Είναι στιγμές που στέκεσαι πάνω στο καράβι σου και βλέπεις από μακριά τη φουρτούνα... μα εσύ συνεχίζεις να χορεύεις...κι ας ξέρεις πως έρχεται... κι ας ξέρεις πως δεν μπορείς να την αντιμετωπίσεις...
Κι όταν έρθει; ΧΑΜΟΣ... Αν είσαι τυχερός πνίγεσαι... Γιατί αν είσαι και πάλι άτυχος... το δρόμο το ξέρεις ήδη... όπου και να σε βγάλει θα είσαι και πάλι μόνος... κι η μοναξιά σε τρομάζει πανάθεμα σε! Και δεν είναι μόνο η μοναξιά που σε τρομάζει... είναι κι η απουσία σου ακόμα και μέσα σ'αυτήν...Δεν είμαι απαισιόδοξος... δεν ήμουν ποτέ...Απλά μερικές φορές τρελαίνεσαι... είναι πράγματα που θα συμβούν και το ξέρεις...Είναι πράγματα που θα έρθουν χωρίς να τα θες...κι όσο κι αν το θες δεν μπορείς να τα αποτρέψεις...κρύβεσαι μες τη σκιά σου... στο γέλιο σου... στο δάκρυ σου...και χορεύεις......χορεύεις μόνος σου στο κατάρτι με ένα ουρανό γεμάτο αστέρια για παρέα...μεθυσμένος απ' το ταξίδι... από τι μουσική... από το κύμα...μαγεμένος από το χορό... την νύxτα... το γέλιο της και χορεύεις, χορεύεις, χορεύεις...κοιτάς με την άκρη του ματιού σου τη φουρτούνα... έρχεται...και συ χορεύεις...και περιμένεις....