Ποιες ήταν άραγε οι μέθοδοι θεραπείας 100, 500 ή και 1000 χρόνια πριν; Υπέφεραν άραγε και τότε οι άνθρωποι από καρκίνους, καρδιοπάθειες, αρθρίτιδες και αυτοάνοσα;
Πως εξηγείται η ολοένα φθίνουσα πορεία της υγείας του ανθρώπινου είδους; Θα πει κανείς – και πολύ σωστά – ότι έχουν αλλάξει οι συνθήκες διαβίωσης. Το άγχος, τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία κ.τ.λ. όλα πιθανόν να συμβάλλουν.Δεν μπορούμε όμως να μην παρατηρήσουμε και άλλη μια αλλαγή: έχει ριζικά αλλάξει ο τρόπος προσέγγισης και θεραπείας των ασθενειών.
Κάποτε το ενδιαφέρον του θεραπευτή ήταν ο ασθενής. Τώρα το ενδιαφέρον του γιατρού είναι η ασθένεια.
Η υγεία ανήκει πια στη βαριά βιομηχανία του πλανήτη. Συστηματοποιήθηκε και λειτουργεί με βάση τα νούμερα.
Το 1910 δημοσιεύθηκε μια «έρευνα» του Abraham Flexner, ενός «ερευνητή» (ο οποίος καμία σχέση δεν είχε με τον τομέα της θεραπείας), σύμφωνα με την οποία η ιατρική κατάρτιση έPicture_of_Abraham_Flexnerπρεπε να γίνεται με πολύ συγκεκριμένο τρόπο (γερμανικών προτύπων). Οι πρακτικές θεραπείες αιώνων θεωρήθηκαν τσαρλατανισμός. Η εμπειρία αντικαταστάθηκε από την θεωρία. Οι παλιές σχολές έκλεισαν και άνοιξαν νέες. Τα βότανα, η ομοιοπαθητική και οι άλλες εμπειρικές μέθοδοι αντικαταστάθηκαν από τρεις εξαιρετικά βάρβαρες μεθόδους: την αφαίμαξη, τις εγχειρίσεις (πριν από την χρήση αναισθητικών και την σωστή πρόληψη λοιμώξεων) και την χορήγηση γενναίων ποσοτήτων τοξικών όπως ο υδράργυρος και o μόλυβδος. Ολόκληρες καμπάνιες στήθηκαν ανακηρύσσοντας τους εμπειρικούς «τσαρλατάνους», θεοποιώντας τη νέα γενιά γιατρών. Βέβαια τα φάρμακα των τσαρλατάνων ήταν πάμφθηνα, ενώ των γιατρών…
Η «έρευνα» αυτή χρηματοδοτήθηκε από τον πολύ γνωστό πολυεκατομμυριούχο Rockefeller, ανοίγοντας το δρόμο για την δημιουργία της φαρμακοβιομηχανίας του.
Ο ίδιος κινούνταν τότε στον τομέα των πετρελαίων και τα νέα φάρμακα που κυκλοφόρησε στην αγορά είχαν ως βάση παραπροϊόντα πετροχημικών. Δεjoh-d-rockefellerν έφτανε όμως το προϊόν καθαυτό, έπρεπε και να αλλάξει ο τρόπος που σκέφτεται η κοινωνία προκειμένου να το καταναλώσει. Έτσι ο καλός Rockefeller στα πλαίσια της φιλανθρωπικής του δράσης, χρηματοδότησε με υπέρογκα ποσά νοσοκομεία και πανεπιστήμια. Σε κάθε ίδρυμα το οποίο χρηματοδοτήθηκε, έβαλε δικούς του ανθρώπους με την πρόφαση του οικονομικού ελέγχου (για να διασφαλίσουν τη σωστή χρήση των πόρων), διαφθείροντας στη ρίζα της την ουσία της ιατρικής γνώσης. Οι γιατροί από αυτή τη στιγμή της ιστορίας και μετά, δεν θα διδάσκονταν θεραπεία, αλλά το πως να πουλήσουν την υγεία ως νέο προϊόν. Η φαρμακοβιομηχανία άλλαξε την ουσία της ιατρικής εκ των έσω. Επιπλέον, το ίδρυμα Rockefeller από κοινού με το κράτος εγκαθίδρυσε το σημερινό σύστημα υποχρεωτικής παιδείας όπως το γνωρίζουμε. Το παιδί απομακρύνεται πια από την επιρροή του οικογενειακού περιβάλλοντος όσον αφορά τη μάθηση. Αλήθειες αιώνων και καθημερινές πρακτικές παύουν να μεταλαμπαδεύονται, αφήνοντας τους νεαρούς μαθητές να αντλούν γνώση από μια κοινή -και προφανώς ελεγχόμενη- πηγή.
