημα­τικής χρήσης. Αυτό πάλι οφείλεται στο γεγονός ότι πρέπει πρώτα ο οργανισμός σαν σύνολο να λειτουργήσει βιοενεργειακά σωστά προτού να υποχωρήσουν τα τοπικά συμπτώματα με την οργονοθεραπεία. Αυτό αποδεικνύει ικανοποιητικά ότι η οργονική ενέργεια προ­σβάλλει το ΥΠΟΒΑΘΡΟ της αρρώστιας, το συνολικό βιοσύστημα, και όχι απλά το τοπικό σύμπτωμα.

Τέλος, με τον συσσωρευτή οργόνης έχουμε στη διά­θεσή μας ένα κατάλληλο ιατρικό και προφυλακτικό εργαλείο για να παλέψουμε αποτελεσματικά με αυτό το όποιο τόσο απελπισμένα συνήθως λέγεται ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΑΡΡΩΣΤΙΑ. Αυτή η «προδιά­θεση» είναι κάτι το πολύ συγκεκριμένο. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΑΜΗΛΟ ΒΙΟΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΙ Ο ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑ­ΝΙΣΜΟΥ. Ένας οργανισμός με υψηλή φόρτιση δεν θα κρυολογήσει εύκολα σε άσχημο καιρό· ένας οργανισμός αδύνατα φορτισμένος θα κρυολογήσει ακόμα και με μια ελαφρά ψιχάλα. Ένας οργανι­σμός που είναι αρκετά φορτισμένος δεν θα επιτρέψει την ανάπτυξη τοπικής αποσύνθεσης στον πνεύμονα ή στο δέρμα· ένας αδύνατος θα την επιτρέψει.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ, ΛΟΙΠΟΝ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩ­ΘΕΙ ΣΤΗ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. Η ΣΥΧΝΗ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΤΕΣΤ ΑΙΜΑΤΟΣ ΡΑΪΧ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΙΘΕΙ ΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙ­ΣΜΟΥ. (Βλ. “Orgone-biophysical Blοod Tests”, pp. 144-145. First published: IJSO 1, 1942 and IJSO 3, 1943.).

Το «οργονοβόλο»

Ενώ ο συσσωρευτής οργόνης είναι ιατρικά αποτελεσματικός επειδή φορτίζει το συνολικά το βιοενεργειακό σύστημα, το «οργονοβόλο» επενεργεί μόνο τοπικά σε μια περιοχή π.χ. ένα κόψιμο ή ένα έγκαυμα. Το «οργονοβόλο» κατασκευάζεται με την ίδια αρχή που κατασκευάζεται και ο μεγάλος συσσωρευτής. Αποτελείται κι αυτό από μερικά στρώματα από οργανικό υλικό που εναλλάσσονται με μεταλλικό, κι έτσι κατορθώνει να τραβήξει και να συγκεντρώσει την ατμοσφαιρική οργονική ενέργεια. Στο οργονοβόλο, αυτή η συγκεντρωμένη ενέργεια κατευθύνεται προς την τοπική περιοχή που πρέπει να ακτινοβοληθεί με εύκαμπτους, σιδερένιους, κοίλους σωλήνες (πιο αποτελεσματικά είναι οι σωλήνες ΒΧ) από τους όποιους έχουν αφαιρεθεί τα εσωτερικά σύρματα. Για μικρές περιοχές, για παράδειγμα ενός τετραγωνικού εκατοστού, αρκεί να κρατηθεί το εξωτερικό άκρο του σωλήνα ΒΧ πάνω από το κόψιμο ή το έγκαυμα σε απόσταση τριών περίπου χιλιοστών. Για μεγαλύτερες περιοχές πρέπει να μπει ένα χωνί, που αντιστοιχεί στο μέγεθος της άρρωστης περιοχής που πρέπει να ακτινοβοληθεί. (βλ. εικόνα παρακάτω) Μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο μεταλλικά χωνιά (σιδερένια)· τα πλαστικά χωνιά δεν είναι αποτελεσματικά. Η ένταση της ακτινοβολίας δεν μικραίνει όταν έχουμε μεγαλύτερη περιοχή. Μ’ ένα πραγματικά αυτορρυθμιζόμενο τρόπο έλκεται περισσότερη οργονική ενέργεια και κατευθύνεται προς την άρρωστη περιοχή όταν είναι μεγαλύτερο το χωνί που έχει μπει στο εξωτερικό άκρο του σωλήνα ΒΧ. Ο μηχανισμός του φαινόμενου της ακτινοβόλησης συνίσταται στο ότι η τοπική περιοχή έλκει ενέργεια από το κουτί του οργονοβόλου μέσω του σωλήνα ΒΧ. Αυτός ο σωλήνας πρέπει να είναι μονωμένος με μονωτική ταινία ή με πλαστικό, οργανικό υλικό απ’ έξω, ώστε να σχηματίζει κι αυτός ένα σύστημα που ακτινοβολεί με μέταλλο εσωτερικά και οργανικό υλικό απ’ έξω.



