Όταν δεν σέβεσαι τον υπερτέλειο μηχανισμό που σου δόθηκε, για αυτήν την βίωση, το σώμα σου, δεν ακούς τις ανάγκες του, δεν ξεκουράζεσαι επαρκώς, είσαι μέσα στο στρες και την αγωνία, δεν παίρνεις ανάσα μέρα νύχτα, τότε αυτό το σοφό εργαλείο, σου κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.
Απαλά στην αρχή.
Δεν δίνεις σημασία. Τσαλαπατάς τις ενστάσεις του. Πιο δυνατά μετά. Τα ίδια. Άγρια αργότερα. Κι επειδή γίνεται ενοχλητικό πολύ το σύστημα, με δυνατούς πονοκεφάλους, ιλίγγους, δερματικές... διαδηλώσεις αρκετά ηχηρές, εσύ τι κάνεις;
Κοιτάς πώς να του βουλώσεις το στόμα μια ώρα αρχύτερα.
Γιατί τόσο σου κόβει. Σύμφωνα με τον κύκλο των πέντε στοιχείων της πάνσοφης κινεζικής ιατρικής, όταν έχεις δερματικά θέματα ο οριζόντιος άξονας πνεύμονος - ήπατος είναι διαταραγμένος. Θλίψη για τον πνεύμονα, θυμός για το ήπαρ. Σημειώσατε χι. Μαλλιοτραβιούνται τα όργανα και σου σκάνε διάφορα στο δέρμα για να σου δηλώσουν την απόγνωσή τους. Χαμπάρι, εσύ.
Τρέχεις δεξιά αριστερά, μια που δεν έχεις καμιά επαφή με το υπερεργαλείο που σου προσφέρθηκε, και ζητάς αντιβιώσεις, αλοιφές, δηλητήρια κι ό,τι βρεις μπροστά σου για να το κάνεις να σκάσει. Να μην σε ενοχλεί. Αυτό είναι το ζητούμενο. Το ότι εσύ του έχεις αλλάξει τα φώτα, ούτε που σε απασχολεί. Δεν θα πω άλλα. Όπως έχει αυτιά ας ακούσει και μυαλό ας καταλάβει.
Ξέρεις πώς συμπεριφέρεσαι στο σώμα σου;
Σκέψου λέει, να είχες στα χέρια σου ένα βιολί Αμάτι ή Στρατιβάρι και να... τίναζες μ' αυτό τους σελτέδες σου, άμοιρε...
Να είχες έναν Βαν Γκογκ ή έναν Ντα Βίντσι και να έπαιζες βελάκια πάνω στον πίνακα.
Αλλά, όχι, δεν θα τα έκανες αυτά! Θα τα φυλούσες όλα σε χρηματοκιβώτια με εκατόν πενήντα κλειδαριές.
Γιατί στο κεφάλι σου το άγουρο, το σώμα σου δεν αξίζει τίποτε μπρος σε όλα αυτά...
με αγάπη αλλά και με αλήθεια