Τη δεκαετία του 1930 το ίδρυμα Rockefeller αποτέλεσε το βασικό χρηματοδότη κι άλλων «ερευνών», αυτή τη φορά σχετικά με την ευγονική του τρίτου Ράιχ. Το ’60 χρηματοδότησε εμβόλιο ενάντια στη γυναικεία γονιμότητα, στοιχεία του οποίου βρέθηκαν τρεις δεκαετίες μετά μέσα σε άλλα εμβόλια που χορηγούνταν σε τρίτες χώρες και που προξένησαν ακούσιες αποβολές. Ο ίδιος ο David Rockefeller αναφερόταν πολύ συχνά στο πρόβλημα του υπερπληθυσμού του πλανήτη σε πολλέςRockefeller University Hospital Celebrates 100 Years Of Medical Breakthroughs από τις δημόσιες ομιλίες του. Προβληματισμένος έλεγε ότι από τη μία η εξέλιξη της ιατρικής βοηθάει στο να παρατείνει τις ζωές των ανθρώπων, ενώ από την άλλη δημιουργεί το τεράστιο πρόβλημα του υπερπληθυσμού (ο ίδιος έφυγε φέτος, βαραίνοντας τον πλανήτη για 101 χρόνια. Πολύ πάνω από το μέσο όρο). Το ίδρυμα διατίθεται να πληρώσει προγράμματα ενημέρωσης του πληθυσμού σχετικά με το «πρόβλημα» και αναφέρεται σε «μαζική χρήση παράγοντα ελέγχου της γονιμότητας από την κυβέρνηση, προκειμένου να ρυθμιστούν οι γεννήσεις σε ένα αποδεκτό επίπεδο». (Studies in Family Planing, The population council, 1969)
Το ίδρυμα Rockefeller, ελέγχοντας τον όμιλο Associated Press, απαγόρευσε τη δημοσίευση άρθρων τα οποία δεν ήταν εγκεκριμένα από τον «ειδικό» της φαρμακευτικής τους. Ο «ειδικός» φυσικά ποτέ δεν θα δημοσίευε άρθρο που θα χτυπούσε τις πωλήσεις των φαρμάκων. Αν αυτό συνέβαινε τη δεκαετία του ’50, δεν θέλουμε να φανταστούμε το τι μπορεί να συμβαίνει σήμερα. Δική τους η παιδεία, δικά τους τα νοσοκομεία, δικά τους τindexα φάρμακα. Τα στελέχη του Οργανισμού Υγείας (FDA) και τροφίμων έπρεπε πρώτα να περάσουν από το ίδρυμα Rockefeller, ενώ ο Ιατρικός Σύλλογος (AMA) καθώς και όλες οι μεγάλες φαρμακευτικές ελέγχονται πλήρως. Το ίδρυμα πιά χρηματοδοτεί και έρευνες στον τομέα της γενετικής με προοπτική την υγεία αλλά και την αγροτική παραγωγή (μεταλλαγμένα).
Μερικές δεκαετίες μετά την εγκαθίδρυση αυτού του συστήματος υγείας -ενός συστήματος πλήρως εναποτιθέμενου στα χέρια εμπόρων- παρατηρούμε την άνοδο «μη ιάσιμων» ασθενειών και εκτενών διαμονών στα νοσοκομεία. Νέοι ιοί συνεχώς ανακαλύπτονται (ή απλά μετονομάζονται για όσους γνωρίζουν βασική παθολογία), παιδιά γεννιούνται άρρωστα και εμβολιάζονται δεκάδες φορές. Ο Ιατρικός Σύλλογος στην Αμερική πρακτικά απαγορεύει την ίαση, υπαγορεύοντας την δια βίου χορήγηση φαρμάκων στους ασθενείς. Εννοείται πως η εξάπλωση αυτής της αρρώστιας δεν έμεινε μόνο στην Αμερική. Το ίδρυμα Rockefeller είχε το θράσος να κάνει κάτι αντίστοιχο και στην Κίνα, διαγράφοντας αιώνες επιτυχημένης θεραπείας με μεθόδους όπως τα βότανα, η ρεφλεξολογία, το σιάτσου και ο βελονισμός.
Για τις ευρωπαϊκές χώρες – όπως και η δική μας- δεν χρειάστηκε και μεγάλη προσπάθεια, αφού ο Ιπποκράτης μας είναι πια τελείως άγνωστος και καταναλώνουμε άμεσα και με προθυμία ό,τι μαλακία μας σερβίρεται από τη Δύση. Σήμερα ο μέσος γιατρός πρέπει να είναι αρκετά έξυπνος, να έχει μια καλή παιδεία, να ξέρει τα πάντα σε σχέση με τα φάρμακα και τίποτα σχετικά με τη διατροφή. Από το 1910 έως σήμερα, το κόστος της περίθαλψης πολλαπλασιάστηκε τόσο που ο πολίτης δεν μπορούσε να το καλύψει. Η απάντηση ήταν τα -επίσης διεφθαρμένα- ασφαλιστικά ταμεία.
Αυτή είναι η βάση του παρόντος ιατρικού συστήματος. Πίσω από κάθε συμβουλή γιατρού και πίσω από κάθε συνταγή βρίσκεται αυτή η βιομηχανία άγνοιας και κέρδους.
