Ο Γιάννης Γεωργακάς, ιδρυτής των μεγάλων καταστημάτων "ΜΙΝΙΟΝ Α.Ε."
..σε μια επιστολή που μας έστειλε γράφει τα εξής: "Από ηλικία 6 - 7 χρόνων που θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα κάθε τόσο πυρετό ελονοσίας.
Η κοιλιά μου ήταν πρησμένη στο μέρος του συκωτιού και το χρώμα μου κατακίτρινο. Στο σχολείο ο δάσκαλος ανησυχούσε μήπως πεθάνω μέσα στην τάξη. Μου έδιναν συνεχώς κινίνο σε χάπια, ενέσεις και μουρουνόλαδο, τα τότε προσιτά φάρμακα. Στο ορεινό χωριό μου, χωρίς δρόμους, χωρίς φως, χωρίς γιατρούς, χωρίς καν ψωμί να χορτάσουμε, η ζωή ήταν σκληρή. Ζωή που με έκανε να παρατήσω χωριό και σχολείο και να έρθω στην Αθήνα για καλύτερη τύχη.
Η 15ωρη ήταν τότε πριν το 1930 η σκληρή δουλειά στα μπακάλικα και στα εστιατόρια. Ο ύπνος στα υπόγεια, συμπληρωνότανε από το ξενύχτι για τη νυχτερινή σχολή. Οι αιμορραγίες συνεχίζονταν από καιρό σε καιρό, με το "κρεβάτωμα" από τους πυρετούς να είναι συχνό φαινόμενο, ώσπου έφτασε η χαριστική βολή.
Ο χειμώνας στο αλβανικό μέτωπο του 1940. Απειλούμενος με θάνατο από πείνα "έκανα τη θυσία" να κόψω το κάπνισμα και αντάλλασσα τα τσιγάρα μου με ψωμί.
Οι θυσιάζοντες το ψωμί τους για τσιγάρα, όσο απίστευτο και τραγικό κι αν σας φαίνεται, πέθαιναν ο ένας μετά τον άλλο. Έτσι τα θανατικά βόλια των εχθρών, βρήκαν σύμμαχο την άγνοια και τις κακές μας συνήθειες.
Γύρισα σακάτης από το αλβανικό μέτωπο και επί μήνες περιφερόμουν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο. Εν τω μεταξύ είχαμε αρχίσει μια καλή δουλίτσα: ένα περίπτερο στην οδό Πατησίων, που το ονόμασα "ΜΙΝΙΟΝ". Τον τότε συνεταίρο μου και τις αδελφές μου τους απασχολούσε ο επικείμενος θάνατός μου και αναρωτιόντουσαν: "Τι θα κάνουμε μετά το θάνατο του Γιάννη;".
Δεν πέθανα όμως. Ξέρετε γιατί; Γιατί βρέθηκε μπροστά μου ο Μπούκας, τότε διάδοχος του μεγάλου φυσιοθεραπευτού και συγγραφέα Ηλία Πέτρου κα ο οποίος μου έκανε την εξής ερώτηση:
"Θέλεις να πληρώσεις για να ξαναβρείς την υγεία σου;" Του απάντησα: "Με οτιδήποτε!"
Ο απλός και λιτός Μπούκας εννοούσε "να πληρώσω με μερικές αλλαγές στη δίαιτα και στην εν γένει ζωή μου". Το άκουσα με προσοχή. Την άλλη μέρα τον κάλεσα στο σπίτι μου, να αρχίσουμε ένα πρόγραμμα "αναστήλωσης" που κράτησε 3-4 χρόνια. Μου εξήγησε πειστικά, ότι η ανάκτηση της υγείας μου δεν γίνεται με το απλοϊκό σκεπτικό: "Γιατρέ μου, κάνε μου μία ένεση να γίνω καλά…" Δηλαδή για να μπορώ να ξαναπίνω, να καπνίζω, να τρώω νόστιμα τσιγαριστά φαγητά!! Η υγεία μου εξήγησε, θέλει γνώση σε βάθος. Θέλει αλήθεια. Θέλει πίστη στην αλήθεια αυτή και μετά απόφαση και δύναμη για επάνοδο στη φυσική ζωή. Πέταξα όλα τα φάρμακα. Κατάργησα τους 3-4 γιατρούς (έναν για το στομάχι, άλλον για τα μάτια, άλλον για τους πόνους… ΕΙΔΙΚΟΥΣ για όλα μου τα όργανα, που είχαν καταρρεύσει). Έκανα μικρές νηστείες για αποτοξίνωση.