Ο πρώτος τύπος “οργονοβόλου” που κατασκευάστηκε.

Όταν αρχίζει η τοπική ακτινοβόληση το άτομο συνήθως δεν αισθάνεται τίποτα. Μετά σιγά-σιγά αρχίζει να αισθάνεται ζέστη και αίσθηση τσιμπήματος· αν υπάρχει πόνος, αρχίζει να ελαττώνεται και τελικά εξαφανίζεται, μερικές φορές μετά από μια σύντομη αύξηση. Τα οδυ­νηρά εγκαύματα, τα κοψίματα, οι μώλωπες θα πάψουν να τσού­ζουν και να πονούν μετά από μερικά λεπτά. Σε περιπτώσεις που η επι­δερμίδα έχει αποκολληθεί κι έχουν εκτεθεί τα βαθύτερα στρώματα του δέρματος, θα εμφανιστεί γρήγορα ορός και θα ξεραθεί. Μπορεί κανείς να παρακολουθήσει την εξέλιξη της επούλωσης. Σε περιπτώσεις πληγών μπορεί κανείς μέσα σε δεκαπέντε λεπτά να δει να αναπτύσσεται μια υπεραιμία στο περιθώριο της πληγής, να μικραίνει το βάθος της και να εξαφανίζεται το αρχικό κοκκίνισμα που οφειλόταν στο αίμα που μαζεύτηκε κοντά στην πληγή καθώς προχωράει η διαδικασία της επούλωσης. Δεν πρέπει να ακτινοβολεί κανείς πάρα πολύ. Ανάλογα με το μέγεθος του τραύματος, αρκούν πέντε ως είκοσι λεπτά για να μπει η διαδικασία της επούλωσης σε γρήγορη κίνηση. Όταν παρατηρήσει κανείς την αλλαγή στην πληγή (χρώμα, βάθος, στέγνωμα, ομαλοποίηση), θα σταματήσει και θα βάλει τα συνηθισμένα αντισηπτικά μέσα, και θα ακτινοβολήσει ξανά μετά από μερικές ώρες σύμφωνα με τη σοβαρότητα του τραυματισμού. Ακόμα και βαρύς πόνος μετά από ένα ατύχημα μπορεί να φύγει εάν εφαρμοστεί τοπικά οργονική ενέργεια με το οργονοβόλο. Σε βαριές περιπτώσεις εγκαύματος, η πείρα έδειξε το εκπληκτικό γεγονός ότι δεν εμφανίζονται φλύκταινες και το αρχικό κοκκίνισμα εξαφανίζεται βαθμιαία. Οι πληγές επουλώνονται μέσα σε λίγες ώρες· οι πιο άσχημες χρειάζονται μια ή δύο μέρες. Μόνο χρόνιες, προχωρημένες εκφυλιστικές διαδικα­σίες χρειάζονται εβδομάδες ή μήνες καθημερινής ακτινοβόλησης.

