Κι όμως το νερό είναι ζωντανό! Για πρώτη φορά, μέσα από έγκυρα επιστημονικά πειράματα, αποδεικνύεται η εκπληκτική ανταπόκριση του νερού στη μουσική και στα ανθρώπινα συναισθήματα.
Ο Ιάπωνας επιστήμονας Dr. Masaru Emoto επιχειρεί κάτι, που μέχρι σήμερα φαινόταν αδιανόητο: να αποδείξει ότι το νερό είναι μια ζωντανή οντότητα που ανταποκρίνεται συνειδητά όχι μόνο στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος του αλλά και στις ανθρώπινες ψυχικές ενέργειες! Με τη βοήθεια της σύγχρονης επιστήμης και επιστρατεύοντας ένα προηγμένο τεχνολογικά όργανο, τον Αναλυτή Μαγνητικού Συντονισμού, ερευνά την κρυσταλλική μορφή του νερού και αποτυπώνει φωτογραφικά τις αλλαγές που επιφέρουν σ' αυτήν οι ποικίλες περιβαλλοντολογικές και ανθρώπινες επιδράσεις.
Ποιές είναι οι μουσικές προτιμήσεις του νερού;
Πώς αντιδρά όταν του μιλήσουμε με αγάπη;
Πώς ανταποκρίνεται στις σκέψεις και τις προθέσεις μας;
Πόσο υποφέρει το νερό από την ρύπανση του περιβάλλοντος;Και ποιά διαφορετικά πρόσωπα εμφανίζει στην πόλη ή την ύπαιθρο;
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα στα οποία απαντά αυτό το καταπληκτικό βιβλίο, που ανοίγει νέους δρόμους για την ανθρώπινη συνειδητότητα και μας καλεί να επαναπροσδιορίσουμε τη στάση μας απέναντι στο περιβάλλον, πριν να είναι πολύ αργά...
Από τον Εκδότη:
Είναι γνωστό ότι το νερό έλκυε το ενδιαφέρον του ανθρώπου από την αρχαιότητα, θεωρούμενο ως “πηγή της ζωής”, αλλά και μέσο εξαγνισμού και θεραπείας της ψυχής και του σώματος.
Μάλιστα, χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται κατά κόρον στις διάφορες ανά τον κόσμο θρησκευτικές τελετές – όπως π.χ. της βάπτισης και του αγιασμού στον Χριστιανισμού – επειδή θεωρείται ως η κατ' εξοχήν ουσία η οποία έχει την ιδιότητα να “μαγνητίζεται”, δηλαδή να αποτυπώνει, να εγγράφει επάνω της και να μεταφέρει τις αόρατες ψυχικές ενέργειες καθώς και τα συναισθήματα των ανθρώπων.
Αυτή η καθαρά ενεργειακή διάσταση του νερού – με εξαίρεση τα πειράματα του δρος Σαουμπέργκερ και του γνωστού σε όλους μας Βίλχεμ Ράιχ – περιφρονήθηκε κατά τον 19ο και 20ο αιώνα μετά την υλιστική/νευτώνεια κατεύθυνση που επικράτησε στους κόλπους της δυτικής επιστημονικής κοινότητας.
Επιπροσθέτως, παρά το ότι τις τελευταίες μόλις δεκαετίες η Κβαντική Φυσική άνοιξε τους ορίζοντες στην κατανόηση της ενεργειακής φύσης της πραγματικότητας, μέχρι σήμερα, δεν υπήρξε καμία έγκυρη μέθοδος ή κάποιο επιστημονικό όργανο που να μπορούσε να αποτυπώσει με μετρήσιμα μεγέθη τις όποιες μεταβολές επέφεραν στο νερό οι διάφορες λεπτοφυείς ή ψυχικές ενέργειες.
Και σύμφωνα με την κρατούσα επιστημονική λογική, ό,τι δεν μπορεί να παρατηρηθεί ή να μετρηθεί, πρέπει να θεωρείται – προς το παρόν τουλάχιστον – ανύπαρκτο!
Το παρόν βιβλίο, προϊόν πολυετούς έρευνας μιας σειράς επιστημόνων – προεξεχόντων του συγγραφέως δρος Εμότο και του δρος Λόρενζεν – επαναφέρει θεαματικά τη “μυστικιστική” διάσταση του νερού, αφού για πρώτη φορά μας προσφέρει μαι μέθοδο έγκυρη και επαναλήψιμη, βασισμένη στην πιο προηγμένη τεχνολογία, με την βοήθεια της οποίας μπορούμε όχι μόνο να παρατηρήσουμε αλλά και να αξιολογήσουμε τις αλλαγές που υφίσταται το νερό όταν τεθεί υπό την επίδραση συγκεκριμένων ερεθισμάτων.
Ετσι αποδεικνύεται πλέον επιστημονικά ότι η ενέργεια του περιβάλλοντος, η μουσική, αλλά και τα λόγια, οι σκέψεις και τα συναισθήματα των ανθρώπων, επηρεάζουν άμεσα τη δομή των κρυστάλλων του νερού, το οποίο κυριολεκτικά αισθάνεται και αντιδρά σαν μια ζωντανή οντότητα!
Οι θεραπευτικές και ψυχοθεραπευτικές προεκτάσεις των εκπληκτικών αυτών πειραμάτων του δρος Εμότο είναι τεράστιες, δεδομένου ότι και το ανθρώπινο σώμα αποτελείται κατά το μέγα μέρος του από νερό. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Εάν το νερό – και άγνωστο μέχρι σήμερα, πόσες άλλες ουσίες – είναι πράγματι ζωντανό, έχοντας την ικανότητα να σκέφτεται, να αισθάνεται και να αντιδρά στα ανθρώπινα συναισθήματα, τότε οδηγούμαστε σε μια νέα και καθ' όλα ανατρεπτική θεώρηση για το σύμπαν και τις ενέργειες που γεννούν και καθορίζουν τον παράγοντα συνείδηση.
Και αν η συνείδηση είναι κάτι το οποίο υπερβαίνει τους περιορισμούς του χώρου και του χρόνου, εμποτίζοντας ακόμα και την “άψυχη”ύλη, ποιο είναι το πεδίο μέσω του οποίου διαδίδεται και ποια η “ουσία” από την οποία αποτελείται;
Όλα αυτά οδηγούν στην αναγκαιότητα της δημιουργίας μιας νέας Φυσικής που, γεφυρώνοντας το χάσμα ανάμεσα στη δυτική επιστήμη και την αρχαία σοφία, θα “ξαναδεί” τη φύση μ' ένα νέο μάτι, πιο ευρύ, πιο απροκάλυπτο και πιο πνευματικό...