Μου έκανε υδροθεραπεία, μαλάξεις, σωματικές ασκήσεις. Το φαγητό μου; Μόνο ωμά. Φρούτα, σαλάτες, βλαστάρια, ραπανάκια, παντζάρια, κρεμμύδια και παντός είδους ρίζες. Ξηροί καρποί και μάλιστα μουσκεμένοι, έτοιμοι να φυτρώσουν. Όχι ανόργανο ορυκτό αλάτι, που καταστρέφει την υγεία μας. Άλλωστε, όσο οργανικό ωφέλιμο αλάτι χρειαζόμαστε, το βάζει μόνη της η φύση στις φυσικές τροφές, που μας προσφέρει. Όχι ζάχαρη, το ηλίθιο λευκό προϊόν της βιοχημείας που είναι δηλητήριο, όσο και το αλάτι, ο καφές και τα οινοπνευματώδη.
Το μόνο γλυκό που ήξεραν οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν το μέλι. Φυσικό, αγνό, γεμάτο μύρα και ευωδιές. Ευλογία θεού! Με βάση τα σύκα και τις σταφίδες, γίνονται ένα σωρό άλλα γλυκά. Φυσικά όχι κρέας. Γιατί δεν μπορείς να το φας ωμό. Τα σαρκοβόρα ζώα είναι πλασμένα να τρώνε κρέας. Τα δόντια τους κι η κίνηση των σιαγόνων τους (δεν αλέθουν, καταπίνουν), το εντερικό τους σύστημα (δεν έχουν παχύ έντερο, όπως ο άνθρωπος, όπου οι σάρκες σαπίζουν) τους το επιτρέπουν. Με το νέο τρόπο ζωής που ακολουθούσα ένιωθα κάθε μέρα να επανέρχεται η υγεία μου, σιγά-σιγά. Σταμάτησαν οι αιμορραγίες. Για πρώτη φορά έμαθα, ότι οι αιμορραγίες είναι ευλογία, απομακρύνουν τις τοξίνες και τα άλλα δηλητήρια.
Όπως κάνουν και τα εκζέματα. Κλείσε το έκζεμα και η αρρώστια θα ξεσπάσει στην καρδιά, ή κάπου αλλού. Έμαθα τη δύναμη της νηστείας. Όσο το σώμα δεν ασχολείται με τη χώνεψη, καταπιάνεται με τις θεραπείες των ασθενειών. Έμαθα, ότι όταν είσαι κακοδιάθετος, ή έχεις στομαχική ενόχληση, κόψε ένα-δύο γεύματα και αμέσως θα γίνεις καλά. Αν η στενοχώρια είναι μεγάλη, πιες 2-3 ποτήρια χλιαρό νερό με λεμόνι και με το δάχτυλο προκάλεσε εμετό. Και 1-2 ώρες ύπνο. Γίνεσαι περδίκι. Και τι δεν έμαθα στα 3-4 αυτά χρόνια! Συνεχίζω όμως να μαθαίνω, από ειδικά βιβλία και όπου βρω πηγές. Γιατί το θέμα αυτό, όσο απλό και αν είναι, θέλει επαγρύπνηση. Η υγεία κερδίζεται κάθε μέρα. Κάθε λεπτό. Ιδίως για μας, που ζούμε μέσα στα καυσαέρια. Στα 40 μου χρόνια δεν ξανακέρδισα μόνο την υγεία μου, αλλά βρήκα τη δύναμη παράλληλα με τη δουλειά μου, να τελειώσω και τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Και τώρα στα 83 μου χρόνια, μπορώ και κάνω δεκάωρες πορείες στα βουνά. Ευτυχία είναι, να είσαι υγιής, γερός και το πρωί που ξυπνάς να αισθάνεσαι την ανάγκη να τρέξεις, να πηδήξεις, να φωνάξεις:
Σ' ευχαριστώ Θεέ μου! Με ποιά μικροαπόλαυση του τσιγάρου, κρασιού και των τσιγαριστών φαγητών, μπορεί να συγκριθεί αυτή η χαρά; Οι ζωντανές φυσικές τροφές, χωνεύονται εύκολα και παράγουν καθαρό αίμα. Αυτό το καθαρό αίμα είναι που θεραπεύει τις πληγές. Είναι το φάρμακο και ο Γιατρός μας. (Διαβάστε σχετικά στο βιβλίο του Αλέξη Καρέλ: " Άνθρωπος, αυτός ο άγνωστος") Ο μόνος δρόμος που οδηγεί στη σωτηρία του σύγχρονου ταλαιπωρημένου από τις αρρώστιες ανθρώπου είναι: η γνώση και η εφαρμογή των κανόνων της μάνας φύσης, που τόσο άστοργα εγκαταλείψαμε. Καιρός είναι να ξαναεπιστρέψουμε στην υλική και ηθική φύση μας, για να ξαναβρούμε τη χαμένη μας υγεία-ευτυχία.
Ιωάννης Δ. Γεωργακάς Πρόεδρος ΜΙΝΙΟΝ ΑΕ.