Αλλά κι αυτές οι βαριές βλάβες όπως τα κιρσώδη έλκη θα υποχωρήσουν στην ακτινοβόληση με οργονική ενέργεια.

Πρέπει να προσέχει κανείς όταν ακτινοβολεί τα μάτια. Ο κερατοειδής δεν πρέπει να εκτίθεται σε κοντινή ακτινοβολία περισσό­τερο από ένα λεπτό. Είναι πάντοτε καλύτερο να ακτινοβολούμε μερικές φορές παρά να ακτινοβολούμε υπερβολικά μια φορά. Η οργονική ενέργεια δεν χύνεται όπως το νερό σ’ ένα βαρέλι. Ο οργανι­σμός απορροφάει μόνο το ποσό που μπορεί να χρησιμοποιήσει· αυτορρυθμίζεται.

Τα μάτια (με κλειστά βλέφαρα), η περιοχή της βάσης της μύτης ανάμεσα στα δύο μάτια, η περιοχή της καρδιάς στη βάση και στην κορυφή, το στόμα, η περιοχή του ηλιακού πλέγματος, πρέπει να ακτινοβολούνται καθημερινά ενώ κάθεται ο ασθενής στον συσσωρευτή, μόνο όσο χρειάζεται για να αισθανθεί να διεισδύει η ζέστη.

Για μεγαλύτερες περιοχές όπως π.χ. Το τριχωτό μέρος της κεφαλής, πρέπει να χρησιμοποιείται μεγάλο μεταλλικό χωνί που έχει μονωθεί απ’ έξω με βαμβάκι και μονωτική ταινία.



Αριστερά: Χωνί οργόνης για τοπική χρήση. Δεξιά: Κουβέρτα οργόνης για τοπική χρήση.

Δεν θα πρέπει να περιμένει κανείς θαύματα. Μια σοβαρή πληγή δεν θα επουλωθεί μέσα σε λίγα λεπτά. Η υπομονετική, επανειλημ­μένη ακτινοβολία θα φέρει καλύτερα αποτελέσματα.

Η οργονική ενέργεια επίσης αποστειρώνει την πληγή. Η μικροσκοπική παρατήρηση δείχνει για παράδειγμα, ότι τα βακτηρίδια μέσα στον κόλπο θα ακινητοποιηθούν μετά από ένα μόνο λεπτό ακτινοβόλησης που γίνεται με την εισαγωγή ενός γυάλινου σωλήνα γεμάτου ατσαλόμαλλο. Μόνο στην κοντινή περιοχή της πληγής θα χρειαστεί να βάλουμε ιώδιο ή κάποιο παρόμοιο αντισηπτικό. Μετά την οργονική ακτινοβολία μπορούμε να κάνουμε μια επάλειψη με βαζελίνη από βορικό οξύ ή απλή βαζελίνη.

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΤΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΓΟΝΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΧΗΜΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ. Η ΟΡΓΟΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ. Δεν ξέρουμε ακόμα τι μπορεί να κάνει ένα τέτοιο μείγμα.

Οι βιταμίνες, τα κολλοειδή του σίδερου που λαμβάνονται εσωτε­ρικά, η πενικιλίνη και άλλα φάρμακα που παράγονται βιολογικά, βρίσκονται σε συμφωνία με την οργονική ενέργεια. Απ’ την άλλη μεριά, τα απλά ανόργανες ενώσεις όπως οι σουλφαμίδες, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να χρησιμοποιούνται, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, γιατί εμποδίζουν την αναπλαστική διαδικασία που προκαλείται από την οργονική ενέργεια. Η μορφίνη πρέπει να αποφεύγεται αν είναι δυνατό, και όταν η συνολική οργονική ακτινοβολία μπορεί να απαλύνει τούς πόνους.

