(Μια Δαντική επανερμηνεία των σκέψεών σας)
---
Στα μισά του μονοπατιού της ζωής μου,
βρέθηκα σε ένα σηματοδοτημένο μονοπάτι,
με τρεις παράλληλες γραμμές, σαφείς και έντονες,
Η πρώτη, (GENI: ιδιοφυΐες) στην κορυφή, αγέρωχη και λεπτή,
στεγάζει τα κοφτερά μυαλά, τις διαυγείς καρδιές,
τους οραματιστές της ψυχής, τους μοναχικούς από τη φύση τους.
Εκεί, το βάρος ήταν η επίγνωση,
και ο πόνος, η αιώνια ακατανοησία.
Παρακάτω, η τελευταία (STORTI: "βλαμμένοι"-ψεκασμένοι) στην πιο χαμηλή και σκοτεινή γραμμή,
ήταν οι μπερδεμένοι, οι ανόητοι, οι πλανεμένοι,
ψυχές που σβήστηκαν από την κρίση του κόσμου,
χλευάστηκαν και απορρίφθηκαν, αλλά δεν γνώριζαν το γιατί.
Εκεί, η άγνοια βασίλευε:
μια καταδίκη τόσο σιωπηλή όσο και οριστική.
Αλλά ήταν η μεσαία γραμμή (La MASSA: η Μάζα)—η πιο πυκνοκατοικημένη—
που αποκαλύφθηκε ως η αληθινή καρδιά της κόλασης:
εκεί ζούσαν οι κομφορμιστές,
αυτοί που απαρνήθηκαν τη σκέψη για την καλοπέραση,
που προσαρμόστηκαν στον θόρυβο για να ξεφύγουν από τη σιωπή.
Δεν ήξεραν ούτε ποιοι ήταν ούτε πού πήγαιναν.
Μόνο ότι ήταν σαν όλους τους άλλους,
και αυτό ήταν αρκετό για να νιώθουν ασφαλείς.
Και εκεί κατάλαβα την φρικτή αλήθεια:
τόσο οι σοφοί όσο και οι ανόητοι,
αν και χωρισμένοι από τα πάντα, μοιράζονταν ένα πράγμα:
τη μοναξιά.
Και ότι μεταξύ των υψηλών και των κατώτερων,
οι μάζες δεν καλωσορίζουν ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Ανέχονται μόνο τον εαυτό τους,
και όσοι είναι δυσανάλογοι,
είτε λόγω ελαττώματος είτε λόγω υπερβολής,
είναι καταδικασμένοι να αποφεύγονται,
σαν αιρετικοί της κανονικότητας.
---
"Μην κατεβαίνετε στη μεσαία γραμμή για να ευχαριστήσετε τους χλιαρούς.Μείνετε εκεί που δονείται η ψυχή, ακόμα κι αν τρέμει.
Και αν βρεθείτε στη γραμμή των ανόητων...
μην απελπίζεστε. Υπάρχει ακόμα ένα μονοπάτι που ανεβαίνει."
—Η Κόλαση των Τριών Γραμμών, Άσμα Ι
(Αφιέρωμα: Σε όσους δεν προσαρμόζονται)
(Από Tassos Lambrou)
