Ο ηλίανθος, το ηλιοτρόπιο "γυρνάει το κεφάλι του" κατά πού βρίσκεται ο ήλιος, και όλη μέρα τον ακολουθεί.
Κι άλλα λουλούδια έχουν μιά ιδιαίτερη σχέση με τον ήλιο και τις ακτίνες του, π.χ. η ιππομεία η πορφυρή, που ανοίγει μόνο το πρωί, ή τα λεγόμενα δειλινά, που ανοίγουν μετά τη δύση του ήλιου, αλλά τόσο στενή και αγαπητική σχέση με τον ήλιο έχει μόνο τούτο!
Σαν φυσική οντότητα, το φυτό αυτό μας δίνει τους σπόρους του, που τρώγαμε παλιά στα θερινά σινεμά και στα λούνα πάρκ (εναλλακτικά με τους κολοκυθόσπορους, το "πασατέμπο"), και που σήμερα βάζουμε σε σαλάτες και ψωμιά, και το λάδι του. Αυτή την τροφή μας δίνει για το σώμα μας.
Για την ψυχή μας δίνει την όψη του, τη μορφή και το χρώμα του. Σε μένα αυτά δημιουργούν, εμπνέουν χαρά, την ανέμελη ανέφελη χαρά της ζωής.
Και ως πνευματική οντότητα; Τι προσφέρει ο ηλίανθος στο πνεύμα μας;
Με τον όρο πνεύμα δεν εννοώ το νου και τις λειτουργίες του της σκέψης, του υπολογισμού, και της λογικής. Εννοώ μία δονητική ποιότητα, μία διαρκή ενέργεια που δίνει τη σφραγίδα της στην προσωπικότητά μας ("η συμπυκνωμένη δυνητικότητα του σπόρου από τον οποίο βλασταίνει η ύπαρξή μας", μου λέει ο φίλος Αμέριστος, με τον δικό του φιλοσοφικό λόγο).
Θα μπορούσα να θέσω την ερώτηση και αλλιώς: πώς μπορεί ο ηλίανθος να βοηθήσει την προσωπικότητά μας να ωριμάσει;
Το να δούμε τη σχέση του ήλιου με τη φυσική δημιουργία δεν είναι δύσκολο. Με το φως και τη θερμότητά του είναι η πηγή της ζωής (αυτά τα λέει η κλασσική βιολογία). Γευσιγνωστικά, θα λέγαμε, πως τα φρούτα και τα λαχανικά που αφήνονται να ωριμάσουν φυσικά στον ήλιο, είναι πιο εύγευστα, πιο γλυκά.
Ο ήλιος, όμως, για τον άνθρωπο της γης, συμβολίζει το Πνεύμα.
Ολοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους τη δυνατότητα να λάμψουν σαν ήλιοι, να ακτινοβολήσουν στο περιβάλλον τους - όταν αφήσουν αυτό το 'σποράκι' του πνεύματος που υπάρχει μέσα τους να φυτρώσει, να ανθίσει, να καρπίσει...
Η "πεμπτουσία" του ηλίανθου, το ίαμα που παράγεται από το άνθος αυτό, βοηθά το πνεύμα να λάμψει μέσα από το εγώ μας, μέσα από την έκφραση της προσωπικότητάς μας. Ισορροπεί το εγώ να βρεί τη χρυσή τομή ανάμεσα στην εξωστρεφή εγωπάθεια και την κακώς εννοούμενη ταπεινοφροσύνη. Θα λέγαμε οτι ισορροπεί τον άντρα και τη γυναίκα μέσα μας. Δίνει την ποιότητα της ζεστασιάς και της φροντίδας σε όσους έχουν την τάση να προβάλλουν τη λάμψη τους με τρόπο υπερβολικό ή πομπώδη. Και στους ανθρώπους που τρόπον τινά φοβούνται την "ηλιακή" τους λάμψη, και κρύβονται πίσω από μια μάσκα 'ασημαντότητας' και χαμηλής αυτοπεποίθησης δίνει φως και τόλμη να λάμψουν και να εκφραστούν. Είναι ένα ίαμα χρήσιμο για τους άντρες που η κοινωνία μας τους σπρώχνει να είναι επιθετικοί και διεκδικητικοί με διάθεση για επιβολή της προσωπικότητάς τους στο περιβάλλον τους. Το ίαμα αυτό θεραπεύει το εντός μας άρρεν και το εναρμονίζει με το πνεύμα: το εξισορροπεί, δηλαδή, με το θήλυ. Φέρνει σε ισορροπία το γιν και το γιάνγκ, που θα έλεγαν οι ανατολίτες. Μόνο έτσι μπορεί να λάμψει δι' ημών το πνεύμα, και έτσι η λάμψη μας αυτή να σκορπίζει χαρά, αισιοδοξία, και θεραπεία στο περιβάλλον μας.
(Η παραπάνω φωτογραφία τραβήχτηκε σε σλάιντ, πριν 21 χρόνια, σ' ένα χωράφι κοντά στη Δαδιά Εβρου - μία εποχή που μέσα μου δούλευα ακριβώς πάνω στα θέματα του ηλίανθου όπως περιγράφονται παραπάνω, και φυσικά δεν είχα τις 'γνώσεις' αυτές που έχω σήμερα. Ο διαλογισμός στον ηλίανθο, έτσι όπως τον είδα στο χωράφι καθώς περπατούσα, μου έδωσε τις πρώτες βάσεις για να ισορροπήσω μέσα μου τις αντικρουόμενες δυνάμεις...)
Πηγή