Το οργονοβόλο με τρία ή πέντε στρώματα για τοπική χρήση, μπορεί να μεταφερθεί στον τόπο που θα είναι αναγκαίο. Ένας σω­λήνας μακρύς ένα με ενάμισι μέτρο, αρκεί για να φτάσουμε οποιοδήποτε σημείο του οργανισμού.

Ανοιχτές, εσωτερικές πληγές πρέπει να ακτινοβολούνται με το οργονοβόλο μετά την εγχείρηση, για αποστείρωση και επουλωτική ενέργεια.

Κάθε σπίτι θα έπρεπε να έχει ένα οργονοβόλο. Μπορεί να κατασκευαστεί πολύ εύκολα απ’ αυτόν που θα το χρησιμοποιεί. Θα πρέπει κανείς να προσπαθεί να συγκεντρώσει πρακτική εμπειρία με τη χρήση του οργονοβόλου στο σπίτι σε κάθε περίπτωση που του προσφέρεται.

Βασικές ενδείξεις της χρήσης της οργονικής ενέργειας.

Έχει εξακριβωθεί ότι στα συνήθη περιστατικά, η διαδικασία φόρτισης αυτορρυθμίζεται. Πρέπει να τονιστεί πάλι ότι η οργονική ενέργεια δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί μηχανιστικά, με χρονικό πρόγραμμα και αυστηρή μέτρηση. Η οργονική ενέργεια που θα εφαρμοστεί είναι τόσο ρευστή λειτουργικά, όσο και ο οργανισμός που την απορροφά. Δεν υπάρχουν δυο όμοιοι οργανισμοί ως προς τη φόρτιση ή την ικανότητα απορρόφησης της οργόνης. Στις περισσότερες περιπτώσεις ένα δυσάρεστο συναίσθημα, μια αίσθηση στενοχώριας, μια πίεση στο κεφάλι ή και ναυτία θα δείξουν ότι ο οργανισμός έχει υπερβεί τη βέλτιστη δόση. Είναι το ίδιο με τη λήψη τροφής. Κανείς δεν ζυγίζει ακριβώς από πριν το κομμάτι κρέας ή την ποσότητα λαχανικών που θα φάει. Ο υγιής οργανισμός ξέρει πότε να σταματήσει να τρώει, γιατί έχει ένα στενάχωρο συναίσθημα ή ένα ιδιαίτερο αίσθημα ότι «έχει φάει αρκετά».

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν περιστατικά που δεν βασιζόμαστε σ’ αυτές τις υποκειμενικές αισθήσεις και προσέχουμε ώστε να συμβου­λέψουμε τον ασθενή να μη φάει πάνω από μια ποσότητα αν και πεινάει ακόμα, ή να πιει μόνο μια μικρή ποσότητα νερού. Ο ίδιος κανόνας σχετικά με τη χρήση της οργονικής ενέργειας εφαρμόζεται σε ορισμένες βιοπάθειες.

Μπορούμε να διαιρέσουμε τις βιοπάθειες σε δύο ομάδες. Η μια χαρακτηρίζεται γενικά από ένα χρόνιο πολύ χαμηλό επίπεδο ενέρ­γειας: είναι οι ΥΠΟΦΟΡΤΙΣΜΕΝΕΣ ΒΙΟΠΑΘΕΙΕΣ. Η δεύτερη χαρα­κτηρίζεται γενικά από ένα χρόνιο περίσσευμα βιοενεργειακής φόρ­τισης: είναι οι ΥΠΕΡΦΟΡΤΙΣΜΕΝΕΣ ΒΙΟΠΑΘΕΙΕΣ. Είναι προφανές ότι η πρώτη ομάδα θα χρειάζεται διαφορετικούς κανόνες από τη δεύτερη όσον αφορά στη χρήση της οργονικής ενέργειας.

