Τι να ευχηθώ,
που φτωχύναν κι οι ευχές
που μονάχα θόρυβο κάνουνε
στις παρυφές ενός κόσμου ραγισμένου και βάρβαρου
που δεν θέλει να μάθει, να αλλάξει,
μοιάζουν κούφιες από ουσία,
ατημέλητες και αναμαλιασμένες από την ανεμοδούρα,
άλλη μια καταναλωτική συνήθεια
βγαλμένη από τον τακτοποιημένο και μηχανικό νου της ανθρωπότητας...
Τι να ευχηθώ,
σιωπώ.
Όταν τα λόγια είναι ανήμπορα πια
τότε η σιωπή μπορεί και να σημαίνει πιότερα...
Tasos Petridis