Α. Υποφορτισμένες βιοπάθειες

Σε αυτή την κατηγορία, η αίσθηση ότι κάποιος «έχει πάρει αρκετή» βιοενέργεια δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου. Η ανοχή στη φόρτιση είναι πολύ μεγάλη. Οι υποφορτισμένοι ασθενείς είναι ικανοί να κάθονται επί ώρες σε συσσωρευτές ακόμα και με 10 στρώματα χωρίς να αισθάνονται τίποτα. Μόνο μετά από καθημερινή ακτινοβόληση πολλών βδομάδων επιστρέφει κάποιος βαθμός υποκειμενικής ευαισθησίας, που είναι όμως αρκετός για να δείξει στον ασθενή ότι έχει ακτινοβοληθεί αρκετά. Υπάρχουν συγκεκριμένες αρρώστιες και σύνδρομα συμπτω­μάτων που περιέχονται στην πρώτη ομάδα:

α) οι χρόνια καταθλιπτικοί και οι μελαγχολικοί
β) οι άνθρωποι που υποφέρουν από χρόνια κόπωση
γ) υποσιτισμένοι ασθενείς
δ) ο καρκίνος, οι συρρικνωματικές βιοπάθειες, και ειδικότερα ο τύπος της πλήρους συρρίκνωσης (Βλ. “The Carcinomatous Shrinking Biopathy”, pp. 128-168, First published IJSO q, 1942 and IJSO 2, 1943; and “”Anorgonia in the Carcinomatous Shrinking Biopathy”, pp. 291-344. First published IJSO 4, 1945.)
ε) όλες οι περιπτώσεις που έχουν χαμηλό και αδύνατο περιφε­ρειακό ενεργειακό πεδίο.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο κίνδυνος της υπερβολικής ακτινοβόλησης απουσιάζει ή δεν είναι οξυμένος μέχρι τη στιγμή που ο οργανισμός φτάνει το φυσιολογικό ενεργειακό επίπεδο.

Β. ΥΠΕΡΦΟΡΤΙΣΜΕΝΕΣ ΒΙΟΠΑΘΕΙΕΣ

Η δεύτερη ομάδα των υπερφορτισμένων ασθενών αποτελείται από

α) όλα τα είδη αγγειακής υπέρτασης
β) ψηλή πίεση στο αίμα
γ) υστερικοί χαρακτήρες
δ) περιπτώσεις με βαριά και οξεία σεξουαλική λίμναση.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, το ενεργειακό επίπεδο του οργανισμού είναι πολύ υψηλό και η ανοχή λήψης οργόνης πολύ μικρή. Μετά από λίγα λεπτά, μπορεί να εμφανιστεί μεγάλη στενοχώ­ρια. Πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή και να λαμβάνονται προφυλάξεις στην οργονική ακτινοβόληση των παρακάτω ασθενειών:

α) ασθένειες καρδιακής ανεπάρκειας·
β) πίεση αίματος πάνω από 150 συστολικής πίεσης
γ) όγκοι του εγκέφαλου
δ) αρτηριοσκλήρωση
ε) περιπτώσεις με ιστορικό αποπληκτικών προσβολών
στ) φλόγωση του δέρματος, επιπεφυκίτιδα.
Στις περιπτώσεις αυτές οι πρώτες ακτινοβολήσεις θα έπρεπε να γίνονται σε σύντομα χρονικά διαστήματα, με διαρκή έλεγχο της λειτουργίας του παλμού. Τονίζουμε πάλι ότι δεν πρέπει κανείς να χρησιμοποιεί συσσωρευτή οργόνης με περισσότερα από τρία στρώματα χωρίς ειδικευμένη ιατρική επίβλεψη, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις υπερβολικής φόρτισης. Η διάρκεια των ακτινοβολήσεων μπορεί να αυξάνεται σιγά-σιγά κάθε μέρα, μέχρι είναι σίγουρο πως δεν θα συμβεί κατάρρευση ή ξαφνική συνολική συστολή εξαιτίας ξαφνικής διαστολής. Εάν γίνει υπερβολική ακτινοβόληση με συσσωρευτή. ας πούμε είκοσι στρωμάτων, είναι αρκετά πιθανό να παρουσιαστεί διάρρηξη των αιμοφόρων αγγείων, νευροφυτικό σοκ ή σταμάτημα της καρδιάς. Δεν έχει συμβεί μέχρι σήμερα κανένας θάνατος κατά τη διάρκεια των δέκα χρόνων που γίνεται χρήση της οργονικής ενέργειας, αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί τελείως η πιθανό­τητα να συμβεί. Θα πρέπει να προσέχει κανείς ιδιαίτερα τις περιπτώ­σεις που έχουν ψηλή πίεση αίματος γιατί αυτές μπορεί να αντιδράσουν στην παρασυμπαθητικοτονική διασταλτική επίδραση της οργονικής ενέργειας με μια απότομη άνοδο αντί πτώση της πίεσης.

Χρειάζεται οπωσδήποτε ειδικευμένη ιατρική επίβλεψη στις ακόλουθες περιπτώσεις:

α) σε όλες τις αρρώστιες που περιλαμβάνονται στην ομάδα Β
β) όποτε εφαρμόζεται η χρήση της οργονικής ενέργειας σε αρ­ρώστιες που δεν έχουν μελετηθεί μέχρι τώρα, ως προς την αντίδρασή τους στην οργονική ενέργεια
γ) σε όλες τις περιπτώσεις που έχει συμβεί υπερφόρτιση λόγω ακατάλληλης χρήσης του συσσωρευτή
δ) σε όλες τις περιπτώσεις που χρειάζεται συσσωρευτής με περισσότερα από τρία στρώματα.
Σχετικά με τις προφυλάξεις αρκούν τα παραπάνω. Στα συνήθη περιστατικά, η ακτινοβόληση με οργονική ενέργεια είναι ακίνδυνη. Είναι μια ενέργεια του ίδιου του σώματος, και όχι ένα ξένο είδος ακτινοβολούσας ενέργειας. Πάντως γίνονται πειράματα υπερβολικής ακτινοβόλησης στο Όργονον για να καθοριστούν πιθανές αντιδράσεις του συστήματος του αίματος σε χρόνια υπερφόρτιση.

Η οργονική ακτινοβολία μπορεί να εφαρμοστεί με πολύ ευεργετικά αποτελέσματα και χωρίς κανένα κίνδυνο, ούτε από υπερβολική ακτινοβόληση, στις ακόλουθες αρρώστιες:

Κόπωση, αναιμία, καρκινική βιοπάθεια, με τ εξαίρεση τις περιπτώσεις όγκων στον εγκέφαλο και στο συκώτι, έντονα και χρόνια κρυολογήματα, αλλεργική ρινίτιδα, ρευματισμοί, αρθρίτιδες, χρόνια έλκη, κάθε είδος βλάβης, απόξεση, πληγές, εγκαύματα, φλεγμονή της ρινικής κοιλότητας και ορισμένοι τύποι ημικρανίας.

Οι ΝΕΥΡΩΣΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΟΡΓΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ. Μόνο το βιοπαθητικό σωματικό υπόβαθρο και ορισμένες σωματικές επιπτώσεις βαριών νευρώσεων μπορούν να απαλυνθούν ή να μειωθούν.

Είναι αναγκαία η παραπέρα εντατική έρευνα, για τη διατύπωση των ενδείξεων για θεραπεία με οργονική ενέργεια, σε αρρώστιες που μέχρι τώρα δεν έχουν θεραπευτεί με οργονική ενέργεια. Ήδη προχωράει ή σχεδιάζεται η έρευνα για τέτοιες αρρώστιες όπως για παράδειγμα η πολιομυελίτιδα, η σκλήρυνση κατά πλάκες και η λευχαιμία.

Πηγή